قالب وبلاگ

 

تكنيك

 

منظور از تكنيك، انجام حركات مخصوص بازي فوتبال است كه موجب بازي صحيح و با هدف مي‌شود. سطح بازي يك تيم بستگي به توانايي‌هاي تكنيكي بازيكنان آن دارد. تكنيك با دو عنصر مؤثر در بازي فوتسال، يعني تاكتيك و قدرت بدني ارتباط مستقيم دارد. به عبارت ديگر فراگيري و تمرين توانايي‌هاي تكنيكي به اين منظور انجام مي‌شوند كه بازيكن قادر باشد بر موقعيت‌هاي جديد به وجود آمده مسلط شود. در هنگام تمرينات تكنيكي توجه به دو نكته مهم مي‌باشد:

1ـ با تمرينات زياد مي‌توان انجام حركات انفرادي را در قالب كار تيمي تكميل كرد.

2ـ مي‌توان در شرايط مختلف و با آموزش تكنيك‌هاي مهم و سپردن وظائف گوناگون به بازيكن، يك الگوي حركتي مخصوص براي او به وجود آورد تا او بتواند در موقعيت‌هاي مختلف بازي، بالاترين توان خود را به كار گيرد.

شكل‌هاي مختلف تكنيك در فوتبال را مي‌توان به صورت حركات با توپ (دريبل، پاس، كنترل توپ، شوت به دروازه، ضربه با سر) و بدون توپ (تنه زدن، سد كردن توپ، پريدن، حركات بدون توپ) تقسيم كرد.

سيستم 2-1-1 (جايگيري مناسب ، استفاده از فضا ، پاس كاري خوب )

 

حالت اول

در اين سيستم A به C وC به B پاس مي‌دهد. در زمان ارسال پاس،

D به كنار زمين آمده توپ را از B دريافت مي‌كند. B با حركت بدون توپ به او نزديك مي‌شود و توپ برگشتي را با يك پاس دقيق به C كه بدون توپ حركت كرده مي‌دهد. در اين لحظه A به مركز خط دفاع مي‌آيد.

 

حالت دوم

بازيكن A به C و او به B پاس ‌داده و طبق شكل حركت مي‌كند. بازيكن D به جاي C مي‌آيد و B با يك پاس بلند C را صاحب توپ مي‌نمايد، در زمان ارسال پاس توسط بازيكن A او هم مي‌تواند در طول زمين حركت كرده، آماده دريافت توپ باشد.

 

حالت سوم

 

 

سيستم در فـوتسال

سيستم از اركاني اصولي و آشنائي با تكنيك است و زير بناي اوليه تكامل تاكتيك‌هاي تيمي مي‌باشد. بر اثر پيشرفت‌هاي علمي و عملي در فوتبال امروز جهان كم كم سيستم‌هاي قديم جاي خود را به روش‌هاي جديدتري از تاكتيك‌هاي تيمي داده است. اصولا سيستم‌ها ركني از تاكتيك‌هاي تيمي به حساب مي‌آيند و بازيكنان، اجراي تاكتيك‌هاي فردي و شروع مجدد خود را بر اساس شناخت سيستم‌هاي دفاعي و حمله اي تيم و طبق نظر مربيان اجرا مي‌نمايند.

بر حسب مقررات و قوانين بازي فوتسال و به منظور ايجاد نظم بازكنان تيم‌ها قرار‌ها و يا تعهد مسئوليت‌هايي در محوطه محدودي از زمين‌ با هم مي‌گذارند.

در فوتسال سيستم‌ و شكل آرايشي تيم نقش مهمي دارد. بر اساس و شرايط بازي با تيم حريف سيستم برنامه ريزي مي‌شود. اما بايد گفت در اجرا و حركت‌هاي بوجود آمده توسط بازيكنان تغييرات زيادي حاصل مي‌شود و بازيكناني كه توانايي و شعور بالائي دارند مي‌توانند سريعاً در تغيير شكل و نحوه آرايش تيم تصميم بگيرند.

سيستم 1ـ2ـ1

در اين سيستم يك نفر به عنوان دفاع آخر و پوششي قرار گرفته و دو بازيكن ديگر در كناره هاي زمين به صورت كشويي از يكديگر حمايت مي كنند و نفر آخر هم از اين دو نفر حمايت مي كنند در جلوي دو بازيكن كناري يك راس حمله قرار دارد كه هر لحظه بر اساس شرايط بازي و توپ انجام وظيفه مي كند.

سيستم 2-2

دو بازيكن به صورت مدافع انجام وظيفه مي كنند و حركت اين دو مدافع حمايت از يكديگر مي باشد بدين صورت كه اگر مدافع اول درگير شود مدافع دوم به صورت كشويي از او حمايت مي كنژد و بر عكس و دو نفر به صورت مهاجم وظيفه ي خود را انجام مي دهند.

 

 

سيستم 2-1-1

دو نفر به صورت مدافع در مقابل دروازه بازي مي كنند ويك نفر در جلوي دو مدافع بازي مي كند و يك راس حمله در جلوي بار خودي كار خود را انجام مي دهد .

نكته مهم در فوتسال داشتن سه فاكتور قدرت تصميم گيري (توانايي)، آمادگي جسماني وسرعت است كه اين فاكتورها مي توانند يك تيم را تا مرز قهرماني هدايت نمايد. نوع تمرينات واتخاذ سيستم نيز مي تواند به تيم كمك كند.

 

 

آموزش سيستم (1-3)

همانطور كه در شكل مقابل نمايش داده شده سه نفر در زمين خودي و يك نفر كه ويژگي حفظ توپ و ارسال پاس دقيق را دارد ،در زمين سبيه به 8 اينگليسي موقعيتي از قبل تمرين شده بوجود آورن تا با صاحب توپ نمودن نفر راس (در زمين حريف ) ، حركت و حمله ي خود را آغاز نمايد.

 

آموزش سيستم (1-4-0)

در اين سيستم استقرار بازيكن ها در شكل مشخص شده و بايد سه نكته مهم رعايت گردد :

1- آمادگي جسماني خوب : بازي و دويدن

2- پاس دادن زياد : استفاده از هوش و تكنيك بازيكن

3 - اجراي تكنيك شوت : شوت در تمام حالت هاي مختلف (روي پا ، داخل پا ،نوك پا وسر ضرب )

در اين سيستم استقرار بازيكن در پشت توپ مي باشد.

*************************

برچسب‌ها: تكنيك و سيستم ها در فوتسال,

تغذیه مناسب برای فوتبالیست ها

 

فوتبال، ورزشي است مبتني بر قدرت، سرعت و مهارت که هر سه ي آنها مي توانند تحت تأثير نوع ، زمان، نحوه ي مصرف مواد غذايي و نوشيدني ها، توسط ورزشکار قرار گيرند. نياز به انرژي و ديگر مواد مغذي د ر ورزش کاران رشته ي فوتبال با توجه به وزن بدن، وضعيت بلوغ، فصل انجام مسابقات و حتي جايگاه بازي کن در زمين (مدافع، مهاجم و يا دروازه بان) متفاوت است. به طور مثال فعاليت هاي يک مهاجم، بر توان و قدرت، متمرکز است. در حالي که يک مدافع مي بايد از سرعت و چابکي لازم برخوردار باشد. بنابراين جهت دست يابي به اهداف ورزشي و براي تأمين نيازهاي تغذيه اي فردي، برنامه هاي غذايي به صورت انفرادي تنظيم مي گردد و ورزش کاران اين رشته مي بايد سعي کنند تا ذخاير انرژي مناسبي جهت تمرينات و مسابقات داشته باشند.

در عين حال برخي ورزشکاران به وضع تغذيه ي خود بي توجه اند و اين امر موجب آسيب و نقص عملکرد ورزشي آنها خواهد شد.

برخي اشتباهات رايج تغذيه اي در بين فوتباليست ها به قرار زير است :

•  عدم دريافت مايعات به مقدارکافي

•  عدم مصرف مواد غذايي در فواصل منظم

•  دريافت پروتئين بيش از حد و کربوهيدرات به مقدار کم

تنظيم برنامه ي غذايي

فوتبال، ورزشي است مبتني بر قدرت، سرعت و مهارت که هر سه ي آنها مي توانند تحت تأثير نوع ، زمان، نحوه ي مصرف مواد غذايي و نوشيدني ها، توسط ورزشکار قرار گيرند. نياز به انرژي و ديگر مواد مغذي د ر ورزش کاران رشته ي فوتبال با توجه به وزن بدن، وضعيت بلوغ، فصل انجام مسابقات و حتي جايگاه بازي کن در زمين (مدافع، مهاجم و يا دروازه بان) متفاوت است. به طور مثال فعاليت هاي يک مهاجم، بر توان و قدرت، متمرکز است. در حالي که يک مدافع مي بايد از سرعت و چابکي لازم برخوردار باشد. بنابراين جهت دست يابي به اهداف ورزشي و براي تأمين نيازهاي تغذيه اي فردي، برنامه هاي غذايي به صورت انفرادي تنظيم مي گردد و ورزش کاران اين رشته مي بايد سعي کنند تا ذخاير انرژي مناسبي جهت تمرينات و مسابقات داشته باشند.

در عين حال برخي ورزش کاران به وضع تغذيه ي خود بي توجه اند و اين امر موجب آسيب و نقص عملکرد ورزشي آنها خواهد شد.

برخي اشتباهات رايج تغذيه اي در بين فوتباليست ها به قرار زير است :

1- عدم دريافت مايعات به مقدارکافي

2- عدم مصرف مواد غذايي در فواصل منظم

3- دريافت پروتئين بيش از حد و کربوهيدرات به مقدار کم

تنظيم برنامه ي غذايي

مهمترين اصلي که در تنظيم برنامه ي غذايي ورزش کاران رشته ي فوتبال مي بايد درنظرگرفته شود ، تأمين انرژي مورد نياز آنها مي باشد، به گونه اي که وزن بدن فوتباليست ثابت باقي بماند.

با اجراي يک دوره آموزش کوتاه مدت مي توان بازيکنان فوتبال را قادر ساخت تا با به کارگيري توصيه هاي تغذيه اي، احساسي بهتر و عمل کردي برتر، در داخل و يا خارج از ميدان مسابقه داشته باشند. با توجه به تيمي بودن اين ورزش( فوتبال)، از نظر روان شناختي بهتر است که اعضاي تيم ورزشي، اهداف تغذيه ايي خود را در يک جلسه ي مشترک تعيين نمايند. به طور مثال برخي اهداف مشترک، به قرار زير مي باشند:

1- مايعات کافي بنوشند.

2- در بين دو نيمه ي بازي، با مصرف مواد غذايي، ذخاير مواد مغذي خويش را جايگزين کنند.

اگرچه پروتئين، ترکيبي ضروري بوده و براي سلامت فرد مورد نياز است، ليکن سوخت اصلي براي اين نوع ورزش نبوده و بهتر است در مصرف آن حد اعتدال رعايت شود.

در برنامه ي غذايي روزانه، زمان دريافت مواد غذايي از اهميت خاصي برخوردار است. الگوي غذايي مطلوب ، جهت اين ورزش کاران آن است که وعده هاي غذايي، در حجم هاي کمتر، در طي روز تنظيم گردد. بدان معني که به جاي 3 وعده غذايي حجيم، از 6 وعده ي غذايي کم حجم استفاده شود تا حداکثر انرژي مورد نياز، جهت فعاليت بدني و بازتواني تأمين شود.

بازيکنان فوتبال براي انجام کار شديد عضلاني خود، نياز به مصرف کربوهيدرات دارند. مصرف مقدار کافي کربوهيدرات (9-8 گرم به ازاي کيلوگرم وزن بدن) از منابع غذايي آن يعني ميوه ها، غلات، نان، برنج، ماکاروني و سبزي ها در طي روز، موجب حداقل احساس خستگي در فرد شده و توان تمريني وي را به حداکثر مي رساند. بر اين اساس، مواد غذايي نظير: گروه نان و غلات، ميوه ها و سبزي ها مي بايد حجم وسيعي از غذاي روزانه ي اين ورزش کاران را به خود اختصاص دهند؛ به طوري که دوقسمت از سه قسمت بشقاب يک فوتباليست، مي با يد از اين مواد تشکيل گردد.

نياز پروتئيني در اين ورزش کاران 7/1-6/1 گرم، به ازاي کيلوگرم وزن بدن مي باشد که مي توانند اين پروتئين را از منابعي مانند گوشت کم چرب، گوشت مرغ، ماهي، لبنيات، تخم مرغ، حبوبات و مغزها تأمين کنند.

اگرچه پروتئين، ترکيبي ضروري بوده و براي سلامت فرد مورد نياز است، ليکن سوخت اصلي براي اين نوع ورزش نبوده و بهتر است در مصرف آن حد اعتدال رعايت شود.

موارد فوق توصيه هايي کلي جهت ورزش کاران رشته ي فوتبال مي باشد؛ ليکن براي دوران مسابقات و تمرينات سنگين ورزشي، مي بايد از برنامه هاي غذايي ويژه اي پيروي نمود.

وعده غذايي قبل از ورزش يا مسابقه

* اين وعده ي غذايي 4-3 ساعت قبل از مسابقه صرف شده و شامل غذاهاي با هضم آسان مي باشد که ترجيحاً مورد علاقه ي ورزش کار نيز باشند. حدود 70-60 درصد انرژي، در اين وعده ي غذايي مي بايد از کربوهيدرات ها ( ترکيبات نشاسته اي ) تأمين گردد.

* از مصرف غذاهاي پرچرب و سرخ کرده پرهيز کنيد؛ زيرا هضم اين غذاها سخت بوده و موجب بروز ناراحتي هاي گوارشي در حين ورزش مي شوند.

* غذاهاي پرفيبر را از اين وعده ي غذايي حذف کنيد؛ زيرا اين ترکيبات موجب ناراحتي هاي گوارشي و نفخ مي گردند.

* مصرف غذاهاي حجيم، به دليل سختي هضم آنها، قبل و در حين ورزش ممنوع است.

* در صورتي که عصبي هستيد و يا دچار ناراحتي هاي گوارش مي باشيد؛ وعده ي غذايي قبل از مسابقه ي خود را به صورت مايع تهيه نموده و ميل کنيد.

* ترکيب مورد نظر در اين وعده ي غذايي را از کارشناس تغذيه و يا مشاور تيم جويا شويد.

* جهت تأمين ذخاير آب بدن خود، دو ساعت قبل از مسابقه، 4-2 ليوان آب نوشيده و 20-15 دقيقه قبل از شروع مسابقه يا تمرين، 2-1 ليوان آب بنوشيد.

حين ورزش يا مسابقه

* در حين ورزش منتظر احساس تشنگي نمانيد و از مصرف مايعات غافل نشويد.

* نوشيدن آب به تنهايي کافي نبوده و بهتراست اين نوشيدني، حاوي کربوهيدرات و مواد معدني باشد. خنک بودن ، اين نوشيدني را مطبوع تر مي کند.

* در بين دو نيمه ي با زي ، مصرف مايعات را فراموش نکنيد.

وعده غذاي پس از ورزش يا مسابقه

1- يک فوتباليست پس از اتمام مسابقه و تمرين، مي بايد تلاش کند ، ذخاير کربوهيدراتي ( گليکوژن)، آب و الکتروليت ها را هر چه سريع تر جايگزين نمايد.

2- در طي 3-2 ساعت اوليه، به ازاي هر کيلوگرم وزن از دست رفته ي خود، حداقل 6 ليوان آب بنوشيد.

3- بلافاصله بعد از مسابقه، به ازاي هر کيلوگرم وزن خود، 2 گرم ترکيبات کربوهيدراتي ميل نماييد. به عنوان مثال يک فوتباليست 60 کيلوگرمي ، نياز به مصرف 120 گرم کربوهيدرات دارد که مي تواند آن را با مصرف مواد زيرتأمين کند:

2 برش نان ( تأمين کننده ي 30 گرم کربوهيدرات)+ 2 ليوان شربت که هر يک حاوي دو قاشق غذاخوري شکر، گلوکز و يا ما لتودکسترين( تأمين کننده ي 60 گرم کربوهيدرات)+ 2 عدد سيب متوسط (تأمين کننده ي 30 گرم کربوهيدرات).

تجديد ذخاير انرژي روزانه

ورزش کاران رشته ي فوتبال به طور معمول بيش از يک بار در روز تمرين مي کنند ، بنابراين باز تواني سريع عضلات در آنها، اهميت خاصي دارد. از اين رو براي تأمين انرژي مورد نياز، اين افراد مي بايد غذاهايي که انرژي بالايي داشته و در عين حال، حاوي ديگر مواد مغذي باشند را در برنامه ي غذايي روزانه ي خود بگنجانند.

برخلاف ورزش کاران حرفه اي که هر روزه به تمرين مي پردازند، جوان ترها تا پس از پايان فصل تحصيلات خود، تمرينات سخت نداشته و بر اين اساس، کمتر در معرض تخليه ي ذخاير خود قرار مي گيرند. در عين حال، اين ورزش کاران لازم است که هر 4-3 ساعت يک بار سوخت کافي را براي ذهن و بدن خود تأمين کنند. از اين رو مي بايد ورزش کار را ترغيب نمود که موارد زير را رعايت کند:

1- در طي ساعت نخست بيداري از خواب، به مصرف مواد غذايي مبادرت نمايد.

2- مواد غذايي توصيه شده ( اقلام کربوهيدراته ) را در وعده هاي غذايي خود به ويژه ناهار ميل کند.

3- يک ميان وعده حدود 2-1 ساعت قبل از تمرين خود ميل نمايد که از نوشيدني و يا غلات تشکيل شده باشد.

4- بعد از ورزش و قبل از خروج از رخت کن، يک ميان وعده ميل نمايد.

بهترين مواد غذايي براي اين ميان وعده مواد کربوهيدراته، نوشيدني و يا ميوه ها هستند.

مايعات بنوشيد

تمامي ورزشکاران نيازمند سطح مطلوبي از آب و الکتروليت ها در بدن هستند تا عمل کرد ورزشي بهتري داشته باشند. اين موضوع يک اصل محدود به روز مسابقه نبوده و براي تمامي ايام ضروري است. براي جلوگيري از دهيدراسيون (کمبود آب بدن که عمل کرد ورزشي فرد را به شدت کاهش مي دهد) به ويژه در شرايط جوي خشک و مرطوب، ورزش کار مي بايد مايعات را به حد کافي مصرف نمايد.

*************************

برچسب‌ها: تغذیه مناسب برای فوتبالیست ها,

 

خطر بروز آسيب در پانزده دقيقه اول و آخر مسابقات فوتبال بيشتر است

 

نتايج يافته ها نشان مي دهد كه بيشترين خطر وقوع آسيب در15 دقيقه آغاز بازي به دليل تراكم وقوع حركات و در 15 دقيقه پاياني بازي به علت اثر احتمالي خستگي بازيكنان فوتبال رخ مي دهد.

به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران( ايسنا)، نتايج تحقيقات نادر رهنما پژوهشگر ايراني از دانشگاه ليورپول كه به " بررسي خطر وقوع آسيب فوتبال" پرداخته است، مي افزايد: تماس هاي بدني بيشماري در جريان جدال و رقابت بر سر مالكيت توپ با حريفان در ورزش فوتبال صورت مي پذيرد كه اين برخوردهاي بدني مي تواند به بروز آسيب هاي متعددي منجر شود.

بر اساس نتايج اين پژوهش، در فوتبال بيشتر آسيب ها، از اعمال خطا بر روي بازيكن صاحب توپ توسط حريف كه غالبا نيز عمدي هستند ناشي مي شوند. خطا ممكن است موجب ايجاد يك حادثه يا پيشامد شود و برخي از اين پيشامدها نيز به بروز آسيب منتهي شوند.

نتايج اين بررسي كه به منظور ارزيابي خطر وقوع آسيب در فوتبال با توجه به بازي خانگي يا دور ازخانه، نوع حركات بازي، دوره زماني بازي و مناطق زمين بازي انجام شد، تعداد ده بازي از بازيهاي ليگ برتر باشگاه هاي انگلستان جهت آناليز انتخاب شدند.

همچنين جهت نحوه بررسي آسيب ها دو تكنيك جديد كامپيوتري و آناليز دستي طراحي شد و در مجموع نماي حركات بازي فوتبال در قالب شانزده حركت و در سه گروه، حركات توام با آسيب واقعي، حركات توام با خطر وقوع آسيب و حركات بي خطر تقسيم شدند.

نتايج اين يافته ها نشان داد كه در مجموع ميانگيني از 1788 حركت، 767 حركت خطرناك و دو آسيب در هر بازي اتفاق افتاد. همچنين در خصوص حركات خطرناك، اختلاف معني داري بين بازي خانگي و دور از خانه مشاهده نشد، از سوي ديگر، اختلاف معني داري ما بين انواع حركات مشاهده شد.

دراين پژوهش ضربات سنگين پا به توپ، سر زدن، حركات ايستگاهي، پرش جهت زدن سر به توپ، اعمال تكل و پاس به عنوان حركات خطرناك با شدت ملائم معرفي شدند. اعمال تكل عنوان حركات خطرناك با شدت متوسط، در حالي كه دريافت تكل به عنوان حركت خطرناك شديد شناسايي شد.

اين نتايج در ادامه مي افزايد: اختلاف معني داري بين بروز آسيب هاي واقعي و دوره هاي زماني بازي مشاهده نشد، در ارتباط با مناطق بازي، اختلاف معني داري بين مناطق و وقوع حركات خطرناك مشاهده نشد. به طوري كه بيشتر حركات خطرناك با شدت ملائم درمناطق پنالتي اتفاق افتاد. همچنين حركات خطرناك با شدت متوسط و شديد نيز در منطقه پشت منطقه پنالتي رخ داد. در مجموع 38 درصد از حركات خطرناك در منطقه مياني، 31 درصد در منطقه حمله و 31 درصد در منطقه دفاع اتفاق افتاد.

همچنين در خصوص آسيب هاي واقعي 40 درصد از آنها در منطقه مياني، 20 درصد در منطقه دفاع و 30 درصد در يك سوم جلوي خط حمله روي داد.

اين يافته ها حاكي از آن است كه بازي خانگي يا دور از خانه ، تاثيري بر خطر وقوع آسيب در ورزشكار ندارد. از سوي ديگر، تراكم خطر وقوع آسيب در مناطقي از زمين بازي كه جدال شديدي بر سر مالكيت توپ وجود داشت، بيشتر بود.

*************************

برچسب‌ها: آسيب ديدگي در فوتبال,

 

شايعترين آسيبهاي ورزشي در رشته فوتبال

هر رشته ورزشي نماي ويژه اي از آسيبها را نشان مي دهد . اكثريت آسيبهاي فوتباليستها شامل آسيبهاي نسج نرم ( تاندون و عضله ) و مفصلي هستند. كوفتگيها، پيچ خوردگيها (بويژه درمچ پا) و كشيدگي هاي عضلاني 75% كل آسيبها را شامل مي شوند . اين آسيبها غالبا در اندام تحتاني رخ مي دهند، كه تقريبا 60% يا بيشتر از كل آسيبهاي فوتبال را شامل ميشوند. مفاصلي كه اغلب اوقات درگير مي شوند زانو و مچ پا هستند. البته ورزش فوتبال مصون از آسيبهاي تنه،  سر و اندام فوقاني نيست. آسيب كمر ممكن است در مقايسه با آسيب عضلاني اندام تحتاني بيشتر به دور ماندن ورزشكار از صحنه رقابتها منتهي شود. آسيب صورت مي تواند در اثر برخورد آرنج يا سر بازيكن حريف در نبردهاي هوايي عارض شود. ضربه مغزي در مورد آخر يك خطر محسوب مي شود. برخي آسيبها باعث بروز تغييراتي در قوانين بازي اجراي آنها توسط داور شده اند. از آن جمله استفاده از آرنجها در ليگ فوتبال انگليسي ( فصل 1994) و تكل از پشت در جام جهاني 1994) ممنوع اعلام گرديدند.

آسيبهاي فوتبال از نظر علت پديد آورنده به چند دسته تقسيم مي شوند:

آسيبهاي مستقيم : از آنجا كه فوتبال يك ورزش پر برخورد است، غالب اوقات ضربه مستقيم به فوتباليستها اصابت مي كند. مثلا در طي تكل بازيكن حريف يا در اثر تصادم با يك بازيكن ديگر. اين ضربات به آسيبهاي كوفتگي (پارگي عروق خوني داخل نسوج نرم كه به تشكيل هماتوم مي انجامد) يا شكستگيهاي استخوان منتهي مي شوند.

آسيبهاي غيرمستقيم : اين آسيبها از نيروهايي كه در يك ساختار عضلاني اسكلتي در طي فعاليت ايجاد مي شوند، ناشي مي گردند. آسيب ممكن است در عضلات تاندونها، رباطها ، مفاصل و استخوانها مشاهده شود. اين نوع از آسيب غالبا در ابتدا يا انتهاي بازي و به خاطر گرم نكردن به ميزان كافي ، انعطاف پذيري ضعيف يا خستگي عارض مي گردد.

آسيبهاي ناشي از استعمال مفرط : در اثر حركات مستمر يا مكرر يا در نتيجه قرار گرفتن عضو در معرض فشارهايي زياد پديد مي آيند. اين آسيبها در اثر خطاهاي تمريني شامل گرم كردن ناكافي ، برنامه هاي تمريني بسيار شديد، افزايش ناگهاني در مدت تناوب يا شدت تمرين و بازپروري ناكافي آسيب قبلي هستند. ناهنجاري هاي بيومكانيكي شامل يكسان نبودن طول پاها، عدم انعطاف پذيري نسج نرم ، قرار گيري اندام در وضعيت بيومكانيكي نامناسب و سفتي مفصل ميباشند.

مشكلات كفش عبارت از عدم قابليت مناسب در استهلاك نيروي وارده ، محافظت ناكافي يا سايز نامناسب آن هستند.

زمين مسابقه ممكن است مسئول بروز آسيبها باشد. به عنوان مثال درصورتي كه زمين ناصاف و يا چمن و كف پوش آن از كيفيت مناسب برخوردار نباشد، شكستگيهاي تنشي،  شكستگيهاي ظريف در استخوان قشري، از فشارهاي شديد ناشي مي شود و ممكن است در رده آسيبهاي استعمال مفرط قرار بگيرد. اين شكستگيها در استخوانهاي كف پا ، نازك ني و درشت ني شايعند.

آسيبهاي نسج نرم در فوتبال عبارتند از :

كشش بيش از حد يك رباط به پيچ خوردگي يا رگ به رگ شدن (Sprain) و كشش مفرط يك عضله به كشيدگي عضلاني (Strain) منجر مي گردند.

سه رده پيچ خوردگي رباطي و چهار رده كشيدگي عضلاني وجود دارد . در پيچ خوردگي درجه يك تنها تعدادي از رشته هاي رباط آسيب ديده اند. در پيچ خوردگي درجه يك تنها تعدادي از رشته هاي رباط آسيب ديده اند. در پيچ خوردگي درجه 2 بيشتر رشته ها صدمه ديده اند و رباط دچار پارگي نسبي شده است. در پيچ خوردگي درجه 3 رباط به طور كامل پاره شده و يكپارچگي مفصل از بين رفته و عمل جراحي موردنياز ميباشد.

كشيدگي هاي درجه 1: آسيبهاي خفيفي هستند كه در آنها تنها تعداد كمي از رشته ها آسيب ديده اند و غلاف عضله سالم است. در كشيدگي درجه 2 غلاف عضله كماكان سالم است ولي آسيب قابل ملاحظه اي به عروق خوني وارد شده است . در كشيدگي درجه 3 غلاف عضله به طور ناكامل پاره شده است، خونريزي وسيع است و قسمت بزرگي از عضله درگير مي باشد. كشيدگي درجه 4 پارگي كامل بطن عضله است و يك فاصله قابل لمس بين دو قسمت پاره شده وجود دارد و ترميم جراحي ضرورت دارد. پيچ خوردگيها و كشيدگيها ميتوانند مزمن يا حاد باشند .

مرده درد يا درد مبهم در فوتبال به دليل :

اگر چه آسيب عضلاني ممكن است شامل پارگي رشته هاي عضلاني باشد كه به جلوگيري از شركت فرد به مدت چندين روز يا هفته در تمرينات مي انجامد، ولي آسيب ميكروسكوپي و ظريف به عضله احتمالا باعث درد فوري اي نمي گردد. مرده درد يا درد مبهم (Soreness) ممكن است تا 72-48 ساعت پس از پايان تمرين به تعويق بيافتد.

كرامپ يا گرفتگي عضلاني چيست :

در كرامپ (گرفتگي) عضلاني، عضله دچار اسپاسم مي گردد ولي شل نمي شود. اين مورد اكثرا در حوالي انتهاي بازي يا در وقت اضافه بازي مشاهده مي گردد. عضلاتي كه معمولا درگير ميشوند شامل عضلات پشت ساق پا و چهار سر هستند. اين مشكل با كشش عضله مبتلا تسكين مي يابد . اين عارضه به خاطر كاهش ذخاير انرژي و وضعيت هيدراسيون نامناسب در عضله رخ مي دهد.

Shin Splint به معناي :

Shin Splint يك آسيب ناشي از استعمال مفرط است و اغلب در بازيكناني ديده مي شود كه روي زمين هاي سخت يا با كفش هاي نامناسب تمرين مي كنند. هر چند اين واژه به صورت عمومي براي توصيف درد در قسمت قدامي ساق پا بكار مي رود، ولي اساسا مترادف قدامي استخوان درشت ني ميباشد.

تفاوت بروز آسيبها در فوتبال با دو و ميداني :

اكثر آسيبهاي فوتبال به هنگام مسابقه رخ مي دهند. بر عكس 4/3 آسيبهاي دوندگان به زمان تمرين آنها بر ميگردد. به هنگام تمرين فوتبال به بازيكنان توصيه ميشود كه از تصادم و برخورد شديد اجتناب كنند. به علاوه بازيكنان اگر از ثابت بودن خود در تركيب تيم اطمينان داشته باشند. ممكن است از شدت تلاش خود در تمرين بكاهند. دوندگان چنين كاري را نمي كنند، چرا كه احساس مي كنند كارآيي آنها در مسابقه در اثر اختلال برنامه تمرين كاهش مي يابد .

براساس تحقيقات ، آسيبها درمسابقات حدودا سه برابر شايعتر از مشكلات زمان تمرين ميباشند كه اين مساله چه در مردان و چه در زنان صدق مي كند.

قلم بند يا ساق بند و كاربرد آن در بازيكنان فوتبال :

لگدهاي مستقيم به قسمت قدامي ساق پا در فوتبال كاملا شايعند و ميتوانند به شكستگيهاي استخوان درشت ني منتهي شوند. خوشبختانه استفاده از قلم بند (Shinguard) مي تواند بروز اين آسيبها را به نحو قابل ملاحظه اي كاهش دهد و به همين جهت استفاده از قلم بند امروزه در اغلب مسابقات الزامي است. براساس مطالعات انجام شده قلم بند با پخش كردن نيروي وارده درسطح وسيعتر از شدت نيرو ميكاهد . اگر چه اين اثر قلم بند براي پيشگيري از برخي شكستگيهاي درشت ني كافي است،  ولي بيشتر در كاهش ميزان آسيبهاي نسج نرم به هنگام ضربه بيشترين تاثير را دارد.

عليرغم حفاظتي كه توسط ساق بند حاصل مي شود. نيروي حاصله از يك لگد مستقيم به درشت ني هنوز ميتواند براي ايجاد شكستگي كافي باشد و در مواقعي كه بازيكن مصدوم به خاطر درد ساق پا قادر به تحمل وزن خود نيست ، بايد قويا به شكستگي مشكوك شد.

قلم بند مناسب بايد كل طول درشت ني و همچنين قوزك هاي پا را بپوشاند.

درد مزمن كشاله ران در فوتباليستها و علت آن :

اين درد مزمن كه درميان بازيكنان فوتبال شايع است ، بيشتر در اثر شوت زدنهاي قوي و مكرر ايجاد مي گردد كه عضلات شكم و مفصل ران را تحت استرس مكرر قرار مي دهند اين درد معمولا مربوط به نقص يا ضعف عضلات جدار شكم در نزديكي رباط مغبني است .

ظهور علائم معمولا بي سرو صداست و به صورت درد پيشرونده در حال دويدن تظاهر مي يابد، ولي معمولا حتي بعد از دوره هاي طولاني مدت استراحت بسرعت با شروع فعاليت عود مي نمايد. درد معمولا محدود به ناحيه كشاله ران است، ولي اغلب به قسمت پايين شكم انتشار مي يابد و ممكن است تعيين دقيق محل درد براي بازيكن دشوار باشد، خم كردن و چرخاندن فعال تنه ( مثلا انجام حركت دراز و نشست ) معمولا درد تيزي بوجود مي آورد. بررسيهاي تشخيصي نظير راديوگرافي ، اسكن استخواني ، CT اسكن و MRI اغلب منفي هستند.

براساس مطالعات انعطاف پذيري ضعيف كمر ، ران و زانو و ضعف عضلات شكم يا نزديك كننده ران ( ادوكتورها ) به آسيبهاي كشاله ران منتهي مي شوند.

براي پيشگيري از اين عارضه بر گرم كردن مطلوب و حركت كششي مناسب عضلات ران و نيز بازي در زمين استاندارد و با كفش مناسب تاكيد مي گردد. براي درمان درد مزمن كشاله ران بازيكن بايد مدتي را بنا به صلاحديد پزشك از رقابت دور باشد و از داروهاي ضدالتهابي استفاده نمايد . با اين وجود در پاره اي موارد نياز به جراحي وجود نخواهد داشت .

سياه شدن زيرناخن پا در فوتباليستها و دليل ايجاد آن و اقداماتي كه بايد انجام داد :

اغلب بازيكنان فوتبال ازخونريزي و تشكيل لخته در زير ناخن هاي پا رنج ميبرند اين عارضه معمولا در انگشت شست و در اثر له شدگي مستقيم پا توسط پاي بازيكن حريف و يا در پي توقفها و استارتهاي ناگهاني كه باعث فشرده شدن شست در داخل كفش مي شوند، رخ مي دهد. در بسياري از بازيكنان به خاطر آسيب مكرر به بستر ناخن شكل ناخن ها تغيير ميكند. اگر چه اين مشكل به ندرت يك مساله جدي است، ولي مي تواند به قدري دردسر آفرين باشد كه بعضي ازبازيكنان حرفه اي مجبور مي شوند صرفا به خاطر اجتناب از عود آن ناخن انگشت شست خود را براي هميشه بردارند.

اين عارضه مي تواند كاملا دردناك باشد و درمان ابتدايي آن، رفع فشار خون تجمع يافته در زيرناخن است. در اين موارد پزشك تيم مي تواند با يك مته خاص كه صرفا براي اين منظور ساخته شده خون زيرناخن را تخليه كند. روش هاي قديمي تر شامل داخل كردن انتهاي يك سنجاق ته گرد و ايجاد يك منفذ در ناخن است.

عموما حتي در صورتي كه ناخن از بسترش جدا شده بايد آن را دست نخورده باقي گذاشت . در اين مواقع بايد درصورت لزوم ناخن را درمحل ثابت نمود تا به هنگام رشد ناخن جديد از بستر ناخن محافظت كند.

ضربات مكرر سر در دراز مدت و احتمال بروز عوارض :

هرچند اين مساله مورد اختلاف نظر شديد است، ولي بعضي مطالعات آتروفي مغزي و ناهنجاريهاي امواج مغزي و نيز تسريع تغييرات استحاله اي ( دژنراتيو) در ستون فقرات گردني و كمري را قيد نموده اند. در مطالعه اي كه بر روي بازيكنان قديمي تيم ملي فوتبال نروژ انجام شد، 21% بازيكنان داراي درد يا سفتي مزمن گردن بودند و در 558% دامنة حركات گردن كاهش يافته بود. 8% از بازيكنان آثاري از شكستگيهاي فشاري ترميم شده در جمجمه را داشتند. همچنين در CT اسكن تعدادي از آنها آتروفي مغزي گزارش گرديد.

مهمترين اقدام حفاظتي را اجتناب از آسيبهاي حاد و مزمن سر و گردن ناشي از توپ آموزش تكنيكهاي صحيح سر زدن است. بدين صورت كه سر به جاي آنكه بطور غيرمستقيم ضربه را با كنار يا فرق سر جذب كند، با پيشاني و به طور مستقيم درمقابل انرژي توپ به آن ضربه بزند.

استفاده از توپهاي كوچكتر براي بازيكنان كم سن و سال نيز مي تواند به طور محسوسي خطرات ناشي ازهد زدن را كاهش دهد.

*************************

برچسب‌ها: شايعترين آسيبهاي ورزشي در رشته فوتبال ,

راز مصدوميت‌هاي پي در پي فوتباليست‌ها

 

محققان به اين نتيجه رسيده‌اند كه فوتباليست‌هاي درجه يك، مصدوميت‌هاي مشابهي را در چند فصل پياپي حفظ مي‌كنند.

محققان سوئدي، متوجه شدند كه يك بار پارگي رباط پشت زانو، آسيب‌ديدگي كشاله ران يا رباط صليبي زانو، شانس يك بازيكن را براي تكرار آسيب‌ديدگي در فصل بعد، سه برابر مي‌كند.

نتيجه مطالعات دانشگاه «لينكوپينگ» در مجله انگليسي پزشكي، ورزشي منتشر شده است. البته اين نشان داد كه معمولا مصدوميت‌هاي قوزك پا (از نوع آسيب‌ديدگي اوون) به صورت منظم تكرار نمي‌شود.

تحقيقات روي 197 بازيكن از دوازده باشگاه معتبر سوئدي، نشان داده است كه مصدوميت‌هاي پياپي را از فصل 2000ـ2001 تاكنون مدنظر قرار دارد.

هرچند بازيكنان مسن‌تر، آسيب‌هاي رباط پشت زانو را معمولا بيش از يك بار دارند، اما هنوز هيچ رابطه مستقيمي بين سن و احتمال تكرار مصدوميت‌ها كشف نشده است.

محققان بر اين باورند كه تكرار مصدوميت‌ها، معمولا نتيجه فاكتورهاي رفتاري و رواني است. اگر بازيكني يك بار اشتباه كند، احتمالا اين اشتباه را دوباره تكرار خواهد كرد.

علاوه بر اين، مصدوميت‌هاي خاص نيز مي‌تواند يك عضله يا رباط را ضعيف كرده و آن را براي آسيب‌ديدگي مستعد كند.

«جان برور»، مدير آكادمي علوم ورزشي «لوكوزيد»، مي‌گويد: يكي از بزرگ‌ترين مشكلات بازيكنان درجه يك، فرصت كم استراحت، بهبود و دوره نقاهت آسيب‌ديدگي است. معمولا بازيكنان مي‌دانند كه مصدوميت آنان بر عملكرد تيم نيز تأثير مي‌گذارد كه به معني ضبط دستمزدها و پاداش‌هاي آنهاست كه در اين صورت عضو ضعيف‌شده در مسابقات بعدي نيز احتمال آسيب‌ديدگي دوباره را دارد.

*************************

برچسب‌ها: راز مصدوميت‌هاي پي در پي فوتباليست‌ها,

 

بي تمريني باعث افت انعطاف پذيري عضلات پشت ران مي شود

 

بي تمريني باعث افت انعطاف پذيري عضلات پشت ران مي شود

نتايج يك پژوهش نشان داد: افزايش زمان بي تمريني باعث افت و ماندگاري انعطاف پذيري عضلات پشت ران يا همسترينگ (HMF) مي شود.

نرمين غني زاده حصار ، عضو هيات علمي دانشگاه اروميه در پژوهشي كه به بررسي ماندگاري انعطاف پذيري عضلات پشت راني اندام غالب وغيرغالب بعد از يك دوره تمرين كششي( متوالي- متناوب) پرداخته است. مي افزايد: ضرورت دستيابي به شيوه اي كه در كمترين زمان بيشترين انعطاف پذيري را در بافت ايجاد كند، به طوري كه بيشترين ماندگاري را داشته باشد ، از مهمترين مسايل توانبخشي و ورزشي است.

در اين پژوهش آمده است: امروزه تمرينات كششي به منظور بهبود انعطاف پذيري بخش مهمي ازهر فعاليت آمادگي جسماني است. بنابراين آگاهي از نحوه اجراي تمرينات كششي به طوريكه بيشترين ميزان بازدهي را دراجراي ورزشي ورزشكار داشته باشد ، در بررسي عملكردهاي ورزشي نقش اساسي دارد.

در اين بررسي، 45 نفر از دختران دانشجوي غير ورزشكار كه به طور تصادفي به سه گروه مساوي كنترل ( 15 نفر) تجربي يك ( 5 نفر) و تجربي دو ( 15 نفر) تقسيم شدند و سپس جهت اندازه گيري انعطاف پذيري عضلات پشت ران از چهار آزمون SLR- AKE- HJA- SRT استفاده و از طريق آزمون ها دامنه باز شدن مفصل زانو( AKE) و دامنه خم شدن مفصل ران ( SLR-SRT-HJA) به شيوه هاي مختلف تحت سنجش قرار گرفت و اندام غالب افراد از طريق نظر سنجي از آنها ثبت شد.

يافته هاي اين بررسي نشان داد كه ميزان كاهش امتيازات آزمون AKE-SLR-SRT و افزايش امتيازات آزمون HJA درگروههاي متوالي و متناوب درمقايسه با گروه كنترل ، بيان كننده تاثير سه هفته بي تمريني بر ميزان HMF است.

همچنين بر اساس نتايج اين پژوهش ، ميزان HMF در گروههاي متوالي و متناوب بعد از سه هفته بي تمريني تفاوت معني داري با ميزان HMF گروه كنترل در آزمونهاي ALR- AKE- HJA دارد.

اين يافته ها در خصوص تحقيقاتي است كه افزايش انعطاف پذيري عضلات همسترينگ را فقط منوط به انجام تمرينات كششي مي دانند.

بررسي اين نتايج مي افزايد: علاوه بر ميزان ماندگاري HMF اندام غالب در مقايسه با اندام غير غالب در هريك از گروههاي متوالي و متناوب تفاوت معني داري نداشته است، از طرفي همبستگي زيادي نيز بين ماندگاري HMF اندام غالب در هر سه گروه تحقيق وجود دارد.

گفتني است، تمرينات كششي، عضلات همسترينگ كوتاه را بلند يا سفتي آن را كم نمي كنند ، بلكه فقط تحمل كشش را تحت تاثير قرار مي دهند . به عبارت ديگر، افزايش HMF از افزايش در استقامت ( تحمل) كششي ناشي مي شود و با افزوده شدن زمان بي تمريني ميزان اين تحمل كمتر مي شود.

در ادامه نتايج اين تحقيق آمده است: با توجه به دقت آزمونهاي SLR- AKE- HJA در مقايسه با SRT در اندازه گيري ميزان HMF توصيه مي شود كه اين آزمون در مقايسه با SRT در اولويت قرار گيرند.

پژوهشگر در خاتمه پيشنهاد كرده است: نتايج اين تحقيق براي كلينيك هايي كه تمرينات كششي ايستا را به عنوان قسمتي از برنامه توانبخشي ضميمه مي كند، همچنين براي افرادي كه مي خواهند انعطاف پذيريشان را به منظور كاهش صدمات وبالا بردن كيفيت اجراي ورزشي بهبود بخشنده مفيد است.

*************************

برچسب‌ها: بي تمريني و عوارض آن,

• تکل از مقابل با استفاده از درون پا

• تکل از مقابل با استفاده از کف پا

• تکل لغزشی از مقابل

• تکل از پهلو

تکل حرکتی است که یک بازیکن در فوتبال و یا حتی در بعضی مواقع دروازه بان ها برای ممانعت از پیشروی حریف اقدام به انجام این کار میکنند . اگر بازیکنی در تکل زدن مهارت نداشته باشد علاوه بر این که به طرف مقابل ضربه زده و آسیب وارد می کند بلکه با دریافت کارت (زرد یا قرمز) ادامه بازی را برای خود و تیمش سخت تر می کند . جریمه بعضی از تکل ها کارت زرد و بعضی دیگر کارت قرمز است البته در صورتی که تکل زن به جای توپ بازیکن حریف را مورد اصابت قرار دهد . اگر بازیکن توپ را بزند تکل او کاملا درست است و حتی مانع از پیشروی حریف می شود که بسیار مفید است .

توجه داشته باشید که انجام تکل یکی از خطرناک ترین حرکات تکنیکی است.

اگر به این حرکت کاملا تسلط ندارید ، از انجام آن خودداری کنید ، زیرا احتمالا حریف را شدیدا مصدوم خواهید کرد. در یک فوتبالیست با استفاده از شیوه های مجاز همواره می تواند اقدام به تکل کند . بازیکن خواه در منطقه دفاع ، خواه در منطقه حمله به طور یکسان می تواند از تکل استفاده کند ( این حرکت نسبت به منطقه بازی تغییر نمی کند ) ، و برای انجام آن اهداف کاملا متفاوت می تواند وجود داشته باشد . یک تکل در منطقه دفاع می تواند فعالیت زیاد حریف را خنثی کرده و شروعی برای ضد حمله شود . استفاده از انواع تکل و جا افتادن آن در بازی ، حریف را تحت تاثیر قرار می دهد.

شیوه تکل مناسب با موقعیت حریف فرق می کند ( از پهلو یا از مقابل) .

تکل از مقابل با استفاده از درون پا

بازیکن پای خود را به طرف توپ جلو می برد ، و برجستگی استخوان مچ پا را به وسط توپ هدایت می کند . دست ها و زانو را نباید زیاد جلو ببرید . تکل از مقابل با استفاده از درون پا تنها حرکت توپ را متوقف می کند ، نه حرکت حریف را.

تکل از مقابل با استفاده از کف پا

بازیکن کف پای خود را متناسب با زمین به طور مورب جلو برده ، نوک پا را به سمت بالا قرار می دهد و پای خود را به وسط توپ هدایت می کند . این نوع تکل مانع حرکت توپ شده و حرکت حریف را نیز متوقف می کند . زانوی خود را زیاد جلو نبرید ، ضمنا نگذارید کف پا یا نوک پا از بالای توپ عبور کند . کلیه این توصیه ها شما را از صدمه رساندن به حریف باز می دارد.

تکل لغزشی از مقابل

مدافع با جلو انداختن خود به صورت افقی و در سطح زمین ، پای خود را به طرف توپ ( تنها توپ ) پرتاب می کند ، این در حالی است که او خود را از عقب به زمین می اندازد و دست ها را نیز با خود پائین می آورد .

این حرکت تنها زمانی انجام می گیرد که توپ با پای حریف تماس نداشته باشد. نزدیک دروازه خود از این تکل استفاده نکنید ، زیرا اگر به وسیله یار خود پوشش داده نشوید ، بازیکن تکل شونده با دریبل یا فریب دادن ، شما را تسلیم کرده و این تکل بی حاصل برای تیم شما خطر آفرین می شود.

تکل از پهلو

تکل از پهلو با استفاده از درون پا

خود را به بازیکن صاحب توپ برسانید . با حرکتی سریع و به وسیله پا ( پایی که به حریف نزدیک تر است ) و در حالی که دست ها را از بدن دور می کنید روی پای خود بچرخید . قسمت درونی مچ پا را مقابل توپ قرار دهید و مانع حرکت توپ و حریف شوید .

این تکل از دو طرف انجام می گیرد :

تکل از پهلو با استفاده از نوک

این حرکت شبیه نوع قبل است ، با این تفاوت که با نوک پا انجام می گیرد .

تکل از پهلو با استفاده از بیرون پا

از پایی استفاده کنید که به حریف نزدیک تر است . برجستگی بیرون مچ پا را جلو ببرید تا مانع حرکت حریف شده و او را متوقف کنید . همانند دیگر تکل ها ، تنها مانع حرکت توپ شوید ، نه حریف .

تکل توپ از پشت حریف ممنوع است ، زیرا بازیکنی که از جلو یا از پهلو تکل می شود فرصت مقابله با آن را خواهد داشت ، اما چنان چه تکل از عقب انجام بگیرد، حریف تکل شما را احساس نمی کند و بنابراین خطر آسیب دیدگی به وجود می آید . تکل با دو پا از جلو نیز اشتباهی بزرگ و ممنوع است .

*************************

برچسب‌ها: انواع تكل در فوتبال :,

 

بكار گرفتن هر دو پا با مهارت مشابه يكي از شرايط موفقيت در فوتبال است

 

نتايج يك پژوهش نشان داد: بكار گرفتن هر دو پا با مهارت مشابه يكي از شرايط مهم براي موفقيت در بازي فوتبال سطح بالا محسوب مي‌شود.

محققان آكادمي دولتي تربيت بدني روسيه در پژوهشي كه بر اساس آن «تاثير فاصله استراحت بر كسب مهارت در پاي غير برتر در بازي فوتبال» را مورد بررسي قرار داده‌اند، حاكي از آن است كه تكرار يك مهارت در فواصل كوتاه باعث پيشرفت اجراي مهارت توسط عضو غير برتر مي‌شود.

محققان در اين پژوهش، تاثير ايجاد وقفه‌هاي استراحتي بين تمرينات آموزشي يك تكليف ويژه را در 8 فوتباليست 15 تا 16 ساله با سابقه 6 تا 7 بازي مورد بررسي قرار دادند.

در اين مطالعه، افراد به دو گروه شاهد و تجربي تقسيم شدند. گروه تجربي بين هر جلسه تمرين كه در آن 100 شوت را تمرين مي‌كردند 2 تا 3 روز استراحت داشتند، در حالي كه گروه شاهد با اجراي 100 مرتبه تمرين فقط به مدت 20 هفته استراحت كردند.

نتايج تحقيق نشان داد: تفاوت معني‌داري بين عملكرد پاي غير برتر قبل و بعد از طي دوره تحقيق در گروه كنترل مشاهده نشده، در حالي كه در گروه تجربي عملكرد پاي غير برتر به ميزان معني‌داري بهبود حاصل نمود.

اين نتايج مي‌افزايد: بيشتر تمرينات نامنظم براي تقويت پاي غير برتر منجر به چپ پايي و يا راست پايي و يا به عبارتي يك پايي فوتباليست‌ها مي‌شود.

*************************

برچسب‌ها: تاثیر هر دو پا در فوتبال,

 

اركان چهارگانه فوتبال

 

هر مربی برای سازماندهی یک تیم فوتبال و تمرین باید 4 رکن اساسی را در نظر بگیرد به شکلی که هر یک از تمرینات و گردهمایی در تیم در راستای تقویت یکی از ارکان چهارگانه باشد.

این چهار رکن عبارتند از :

1. تکنیک

2. تاکتیک

3. آمادگی جسمانی

4. آمادگی روانی

هر یک از ارکان فوق دارای تعریف مشخصی می باشند که به قرار ذیل هستند

تکنیک : عبارت است انجام حرکاات انفرادی صحیح با توپ و بدون توپ.

توسعه تکنیک تابع مراحل زیر است:

1. مرحله فراگیری

2. مرحله پیشرفت

3. مرحله تسلط یا مهارت (انجام تکنیک در شرایط مسابقه)

4. مرحله استادی

تاکتیک: تاکتیک عبارت است از انجام برنامه های دستجمعی در سه زمان

• حمله یا زمان مالکیت توپ

• دفاع یا هنگام مالکیت حریف بر توپ

• تغییر وضعیت یا انتقال

افزودن تغییر وضعیت به زمانهای بازی در فوتبال بر مینای تئوری لوئیس ونگال مربی بزرگ هلندی در فوتبال صورت گرفته است. بر مبنای این تئوری انتقال یا تغییر وضعیت در فوتبال خود به دو قسمت تقسیم می شود:

• تغییر وضعیت از دفاع به حمله

• تغییر وضعیت از حمله به دفاع

بر مبنای این نظریه زمان انتقال در فوتبال مدرن مهمترین بخش و تعیین کننده ترین زمان بازی است و کیفیت دو زمان دیگر یعنی دفاع و حمله تابع کیفیت و نحوه زمان انتقال است.

هنگامی که راجع به تاکتیک صحبت می شود در مورد برنامه های گروهی یا تیمی در یکی از سه زمان مذکور در بازی فوتبال صحبت می شود.

لازم به ذکر است که تعداد بازیکنان حاضر در برنامه نیز حائز اهمیت است. برای مثال چنانچه ایده در مورد 2 تا 7 بازیکن باشد این برنامه ها گروهی است. چنانچه ایده برای تعداد بیشتری باشد ایده یک برنامه تیمی است. این تاکتیک ها می تواند برای خطوط مشخص (تاکتیکهای خطوط) مناطق مشخص (منطقه ای یا Zonal) و یا نفرات مشخص باشد.

در مبحث تاکتیک کلمات دیگری نیز مطرح میشوند. کلماتی از قبیل استراتژی ، نقشه بازی (Game Plan) و آرایش های تیمی (Team Formations). در اینجا به مفاهیم اولیه این لغات نیز می پردازیم :

• استراتژی: به معنای اید ه های کلی بازی در یک تیم است. برای مثال اینکه یک تیم فوتبال هجومی بازی می کند یا فوتبال تدافعی استراتژی بازی آن تیم است. اینکه آیا یک تیم توان پذس در زمین حریف را دارد یا خیر بسته به استراتژی بازی دارد. استراتژی بازی یک تیم بر مبنای واقعیتهای ، امکانات و توانائی های یک تیم تدوین میشود. مربیان مجرب معمولا نحوه انتخاب بازیکنان را بر مینای استراتژی بازی قرار می دهند. تیمهایی فیزیکی با تمایل به پرس از نفرات قوی در درگیری های یک در مقابل یک بهره میگیرند.

• نقشه بازی (Game Plan): درمصاف با دو تیم مختلف ، هر تیم نیازمند طراحی برنامه ای برای رویارویی با حریف خود می باشد. هدف از این طرح حداکثر استفاده از توان تیمی خودی در مقابل نقاط ضعف تیم حریف به هنگام حمله و حداکثر پوشش نقاط ضعف تیم خودی در برابر نقاط قوت حریف به هنگام دفاع می باشد که باید در راستای استراتژی کلی تیم باشد.

• آرایش های تیمی (Team Formations): نحوه قرار گرفتن بازیکنان یک تیم در زمین را ارایش تیمی مینامند. برای نشان دادن این ارایش ها از اعداد استفاده میشود که در آن اولین عدد مربوط به خط دفاع می باشد و آخرین ان مربوط به خط حمله است. مجموع این اعداد برابر عدد 10 است. در این روش از آنجا که دروازبان معمولا ثابت است و قابل تغییر نیست در محاسبه نفرات مد نظر قرار نمی گیرد و آرایش برای بازیکنان درون زمین ذکر میگردد. در مقالات آینده سعی میکنم تا تعدادی از آرایش های استاندارد را بررسی کنم.

آمادگی جسمانی: یکی از ارکان اساسی در فوتبال آمادگی جسمانی است. اهمیت این رکن در فوتبال بگونه ای است که عدم حضور آن می تواند تمامی ارکان دیگر در این ورزش را تحت تاثیر قرار دهد. در واقع این رکن مبنای اولیه تمامی ارکان دیگر بازی است و اهمیت آن با توجه به پیشرفت مداوم این علم روز به روز بیشتر می شود. بسیاری از مربیان اینک با تکه بر آمادگی های جسمانی نقاط ضعف تیم خود را در دیگر زمینه ها می پوشانند یا به حداقل می رسانند.

*************************

برچسب‌ها: اركان چهارگانه فوتبال,

قانون اول - زمین بازی

- زمین مسابقه

زمین مسابقه باید مستطیل باشد و خط طولی زمین از خط دروازه بلندتر است.

- اندازه زمین

طول زمین نباید بیشتر از 120 متر و کمتر از 90 متر باشد. عرض زمین نباید بیش از 90 متر و کمتر از 45 متر باشد. در مسابقات بین المللی طول زمین مسابقه نباید بیش از 110 و کمتر از 100 متر و عرض آن بیش از 75 متر و کمتر از 64 متر باشد و در همه حال طول زمین باید بیشتر از عرض آن باشد.

- علامت‌گذاری زمین

زمین مسابقه با خطهایی به طور مشخص خط‌ کشی می شود و نباید ضخامت این خط کشی بیش از 12 سانتی متر باشد. طولانی ترین خط زمین بازی را خطوط طولی و کوتاهترین خط را خط دروازه می نامند. زمین بازی به وسیله خط میانی به دو نیمه تقسیم می شود. نقطه مرکزی زمین در وسط خط میانی مشخص می گردد و یک دایره به شعاع 15/9 متر (10 یارد) در اطراف آن رسم می شود.

- محوطه دروازه

محوطه دروازه در انتهای هر نیمه زمین به صورت ذیل تعیین می شود:

دو خط با فاصله 5/5 متر از داخل تیرهای عمودی بر روی خط دروازه به طرف گوشه‌های زمین ترسیم می گردد و این خطها نیز به فاصله 5/5 متر به داخل زمین کشیده می شود، و به وسیله خطی موازی با خط دروازه به هم متصل می شود.

- محوطه جریمه

محوطه جریمه در انتهای هر نیمه زمین به صورت ذیل معین می شود:

در روی خط دروازه دو خط به فاصله 5/16 متر از داخل تیرهای عمودی به طرف گوشه‌ها رسم می گردد. این خطها به وسیله خطی دیگر به فاصله 5/16 متر به طرف داخل زمین بازی کشیده می شود و به وسیله خطی موازی با خط دروازه به هم متصل می شوند، که محدوده ترسیم شده را محوطه جریمه نامند. در داخل هر محوطه جریمه، یک نقطه پنالتی به فاصله 11 متر از وسط خط دروازه به طرف داخل زمین مشخص گردد. از نقطه پنالتی، قوسی به شعاع 15/9 متر در خارج از محوطه جریمه رسم می گردد.

- میله های پرچم

میله های پرچم حداقل به ارتفاع 5/1 متر در هر گوشه زمین می بایستی قرار گیرد و نباید فاصله میله مذکور کمتر از 5/1 متر باشد. میله پرچم نباید نوک تیز باشد. چنین پرچمی را می توان در دو طرف خط مرکزی که فاصله آن نباید کمتر از یک متر باشد در خارج از خط طولی قرار داد.

- قوس کرنر

در هر گوشه زمین، ربع دایره ای به شعاع 1 متر رسم می گردد که قوس کرنر نامیده می شود.

- دروازه ها

در وسط خط دروازه، دروازه ها قرار دارند که از دو تیر عمودی و یک تیر افقی تشکیل می شوند. فاصله دو تیر عمودی از یکدیگر 32/7 متر و فاصله تیر افقی از زمین 44/2 می باشد. عرض تیرهای دروازه نباید بیش از 12 سانتی متر باشد. همچنین عرض خطهای زمین مسابقه می بایستی با عرض خط بین تیرهای دروازه به یک اندازه (12 سانتی متر) باشد. تور دروازه می تواند به تیرهای عمودی و افقی پشت دروازه وصل شود ولی باید آن را به نحوی وصل نمود که مزاحم حرکت دروازه بان نباشد. رنگ تیرهای دروازه باید سفید باشد.

- سالم بودن دروازه ها

دروازه ها باید به طور محکم بر روی زمین نصب شوند. دروازه های قابل حمل تنها موقعی می توانند مورد استفاده قرار گیرد که نیاز فوق را برآورده سازند.

قانون دوم - توپ مسابقه

- توپ بازی باید گرد و کُروی باشد و از چرم و یا جنس های مناسب دیگر ساخته شده باشد.

- محیط توپ نباید کمتر از 68 سانتی متر و بیش از 70 سانتی متر باشد.

- در شروع مسابقه وزن توپ نباید کمتر از 410 گرم و بیشتر از 450 گرم باشد.

- فشار توپ در سطح دریا برابر با 6/0 الی 1/1 درصد اتمسفر می باشد. (600 الی 1100 گرم بر سانتی متر مربع)

- تعویض توپ ناقص

اگر در جریان مسابقه توپ حالت قانونی خود را از دست داد یا تَرکید:

1- بازی متوقف می شود.

2- بازی مجدداً با رها کردن توپ جدید از محلی که توپ تغییر شکل داده است شروع می شود.

3- چنانچه توپ زمانی که بازی در جریان نبوده تغییر شکل داده باشد، ضربه دروازه، ضربه کرنر، ضربات آزاد، ضربه پنالتی و پرتاب اوت، می بایستی مجدداً با ضربه با توپ جدید شروع شود.

4- توپهای استانداردی که قبل از بازی توسط داور بازدید و در اختیار توپ جمع کن ها قرار می گیرد، می بایستی مورد استفاده قرار گیرد و توپ دیگری بدون اجازه داور استفاده نشود.

تصمیمات برد بین المللی

تصمیم 1

• در مسابقات یا رقابتهایی که تحت سرپرستی کنفدراسیون ها برگزار می شود، توپی که مورد استفاده قرار می گیرد، باید دارای یکی از سه مشخصه آرم مشخصه تعیین شده توسط فیفا باشد. فدراسیون های ملی می توانند توپهایی را که دارای یکی از سه آرم تعییین شده باشند، مورد استفاده قرار دهند.

• وجود چنین علامتهایی روی توپ مورد استفاده نشان می دهد که با روش های لازم مورد آزمایش قرار گرفته و به تایید رسیده است.

• توپ علاوه بر این علامتها، باید حداقل ویژگیهایی که در قانون دوم متذکر شده است را دارا باشد.

تصمیم 2

• در مسابقات فیفا و مسابقاتی که تحت نظارت و سرپرستی کنفدراسیون ها و فدراسیون های ملی برگزار می شود، هیچ نوع تبلیغ تجاری روی توپ مجاز نیست، بجز آرم بازی ها و علامت تجاری تولید کننده توپ.

قانون سوم - تعداد بازیکنان

- بازیکنان

مسابقه می بایستی به وسیله دو تیم که تعداد بازیکنان هر تیم نباید بیشتر از 11 نفر باشد و یکی از آنها دروازه بان است، آغاز گردد. اگر تعداد بازیکنان هر تیم کمتر از 7 نفر باشد مسابقه نباید آغاز شود.

- رقابتهای رسمی

در مسابقاتی که تحت نظارت و سرپرستی فیفا و کنفدارسیون ها و یا فدراسیون های ملی برگزار می شود حداکثر از 3 بازیکن جانشین می توان استفاده کرد. مقررات مسابقه باید مشخص کند که اسامی چند نفر جانشین باید معرفی شود. در مسابقات بین المللی تعداد بازیکنان ذخیره 3 تا 7 نفر است.

- سایر مسابقات

استفاده از بازیکنان جانشین در بازیهای غیر رسمی و دوستانه می تواند بدون محدودیت باشد، به شرط آنکه:

1. دو تیم در حداکثر تعداد تعویض ها به توافق برسند.

2. داور قبل از شروع مسابقه از این مسئله آگاه شود.

3. اگر داور مسابقه قبل از شروع مسابقه از این مسئله مطلع نشود و یا توافقی بین دو تیم حاصل نگردد، بیش از 3 تعویض مجاز نمی باشد.

- کلیه مسابقات

در تمامی مسابقات، اسامی بازیکنان اصلی و جانشین می بایستی قبل از شروع مسابقه به داور اطلاع داده شود. اسامی بازیکنان جانشینی که نامشان به داور داده نشده باشد، نمی توانند در مسابقه شرکت کنند.

- چگونگی تعویض بازیکنان جانشین

برای تعویض بازیکنان جانشین شرایط زیر باید رعایت شود:

1. داور می بایستی قبل از تعویض، اطلاع داشته باشد.

2. بازیکن جانشین در صورتی می تواند داخل زمین بازی شود، که بازیکن اصلی، زمین را ترک کرده باشد و سپس تنها با علامت داور می تواند وارد شود.

3. بازیکن جانشین در زمان توقف بازی و از خط میانی وارد می شود.

4. زمانی که بازیکن جانشین وارد زمین بازی شود، کار تعویض پایان می یابد.

5. از لحظه ایی که بازیکن جانشین وارد زمین بازی شود، جزو بازیکنان محسوب می شود و بازیکنی که تعویض شده از جرگه بازیکنان خارج می گردد.

6. بازیکنی که قبلاً در بازی بوده و تعویض شده است نمی تواند برای بار دوم وارد بازی شود.

7. کلیه بازیکنان جانشین، چه در بازی شرکت کنند و یا شرکت نکنند تحت اقتدار و اختیار داور خواهند بود.

- تعویض دروازه بان

هر یک از بازیکنان با اطلاع داور می توانند جایشان را با دروازه بان عوض کنند. عمل تعویض باید در زمان توقف بازی انجام شود.

- تخلفات/ تنبیهات

اگر بازیکن جانشین بدون اجازه داور وارد زمین بازی شود.

1. بازی متوقف می شود.

2. به بازیکن جانشین با نشان دادن کارت زرد، اخطار داده می شود و از او خواسته می شود که زمین بازی را ترک کند.

3. بازی با رها کردن توپ از محل توقف، مجدداً شروع می شود (دراپ بال).

اگر بازیکنی بدون اجازه داور، جایش را با دروازه بان عوض کند:

1. بازی ادامه می یابد.

2. بعد از اینکه توپ از بازی خارج شد، بازیکنان مربوطه با دریافت کارت زرد جریمه خواهند شد.

برای هر گونه نقض مقررات دیگر از قانون، بازیکنان مربوطه با دریافت کارت زرد، اخطار می گیرند.

- شروع مجدد بازی

اگر بازی برای دادن اخطار توسط داور متوقف شد، بازی باید با یک ضربه آزاد غیرمستقیم به وسیله بازیکن دسته مقابل و از محل توقف مجدداً شروع شود.

- اخراج بازیکنان جانشین

1. بازیکنی که قبل از شروع بازی اخراج شود، می تواند جایگزینی از یک بازیکن جانشین داشته باشد.

2. چنانچه یک بازیکن جانشین قبل از شروع بازی و یا در جریان بازی به دلیل مشخصی از نیمکت بازیکنان جانشین اخراج شد، دیگر نمی توان بازیکن جانشین را به لیست اسامی بازیکنان جانشین اضافه کرد.

تصمیمات برد بین المللی

1. حداقل تعداد بازیکنان در یک تیم، بستگی به نظر فدراسیون های ملی دارد. برد بین المللی معتقد است که اگر تعداد نفرات یک تیم کمتر از هفت نفر باشد، مسابقه نباید ادامه یابد.

2. مربی در حین بازی می تواند از منطقه فنی برای رساندن دستورات فنی به بازیکنان خود استفاده کند، اما باید پس از رساندن دستورات به محل خود باز گردد. مربی و کادر تیم باید درون منطقه فنی و بر روی نیمکت باشند و رفتاری همراه با مسئولیت پذیری داشته باشند.

قانون چهارم - وسایل بازیکنان

- خطرناک نبودن وسایل

بازیکن نباید از وسایلی استفاده کند که برای خودش و بازیکنان دیگر خطرناک باشد. (بانضمام هرگونه زیورآلات)

- وسایل اساسی

وسایل اساسی و اجباری بازیکنان عبارتند از:

1. پیراهن

2. شورت (چنانچه از زیر شورتی گرم، شورت دوچرخه سواری) استفاده شود، می بایستی رنگ آن به رنگ اصلی شورت باشد.

3. جوراب ساق بلند

4. محافظ ساق

5. کفش

بازیکنانی که مجبور به استفاده از عینک می باشند، در صورتی که برای خود بازیکنان و دیگران خطرناک نبوده و تکنولوژی جدید ساخت عینکهای ورزشی را مدنظر قرار گرفته باشد، می توانند از عینک استفاده کنند.

- محافظ ساق

1. کلاً به وسیله جوراب پوشانده شود.

2. از جنس های مناسب مثل (لاستیک، پلاستیک یا جنس های مشابه) ساخته شود.

3. محافظت معقولانه ای را فراهم کند.

- دروازه بان ها

رنگ لباس دروازه بان ها باید از رنگ لباس سایر بازیکنان، داور و کمک داور متمایز باشد.

- تخلفات / تنبیهات

برای هرگونه نقض این قانون:

1. احتیاج نیست که بازی متوقف شود.

2. داور به بازیکنی که وسائلش ناقص است، دستور می دهد برای کامل نمودن وسایل خود زمین بازی را ترک کند.

3. بازیکن باید زمانی که توپ در بازی متوقف شده است، زمین بازی را ترک کند، مگر اینکه قبل از توقف و بلافاصله در داخل زمین وسایلش کامل شود.

4. بازیکنی که برای تکمیل کردن وسایل خود زمین مسابقه را ترک کرده است نمی تواند دوباره و بدون اجازه داور وارد زمین شود.

5. قبل از ورود مجدد بازیکن به زمین، داور می بایستی وسایل او را کنترل کرده و سپس چنانچه وسایل او منطبق با قانون بود اجازه ورود به وی دهد.

6. به بازیکن زمانی اجازه ورود مجدد به بازی داده می شود که توپ خارج از بازی باشد.

7. بازیکنی که زمین بازی را به دلیل تکمیل نمودن وسایل خود ترک می نماید و سپس بدون اجازه داور وارد زمین بازی شود، با نشان دادن کارت زرد به او اخطار داده می شود.

قانون پنجم - داور

هر مسابقه به وسیله یک داور اداره می شود. او برای اجرای قوانین، نسبت به مسابقه ای که تعیین شده اقتدار کامل دارد.

- قدرت و وظایف داور

1. اجرای قوانین بازی

2. کنترل بازی با همکاری کمک داوران و همچنین در مواردی که با داور چهارم قابل اجرا باشد.

3. اطمینان از قانونی بودن توپ (مطابق قانون 2

4. اطمینان از قانونی بودن وسایل بازیکنان (مطابق قانون 4

5. عمل کردن به عنوان وقت نگهدار و یادداشت کردن نتیجه بازی.

6. داور با تشخیص خود می تواند برای هرگونه نقض مقررات، مسابقه را متوقف یا به حالت تعلیق درآورده یا ختم نماید.

7. توقف، تعلیق یا ختم مسابقه به دلیل وجود هر نوع اشکال که در خارج از زمین اتفاق افتاده باشد.

8. اگر به عقیده داور بازیکنی به شدت آسیب دیده باشد بازی را متوقف کرده و از خارج شدن او از زمین مسابقه اطمینان حاصل می نماید.

9. اگر به عقیده داور، آسیب دیدگی بازیکن جزئی باشد، داور بازی را باید ادامه دهد تا توپ از بازی خارج گردد.

10. چنانچه بازیکنی از زخمش خون جاری شود، داور می بایستی از خروج او به بیرون زمین اطمینان حاصل نماید و بازیکن تنها موقعی می تواند با علامت داور به بازی برگردد که خونریزی او قطع شده باشد.

11. اگر بر روی تیمی خطایی صورت گرفت، داور باید قبل از دادن اخطار به تیم مقابل، فرصت استفاده (آوانتاژ) از موقعیت را به تیم بدهد، ولی چنانچه فرصت مذکور نتیجه ای نداد، داور باید خطای اصلی را جریمه کند.

12. اگر بازیکنی در یک زمان مرتکب بیش از یک خطا شد، داور باید او را برای خطای شدیدتر تنبیه کند.

13. چنانچه بازیکنان خطایی که قابل اخطار و یا اخراج است را مرتکب شوند، لزومی ندارد که داور فوراً به این عمل اقدام نماید و می تواند زمانی که توپ از بازی خارج شد به این کار عمل نماید.

14. عمل کردن با نظر کمک داوران، روی حوادثی که خود، آنها را ندیده است.

15. شروع مجدد بازی بعد از هر توقف.

16. مطمئن شود که شخصی بدون اجازه وارد زمین بازی نشود.

17. تهیه گزارش مقتضی و دادن اطلاعات لازم از موارد انضباطی بازیکنان یا مسئولان تیم و حوادث دیگر که قبل، در جریان و بعد از مسابقه اتفاق افتاده است.

18. داور می تواند مسئولین رسمی تیم را که رفتار غیرمسئولانه دارند، با تشخیص و صلاحدید خود از زمین بازی و اطراف آن به خارج هدایت نماید.

- تصمیمات داور

تصمیمات داور در حقیقت در ارتباط با بازی،‌نهایی می باشد. داور تنها زمانی می تواند تصمیم خود را روی حوادث تغییر دهد که این تصمیم به نظر او و کمک داور نادرست بوده و بازی مجدداً آغاز نشده باشد.

قانون ششم - کمک داوران

- وظایف

دو کمک داور تعیین می گردند، که وظایف آنان تابع داور است و می بایست به داور نشان دهند:

1. چه زمانی تمام توپ از زمین خارج شده است.

2. کدام تیم باید ضربه دروازه، ضربه کرنر یا پرتاپ توپ اوت را انجام دهد.

3. وقتی که بازیکنی باید به خاطر استفاده از موقعیت آفساید جریمه شود.

4. زمانی که تعویض درخواست می شود.

5. وقتی که خطا یا هر حادثه دیگری دور از چشم داور روی دهد.

6. وقتی خطایی روی دهد و کمک داوران به صحنه نزدیکتر از داور باشند (این مسئله شامل موارد خاص و خطاهای درون محوطه جریمه نیز می شود.)

7. وقتی در ضربات پنالتی دروازه بان قبل از زدن ضربه به طرف جلو حرکت کرده باشد و یا توپ از خط گذشته باشد.

- کمک کردن (همکاری)

کمک داوران می توانند برای کنترل بازی بر طبق قوانین فوتبال به داور کمک کنند. در موارد خاص کمک داور می تواند وارد زمین بازی شود و به داور برای کنترل فاصله 15/9 متر کمک کند. در صورت دخالت ناروا و غیرضروری یا برخورد نامناسب، داور، کمک داور را برکنار نموده و گزارش مقتضی را ارسال خواهد کرد.

قانون هفتم - مدت بازی

مدت بازی شامل دو وقت مساوی چهل و پنج دقیقه ایی می باشد. مگر اینکه طور دیگری بین داور و دو تیم موافقت به عمل آید.

هر نوع توافق در مورد تغییر زمان بازی (برای مثال کاهش دادن زمان هر نیمه به 40 دقیقه به دلیل کمی نور) باید قبل از آغاز بازی و با رعایت مقررات رقابتها مشخص شود.

- زمان بین دو نیمه

بازیکنان حق استفاده از مدتی جهت استراحت بین دو نیمه بازی را دارند. زمان استراحت بین دو نیمه نباید بیشتر از 15 دقیقه باشد. مقررات مسابقات، باید مدت استراحت بین دو نیمه را مشخص کند. مدت استراحت بین دو نیمه، تنها با موافقت داور می تواند تغییر کند.

- افزودن وقتهای تلف شده

این افزایش شامل تمام زمانهای تلف شده و به علت زیر صورت می گیرد:

1. تعویض ها

2. تشخیص بازیکنان آسیب دیده

3. انتقال بازیکنان آسیب دیده از زمین بازی به خارج برای مداوا

4. وقتهای تلف شده

5. هر علت دیگر

6. افزودن وقتهای تلف شده به تشخیص داور می باشد.

- ضربه پنالتی

اگر یک ضربه پنالتی، در پایان هر نیمه یا پایان وقت اضافی اتفاق بیفتد، اجازه داده می شود که ضربه پنالتی زده شود.

با مشخص شدن نتیجه ضربه پنالتی مسابقه تمام می شود.

- وقت اضافی

مقررات مسابقات می تواند بر طبق شرایط مندرج در قانون 8 (آغاز و آغاز مجدد بازی) دو وقت مساوی برای مسابقه منظور کند.

- تعطیل شدن مسابقه

اگر مسابقه ایی تعطیل شود، مجدداً برگزار می شود، مگر اینکه مقررات مسابقات طور دیگری تصویب شده باشد.

قانون هشتم - شروع و شروع مجدد بازی

- مقدمات

1. با قرعه کشی به وسیله سکه مشخص می گردد که کدام تیم در نیمه اول به کدام دروازه حمله نماید (برنده سکه)

2. تیم دیگر ضربه شروع مسابقه را خواهد زد.

3. تیم برنده قرعه، ضربه آغاز را در نیمه دوم خواهد زد.

4. در نیمه دوم مسابقه، تیم ها زمین ها را تعویض کرده و به دروازه مقابل حمله می کنند.

- ضربه شروع

ضربه شروع روشی برای شروع مجدد بازی محسوب می شود:

1. در آغاز مسابقه

2. بعد از به ثمر رسیدن هر گل

3. در شروع نیمه دوم مسابقه

4. در شروع هر نیمه وقت اضافی (در صورت داشتن وقت اضافی)

چنانچه ضربه شروع بازی مستقیماً وارد دروازه شود گل محسوب می گردد.

- چگونگی شروع مسابقه

1. تمام بازیکنان در نیمه زمین متعلق به خود قرار می گیرند.

2. بازیکنان دسته مقابل شروع کننده بازی، باید حداقل 15/9 متر از توپ فاصله گرفته تا توپ در بازی قرار گیرد.

3. توپ به صورت ثابت روی نقطه مرکزی قرار می گیرد.

4. داور با سوت علامت می دهد.

5. وقتی که به توپ ضربه زده شد و به طرف جلو حرکت کرد، در بازی خواهد بود.

6. زننده ضربه برای بار دوم نمی تواند با توپ بازی کند، مگر اینکه توپ به وسیله بازیکن دیگری لمس شود.

7. بعد از به ثمر رسیدن گل، ضربه شروع باید به وسیله تیمی که گل دریافت کرده زده شود.

- تخلفات / تنبیهات

اگر زننده ضربه، قبل از اینکه توپ به وسیله بازیکن دیگری لمس شود، برای بار دوم با توپ بازی کند:

1. یک ضربه آزاد غیرمستقیم به نفع تیم مقابل از محلی که نقض مقررات صورت گرفته زده می شود.

2. برای هرگونه نقض دیگر ضربه شروع، ضربه شروع تکرار می شود.

- رها کردن توپ (دراپ بال)

رها کردن توپ روشی برای شروع مجدد بازی بعد از هر توقف موقت می باشد. آن در زمانی است که توپ در بازی باشد و مسابقه به هر علتی که در قانون پیش بینی نشده است قطع گردد.

- چگونگی رها کردن توپ

داور توپ را از محلی که قبلاً متوقف شده، به زمین رها می کند، بازی مجدداً موقعی شروع می شود که توپ زمین را لمس نماید.

- رها کردن مجدد توپ

1. اگر قبل از اینکه توپ با زمین برخورد کند، به وسیله بازیکنی لمس شود.

2. اگر توپ، بعد از برخورد با زمین و بدون تماس با بازیکنان، به خارج از زمین بازی برود.

- مقررات ویژه

1. یک ضربه آزاد که به نفع دسته مدافع و در داخل محوطه دروازه اعلام می گردد، از هر قسمت داخل محوطه دروازه می تواند زده شود.

2. یک ضربه آزاد غیرمستقیم که به نفع دسته حمله کننده در داخل محوطه دروازه حریف اعلام می شود. از روی خط محوطه دروازه که موازی با خط دروازه و نزدیک به محل خطا، زده می شود.

3. بعد از اینکه بازی به طور موقت در داخل محوطه دروازه قطع گردید، بازی با عمل رها کردن توپ از روی خط محوطه دروازه و نزدیک به محل توقف توپ مجدداً شروع می شود.

قانون نهم - توپ در بازی و خارج از بازی

- توپ خارج از بازی

توپ خارج از بازی است زمانی که:

1. تمام توپ از روی خط دروازه یا خط طولی از روی زمین یا هوا عبور کند.

2. بازی به وسیله داور متوقف شده باشد.

- توپ در داخل بازی

توپ در همه اوقات داخل بازی است و همچنین شامل وقتی که:

1. توپ در اثر برخورد به تیرهای دروازه یا تیرک پرچم گوشه برگشت کند و در داخل زمین بازی باقی بماند.

2. توپ در اثر برخورد به داور یا کمک داور، موقعی که آنها داخل زمین بازی هستند به زمین بازی برگردد.

قانون دهم - روش امتیاز دادن (گل زدن)

- به ثمر رسیدن گل

وقتی که تمام توپ از روی خط دروازه بین تیرهای عمودی و زیر تیر افقی عبور کند و قوانین بازی توسط تیمی که گل برای او محاسبه می شود نقض نشده باشد، گل محسوب می گردد.

- تیم برنده

تیمی برنده مسابقه است که تعداد بیشتری گل در جریان مسابقه به ثمر رسانده باشد. اگر هر دو تیم به تعداد برابر گل به ثمر برسانند، یا هیچ گلی زده نشود، بازی مساوی خواهد بود.

- مقررات مسابقه

برای مسابقاتی که در پایان مساوی می گردد، مقررات آن مسابقات برای مشخص کردن تیم برنده، وقت اضافی یا روش های دیگری که به تایید برد بین المللی رسیده باشد را پیش بینی می نماید.

قانون یازدهم - آفساید

قرار گرفتن در وضعیت آفساید، به خودی خود خطا محسوب نمی شود. یک بازیکن در وضعیت آفساید است اگر:

بازیکن نزدیکتر از توپ و آخرین نفر دوم حریف به خط دروازه باشد.

یک بازیکن در وضعیت آفساید نیست اگر:

1. در نیمه زمین متعلق به خود قرار گیرد.

2. با آخرین نفر دوم تیم حریف مساوی باشد.

3. با آخرین دو نفر تیم حریف مساوی باشد.

- خطا

یک بازیکن برای قرار گرفتن در وضعیت آفساید، تنبیه خواهد شد، اگر در لحظه ای که توپ توسط بازیکن همدسته لمس یا بازی شود و او به تشخیص داور:

1. در بازی شرکت فعال داشته باشد.

2. دخالت کردن در بازی یا روی حریف

3. با قرار گرفتن در وضعیت آفساید در جستجوی کسب منفعت برای تیم خود باشد.

- خطا نیست

1. صرفاً در وضعیت آفساید قرار گیرد.

2. توپ را مستقیماً از ضربه کرنر، ضربه دروازه یا پرتاب اوت دریافت نماید.

- تخلفات / تنبیهات

برای خطای آفساید، داور یک ضربه آزاد غیرمستقیم از محلی که نقض مقررات انجام گرفته، برای تیم مقابل اعلام می نماید.

قانون دوازدهم - خطاها و رفتارهای ناشایست

خطاها و رفتار ناشایست به صورت زیر جریمه می شوند:

- ضربه آزاد مستقیم

اگر بازیکنی هر یک از شش خطای زیر را به طریقی که به تشخیص داور با بی ملاحظگی و با استفاده از نیروی بیش از حد انجام دهد، یک ضربه آزاد مستقیم به نفع تیم مقابل اعلام خواهد شد:

1. لگد زدن و یا اقدام به لگد زدن حریف

2. پشت پا زدن و یا اقدام به پشت پا زدن حریف

3. پریدن روی بازیکن حریف

4. تنه زدن به حریف

5. زدن و یا اقدام به زدن حریف

6. هل دادن حریف

اگر بازیکنی، هر یک از چهار خطای زیر را مرتکب شود، یک ضربه آزاد مستقیم برای تیم مقابل اعلام خواهد شد:

1. تکل روی حریف، برای کسب توپ در شرایطی که قبل از لمس توپ با حریف برخورد کند.

2. گرفتن حریف

. تف انداختن روی حریف

4. دست زدن عمدی به توپ (جز برای دروازه بان در داخل محوطه جریمه خود)

یک ضربه آزاد مستقیم از محلی که خطا اتفاق افتاده زده می شود.

- ضربه پنالتی

اگر هر یک از ده خطای بالا به وسیله بازیکن در داخل محوطه جریمه خودی صورت پذیرد، یک ضربه پنالتی به نفع تیم حریف اعلام می گردد. در اعلام ضربه پنالتی، وضعیت توپ ملاک نیست، اما توپ باید در جریان بازی باشد.

- ضربه آزاد غیرمستقیم

اگر بازیکنی به تشخیص داور، هریک از خطاهای زیر را مرتکب شود، یک ضربه آزاد غیرمستقیم به نفع تیم مقابل اعلام می شود:

1. بازی کردن به نحو خطرناک

2. سد کردن حریف

3. جلوگیری از رها کردن توپ با دست توسط دروازه بان

4. بازیکن هر خطای دیگری که در قانون 12 پیش بینی نشده باشد انجام دهد، و بازی برای دادن اخطار یا اخراج متوقف شود، ضربه آزاد غیرمستقیم از محلی که خطا اتفاق افتاده اجرا می شود.

یا اگر دروازه بان در داخل محوطه جریمه خود، هر یک از پنج خطای زیر را انجام دهد:

1. چنانچه دروازه بان توپ را بیش از 6 ثانیه در اختیار داشته باشد.

2. بعد از رها کردن توپ، قبل از اینکه توپ توسط بازیکن دیگری لمس شده باشد، آن را دوباره با دستهایش لمس کند.

3. چنانچه توپ عمداً توسط بازیکن همدسته دروازه بان با پا به طرف او زده شد و توپ را با دستهایش لمس نماید.

4. توپ را از پرتاب اوت توسط همدسته اش با دستهایش لمس نماید. (بجز دروازه بان در محوطه جریمه خودش)

- تنبیهات انضباطی

تنها برای بازیکنان و جانشینان و بازیکنان تعویض شده می توان از کارت زرد و قرمز استفاده کرد.

- خطاهای قابل اخطار

اگر بازیکن هر یک از هفت خطای زیر را انجام دهد، اخطار و کارت زرد می گیرد:

1. برای رفتار غیر ورزشی گناهکار باشد.

2. مخالفت خود را با کلمات و عمل نشان دهد.

3. مصرانه قوانین بازی را نقض نماید.

4. آغاز مجدد بازی را به تأخیر اندازد.

5. عدم رعایت فاصله، در ضربات آزاد، ضربه کرنر و...

6. بدون اجازه داور، وارد یا دوباره وارد زمین بازی شود.

7. عمداً زمین بازی را بدون اجازه داور ترک کند.

- خطاهای قابل اخراج

اگر بازیکنی هر یک از هفت خطای زیر را انجام دهد، اخراج شده و کارت قرمز می گیرد:

1. برای خطای شدید گناهکار باشد.

2. برای برخورد شدید گناهکار باشد.

3. تف انداختن روی حریف یا هر شخص دیگر.

4. فرصت آشکار گل را با دست زدن عمدی به توپ، از تیم حریف سلب نماید (بجز دروازه بان در محوطه جریمه خودش)

5. فرصت آشکار گل را از حرکت رو به جلو حریف با خطاهایی که جریمه آن ضربه آزاد یا پنالتی می باشد، سلب نماید.

6. استفاده از الفاظ اهانت آمیز، بی احترامی یا فحش و یا حرکاتی همچون ژِست زدن

7. دومین اخطار را در همان مسابقه دریافت نماید.

بازیکنی که اخراج شده باید زمین بازی و محوطه فنی را ترک کند.

- توصیه به داوران

اگر به نظر داور یک بازیکن از الفاظ یا حرکات اهانت آمیز، بی احترامی و یا فحش استفاده کند، باید از بازی اخراج شود. داور همچنین این اختیار را دارد که الفاظ یا حرکات یک بازیکن را غیرقبال قبول بداند و آن را خطای اخراج بداند.

- خطای شدید

خطای شدید زمانی است که بازیکن قوانین بازی را نقض نماید و در مبارزه با حریف در جهت کسب توپ به خشونت عمدی و شدید متوسل شود.

- برخورد شدید

برخورد شدید زمانی است که بازیکن برای تجاوز به حریف زمانی که در حال مبارزه برای در اختیار گرفتن توپ نیستند، گناهکار باشد. در این حالت توپ ممکن است در داخل یا خارج بازی باشد.

اگر بازیکن با یکی از بازیکنان همدسته خود، داور یا کمک داوران، تماشاگران و غیره نیز برخورد شدید داشته باشد، این عمل نیز برخورد شدید تلقی می شود و بازیکن از زمین اخراج می گردد.

تصمیمات برد بین المللی

1. بازیکنی که در داخل یا خارج از زمین بازی، به طور مستقیم یا غیرمستقیم به طرف بازیکن حریف یا بازیکن همدسته خود، داور، کمک داور یا هر شخص دیگر، خطای قابل اخطار یا اخراج انجام دهد، به مقتضای نوع خطا تنبیه خواهد شد.

2. اگر دروازه بان توپ را با دست یا هر قسمت بازویش لمس کند، توپ در مالکیت او خواهد بود، و شامل موقعیتهایی نمی شود که به تشخیص داور توپ به طور اتفاقی برخورد کند. برای مثال، بعد از اینکه اقدام به دفع توپ در یک موقعیت نمود.

3. برابر قانون 12 یک بازیکن می تواند توپ را با استفاده از سر یا سینه یا زانو و غیره به دروازه بان خود پاس دهد. چنانچه به تشخیص داور، بازیکن عمداً و به قصد فریب دادن از قانون استفاده کند برای این رفتار غیر ورزشی گناهکار است و بازیکن خاطی اخطار می گیرد، و یک ضربه آزاد غیرمستقیم به نفع تیم مقابل از محل وقوع خطا اعلام می گردد. چنین مواردی به اینکه دروازه بان توپ را با دستهایش لمس کند یا نکند ارتباط ندارد و خطای فریب دادن، بنا بر متن و روح قانون دوازدهم اتفاق افتاده است. همچنین بازیکنی که در حال نواختن ضربه آزاد است، از حیله عمدی و برای فریب دادن از قانون استفاده کند، به خاطر رفتار غیرورزشی اخطار می گیرد و ضربه آزاد مجدداً نواخته می شود.

4. یک تکل از پشت که سلامتی بازیکن را تهدید کند و خطرناک باشد، باید یک خطای شدید در بازی تلقی گردد.

5. هر عمل تظاهر و گول زدن داور که در هر نقطه از زمین به تشخیص داور اتفاق افتاده باشد، باید یک رفتار غیر ورزشی در بازی محسوب گردد.

قانون سیزدهم - ضربات آزاد

- انواع ضربه آزاد

1. مستقیم

2. غیرمستقیم

برای هر کدام از ضربه های آزاد، توپ می بایستی ثابت باشد و زننده ضربه نمی تواند برای بار دوم با توپ بازی نماید، مگر اینکه بازیکن دیگری توپ را لمس کرده باشد.

- ضربه آزاد مستقیم

1. اگر ضربه آزاد مستقیم، مستقیماً وارد دروازه حریف شود گل محسوب می گردد.

2. اگر ضربه آزاد غیرمستقیم، مستقیماً وارد دروازه زننده ضربه شود، یک ضربه کرنر برای تیم حریف اعلام می شود.

3. اگر ضربه آزاد غیرمستقیم، مستقیماً وارد دروازه حریف شود، گل محسوب نمی شود، بلکه ضربه دروازه محسوب می گردد.

- ضربه آزاد غیرمستقیم

برای متمایز نمودن ضربه آزاد غیرمستقیم، داور با بلند کردن دستش در بالای سر، علامت می دهد و زمانی که ضربه زده شد و توپ با بازیکن دیگر تماس پیدا کرد و یا از زمین بازی خارج گردید دستش را پایین می آورد.

- ورود توپ به دروازه

1. اگر توپ بعد از ضربه و قبل از ورود به دروازه، به وسیله بازیکن دیگری لمس شود، گل محسوب می گردد.

2. اگر ضربه آزاد غیرمستقیم، مستقیماً وارد دروازه حریف شود، ضربه دروازه اعلام می گردد.

3. اگر ضربه آزاد غیرمستقیم، مستقیماً وارد دروازه زننده ضربه شود، ضربه کرنر به نفع تیم مقابل اعلام می گردد.

- وضعیت ضربه آزاد

ضربه آزاد در داخل محوطه جریمه

ضربه آزاد مستقیم و غیرمستقیم برای تیم مدافع:

1. کلیه بازیکنان مقابل می بایستی 15/9 متر از توپ فاصله بگیرند.

2. کلیه بازیکنان تیم مقابل بایستی خارج از محوطه جریمه قرار گیرند تا توپ در بازی قرار گیرد.

3. توپ زمانی در بازی است که مستقیماً بعد از ضربه از محوطه جریمه خارج گردد.

4. یک ضربه آزاد که در داخل محوطه دروازه اعلام می گردد، می توان از هر قسمت از داخل محوطه دروازه آن را زد.

- ضربه آزاد غیرمستقیم برای تیم مهاجم

کلیه بازیکنان تیم مدافع باید حداقل 15/9 متر از توپ فاصله گرفته تا در جریان بازی قرار گیرند مگر اینکه بازیکنان روی خط دروازه و بین تیرهای عمودی بایستند:

1. زمانی که به توپ ضربه زده شد و حرکت کرد در جریان بازی قرار می گیرد.

2. یک ضربه آزاد غیرمستقیم که از داخل محوطه دروازه اعلام می گردد از روی خط موازی خط و نزدیک به محل خطا زده می شود.

- ضربه آزاد خارج از محوطه جریمه

1. تمام بازیکنان حریف باید 15/9 متر از توپ فاصله بگیرند تا توپ در جریان بازی قرار گیرد.

2. زمانی که به توپ ضربه زده شد و حرکت کرد در جریان بازی قرار گرفته است.

3. ضربه آزاد، از محلی که خطا اتفاق افتاده، اجرا می شود.

- تخلفات / تنبیهات

1. زمانی که ضربه آزاد زده می شود، بازیکن حریف، حرکت توپ را از فاصله غیرمجاز مسدود کند، ضربه تکرار می گردد.

2. زمانی که ضربه آزاد به وسیله تیم مدافع و از داخل محوطه جریمه خودش زده می شود، توپ مستقیماً در بازی قرار نگیرد، ضربه تکرار می شود.

- زدن ضربه آزاد به وسیله بازیکنی بجز دروازه بان

1. اگر بعد از اینکه توپ در بازی قرار گرفت، زننده ضربه برای بار دوم و جز با دستهایش با توپ بازی کند، یک ضربه آزاد غیرمستقیم به نفع تیم مقابل از محل وقوع خطا اعلام می گردد.

2. اگر بعد از اینکه توپ در بازی قرار گرفت، زننده، توپ را قبل از تماس با بازیکن دیگر عمداً با دست لمس کند، یک ضربه آزاد مستقیم و در صورتی که خطا در محوطه جریمه باشد یک ضربه پنالتی به نفع تیم مقابل اعلام می گردد.

- زدن ضربه های آزاد به وسیله دروازه بان

1. اگر بعد از اینکه توپ در جریان بازی قرار گرفت، دروازه بان توپ را قبل از تماس با بازیکن دیگر، برای بار دوم (جز با دستهایش) لمس کند، یک ضربه آزاد غیر مستقیم به نفع تیم مقابل از محلی که خطا صورت گرفته اعلام می گردد.

2. اگر بعد از اینکه توپ در بازی قرار گیرد دروازه بان توپ را عمداً با دستهایش لمس کند، و قبل از تماس با بازیکن دیگر:

الف) در صورتی که خطا خارج از محوطه جریمه دروازه باشد، یک ضربه آزاد مستقیم از محل وقوع خطا اعلام می گردد.

ب) در صورتی که خطا داخل محوطه جریمه دروازه باشد، یک ضربه آزاد غیرمستقیم به نفع تیم مقابل از محل وقوع خطا اعلام می شود.

قانون چهاردهم - ضربه پنالتی

وقتی که بازیکنی یکی از خطاهای ده گانه که جریمه اش ضربه آزاد مستقیم است، در داخل محوطه جریمه خودش و زمانی که توپ در جریان باشد را انجام دهد، یک ضربه پنالتی برای تیم مقابل اعلام می گردد.

- از ضربه مستقیم پنالتی گل محسوب می گردد.

- اگر در پایان هر نیمه یا پایان وقت اضافی، پنالتی روی دهد اجازه داده می شود که ضربه پنالتی زده شود.

وضعیت توپ و بازیکنان

- توپ

توپ می بایستی ثابت روی نقطه پنالتی قرار گیرد.

- بازیکن زننده پنالتی

باید به طور مشخص معرفی گردد.

- دروازه بان تیم مدافع

روی خط دروازه روبروی زننده ضربه پنالتی و بین تیرهای عمودی دروازه قرار گیرد، تا با ضربه به توپ، ضربه پنالتی زده شود.

- موقعیت سایر بازیکنان بجز زننده ضربه

1. در داخل زمین بازی باشند.

2. خارج از محوطه جریمه باشند.

3. به فاصله 15/9 متر از نقطه پنالتی باشند.

- داور

تا زمانی که بازیکنان وضعیتی برابر قانون نداشته باشند، داور برای زدن پنالتی علامت نمی دهد.

تصمیم گیری زمانی که ضربه پنالتی به طور کامل اجرا شد.

- چگونگی اجرا

1. بازیکن زننده ضربه پنالتی، باید ضربه را به طرف جلو بزند.

2. او نمی تواند برای بار دوم با توپ بازی کند تا توپ با بازیکن دیگر تماس یابد.

3. وقتی که به توپ ضربه زده شد و به طرف جلو حرکت کرد توپ در بازی خواهد بود.

وقتی که در زمان عادی یا پایان نیمه اول و دوم، پنالتی روی دهد، اجازه داده می شود که ضربه پنالتی زده یا دوباره زده شود.

گل محسوب خواهد شد: اگر قبل از عبور توپ بین دو تیر عمودی و زیر تیر افقی توپ با تیرهای دروازه و یا دروازه بان تماس پیدا کند.

- تخلفات / تنبیهات

چنانچه داور برای زدن ضربه پنالتی، علامت بدهد ولی قبل از اینکه ضربه زده شود و توپ در بازی قرار گیرد، یکی از حالات زیر صورت پذیرد:

بازیکن زننده ضربه، قوانین بازی را نقض کند و یا یک بازیکن همدسته زننده ضربه پنالتی، قوانین بازی را نقض کند و به داخل محوطه جریمه وارد شود و یا فاصله 15/9 متر را نقض کند،

1. داور اجازه می دهد که پنالتی زده شود.

2. اگر ضربه پنالتی گل شد، گل محسوب نمی شود و ضربه پنالتی تکرار می شود.

3. اگر ضربه پنالتی گل نشد، ضربه تکرار نمی شود.

اگر یکی از بازیکنان مدافع و یکی از بازیکنان مهاجم، قوانین بازی را نقض کنند، ضربه پنالتی تکرار می شود.

اگر بعد از اینکه ضربه پنالتی زده شد:

1. زننده ضربه مجدداً توپ را قبل از تماس با بازیکن دیگر (بجز دستهایش) لمس کند، یک ضربه آزاد غیرمستقیم ای تیم مقابل و از محلی که خطا صورت گرفته اعلام می گردد.

2. زننده ضربه عمداً توپ را از تماس با بازیکن دیگر با دستهایش لمس نماید، یک ضربه آزاد مستقیم برای تیم مقابل و از محل وقوع خطا اعلام می شود.

3. توپ در حین حرکت به جلو با شیئی خارجی تماس پیدا کند، ضربه تکرار می شود.

اگر توپ توسط دروازه بان و یا با برخورد به تیرهای دروازه به داخل زمین برگشت و با شیئی خارجی تماس پیدا نمود:

1. داور بازی را متوقف می کند.

2. بازی را مجدداً با رها کردن توپ از محل تماس با شیء خارجی، شروع می کند. (دراپ بال)

اگر دروازه بان قوانین بازی را نقض کند:

1. داور اجازه می دهد که ضربه زده شود.

2. اگر ضربه پنالتی گل شد، گل محسوب می شود.

3. اگر ضربه پنالتی گل نشد، ضربه تکرار می شود.

 

اگر بازیکن همدسته دروازه بان به داخل محوطه جریمه وارد یا فاصله 15/9 متر را نقض کند:

1. داور اجازه می دهد که ضربه پنالتی زده شود.

2. اگر ضربه پنالتی گل شد، گل محسوب می شود.

3. اگر ضربه پنالتی گل نشد، ضربه تکرار می شود.

قانون پانزدهم - پرتاب اوت

پرتاب توپ اوت روشی برای آغاز مجدد بازی محسوب می گردد. از پرتاب مستقیم اوت، گل محسوب نمی گردد. زمانی پرتاب توپ اوت اعلام می گردد:

1. وقتی که تمام توپ از روی خط طولی، از روی زمین یا هوا عبور کند.

2. از نقطه ای که توپ از خط طولی عبور کرده، پرتاب اوت انجام می شود.

3. پرتاب توپ اوت توسط بازیکن تیم مقابل بازیکنی که آخرین بار توپ را لمس کرده انجام می گردد.

- چگونگی اجرا

در لحظه پرتاب توپ اوت، بازیکن باید:

1. بدن و صورتش به طرف زمین بازی باشد.

2. قسمتی از هر دو پای او روی خط طولی و یا خارج از خط طولی باشد.

3. از هر دو دست برای پرتاب اوت استفاده نماید.

4. توپ از پشت و بالای سر، پرتاب گردد.

5. بازیکن پرتاب کننده توپ اوت برای بار دوم نمی تواند توپ را لمس کند، مگر اینکه توسط بازیکن دیگری لمس شده باشد.

6. توپ وقتی که وارد زمین شد در بازی خواهد بود.

- تخلفات / تنبیهات

- پرتاب توپ اوت به وسیله بازیکن دیگری جز دروازه بان

1. اگر بعد از اینکه توپ در جریان بازی قرار گرفت، پرتاب کننده، توپ را قبل از تماس با بازیکن دیگر، برای بار دوم (جز با دستهایش) لمس کند، یک ضربه آزاد غیرمستقیم از محل وقوع خطاو به نفع تیم مقابل اعلام می گردد.

2. اگر بعد از اینکه توپ در جریان بازی قرار گرفت، پرتاب کننده توپ را قبل از تماس با بازیکن دیگر عمداً با دست لمس کند، یک ضربه آزاد مستقیم از محل وقوع خطا به نفع تیم مقابل اعلام می گردد، و در صورتیکه خطا در محوطه جریمه باشد یک ضربه پنالتی اعلام می گردد.

- پرتاب توپ اوت توسط دروازه بان

اگر بعد از پرتاب توپ اوت، دروازه بان توپ را قبل از تماس با بازیکن دیگر برای بار دوم لمس نماید:

1. اگر توپ را به جز با دستهایش لمس کند، یک ضربه آزاد غیرمستقیم از محل وقوع خطا و به نفع تیم مقابل اعلام می گردد.

2. اگر توپ را با دستهایش و در خارج از محوطه جریمه لمس کند، یک ضربه آزاد مستقیم از محل وقوع خطا به نفع تیم مقابل اعلام می گردد.

3. اگر توپ را با دستهایش و در داخل محوطه جریمه لمس کند، یک ضربه آزاد غیرمستقیم از محل وقوع خ
برچسب‌ها: قوانین 17 گانه / ضربه ها / تخلفات,

 

آمادگي جسماني و عوامل آن

 

اصول تمرين :

لازمه پيشرفت در فعاليتهاي ورزشي گسترش و بهبود عوامل مشخصي از قبيل قدرت و استقامت است. با درنظر گرفتن اصول زير بنايي تمريني ، ميتوان برنامه هايي براي تمامي رشته هاي ورزشي طراحي كرد. در كليه برنامه هاي تمريني رعايت چند اصل مهم اهميت فراواني دارد. براي شروع برنامه ريزي تمريني در ابتدا بايد مشخص كنيد كه منبع انرژي دخيل در آن فعاليت بخصوص چيست؟ واز آن به بعد است كه با رعايت چند نكته ديگر و در نظر گرفتن اصول تمرين مي توانيد برنامه ريزي خود را براحتي انجام دهيد. اصول تمرين عبارتند از :

۱) اصل ويژگي تمرين

شايد مهمترين اصل تمرين باشد. تعيين دستگاه انرژي غالب ، نوع تمرين و گروه عضلاني توليد كننده حركت ، سخت ترين مرحله برنامه ريزي است ، اما با اين كار90 درصد كل وظيفه خود را انجام داده ايد. بر اساس اطلاعاتي كه دانشمندان ارائه كرده اند مي توان دستگاه انرژي غالب را تعيين كرد. ولي به طور كلي بر اساس زمان فعاليت مي توانيم نيازهاي انرژي را تشخيص دهيم، چرا كه منابع انرژي فعاليت تابعي از زمان است. طبقه بندي دستگاههاي انرژي بايد نماينده سهم دستگاه بي هوازي (دستگاه فسفاژن و اسيد لاكتيك) و سهم دستگاه هوازي (اكسيژن) باشد، هر چند كه تعيين دقيق درصد سهم هر يك از دستگاههاي انرژي براي هر كدام از ورزشها غير ممكن است ، اما به طور تقريبي آنها را مي توان تعيين نمود.

زمان اجرا دستگاه فسفاژن دستگاه اسيد لاكتيك و فسفاژن دستگاه هوازي

مثال:

زمان اجرا دستگاه فسفاژن دستگاه اسید لاکتیک فسفاژن دستگاه هوازی مثال ورزش دومیدانی 10-35 ثانیه 98% 2% ---- 100 متر     و200 متر 1-2 دقیقه 80% 15% 5% 400 متر 2-3 دقیقه 30% 65% 5% 800 متر 4-6 دقیقه 20% 55% 25% 1600 متر 10-16 دقیقه 20% 40% 40% 2400 متر 15-12 دقیقه 10% 20% 70%  3200 متر 30-50 دقیقه 5% 15% 80% 9200 متر بیش از 2 ساعت ---- 5% 95% ماراتن    (42km)

• درصد سهم هر يك از دستگاههاي انرژي بر اساس زمان فعاليت :

در ورزشهايي كه سهم دستگاه انرژي هوازي آنها بيشتر است بايد برنامه هاي تمريني هوازي را تجويز نمود. در مقابل ورزشكاران شركت كننده در ورزشهاي بي هوازي (مانند پرتاب ها ، درهاي سرعت) بايد از برنامه هاي تمريني بي هوازي پيروي كنند.

مورد بعدي شكل و نوع تمرين است كه از عوامل تاثير گذار مهم تمرينات است، چنانچه شكل تمرينات شما شبيه به اجراي مهارت نباشد ، تمرينات موفقيت آميز نخواهد بود. شناگر بايد در آب و دوچرخه سوار بر روي دوچرخه تمرين نمايد. الگوهاي حركتي و گروههاي عضلاني نيز در هر رشته ورزشي متعلق به همان رشته است. در هر رشته ورزشي ، هر نوع حركت ، الگوي حركتي خاص خود را مي طلبد. اگر يك قايقران با پارو تمرين نمايد بسيار مؤثرتر خواهد بود تا اينكه او را وادار كنيد ، ساعتها با دستگاههاي بدنسازي كار نمايد. پس در برنامه ريزي خود دقت كنيد و 3 نكته موجود در اين اصل را هرگز فراموش ننماييد.

2) اصل اضافه بار

اين اصل بيان مي دارد كه در تمرينات بايد از مقاومت بيشينه اي بهره جست تا در طول تمرين، آمادگي بدني فرد نيز بهبود يابد. همزمان با نطباق بدن با اين بار اضافي بر مقدار مقاومت افزوده مي شود. با تغيير شدت، زمان يا تعداد جلسات تمرين مي توانيم مقدار اين بار اضافي را تنظيم نماييم. به ياد داشته باشيد ورزشكاران تنها زماني به اصل اضافه بار دسترسي پيدا مي كنند كه اضافه بار به صورت تدريجي باشد. اگر تمرين سريعا اضافه شود ، بدن قادر به انطباق با فشار تمريني نخواهد بود و با آسيب هاي فراواني مواجه خواهد شد. مراقبت دقيق اضافه بار به شما كمك مي نمايد تا پيشرفت مداومي داشته باشيد و از خطرات مصون بمانيد. به ياد داشته باشيد اين اصل از مهمترين اصول تمرين است. پس آن را به خاطر بسپاريد.

براي افزايش فشار كار اين روش را مراعات كنيد:

افزايش مقاومت (در تمرينات قدرتي)

افزايش تكرارها در ست هاي تمريني

كاهش زمان استراحت

افزايش سرعت حركت

و تركيب نمودن موارد ياد شده.

با رعايت اين نكات مي توانيم براحتي بر فشار تمرينات خود بيفزاييم بدون اينكه نگران آسيب ديدگي  باشيم.

3) اصول گرم كردن و سرد كردن

داشتن برنامه سبك گرم كردن پيش از اجراي تمرينات و فعاليتهاي سنگين مي تواند از بروز آسيب هاي جدي جلوگيري كند و يا آن را به كمينه برساند.

يكي از علل اصلي كناره گيري از ورزش ، آسيب ها و دردهاي ناشي از فعاليت بدني است كه با گرم كردن عضلات قبل از فعاليت بدني است كه با گرم كردن عضلات قبل از فعاليت و سرد كردن آنها(عضلات) بعد از فعاليت مي توان احساس ناراحتي را از عضلات دور كرده و براي جلسات تمريني بعد آماده شد.

گرم كردن

گرم كردن به بدن كمك مي نمايد تا فرد چهاز نظر جسماني و چه از نظر رواني براي تمرين آماده گردد و در نتيجه امكان بروز آسيب را كاهش دهد. گرم كردن شامل يك سلسله فعاليت از حركات آهسته به سمت شديد است تا بدن را بتدريج براي اجراي فعاليت هاي بعدي حاضر نمايد.

فوايد گرم كردن

گرم كردن ، دماي عضلاني را بتدريج افزايش مي دهد و احتمال آسيب عضلات را در حين فعاليت كاهش مي دهد. بتدريج جريان خون را در عضلات فعال و قلب افزايش مي دهد و در نتيجه اكسيژن و مواد غذايي بيشتري در اختيار آنها قرار مي دهد و فعاليتهاي آنزيمي و واكنشهاي سوخت و سازي دستگاه هوازي را تسهيل مي نمايد. هچنين كشساني بافت پيوندي و ديگر اجزاي عضله را افزايش مي دهد ، يعني عملا مفصل را روغن كاري مي كند. احتمال گرفتگي و كوفتگي پس از فعاليت و همچنين خستگي در حين فعاليت را كاهش مي دهد. براي اجراي فعاليت اصلي زمينه رواني مساعدي را آماده مي نمايد. همواره به ياد داشته باشيد واكنش بدن شما به گرم كردن ، مشخص كننده توانايي شما براي اجراي فعاليت انتخابيتان است.

گرم كردن چهار عنصر اصلي دارد كه هر كدام به نوبه خود مهم اند و عبارتند از :

1- گرم كردن عمومي

2- كشش ايستا

3- گرم كردن اختصاصي

4- كشش پويا

اغلب شما با دو دسته گرم كردن عمومي و گرم كردن اختصاصي مواجه خواهيد شد كه مي توان دو مورد اول را در دسته گرم كردن عمومي و دو مورد بعدي را در گرم كردن اختصاصي جاي داد.

به ياد داشته باشيد اصل مطلب تفاوتي ندارد و مهم دانش و نحوه استفاده شما از اين اطلاعات است. هر چهار مورد ذكر شده اهميت ويژه اي دارند كه هيچ كدام را نبايد فراموش كرد. اين موارد دست به دست همديگر مي دهند و بدن را چه از لحاظ فكري و چه از لحاظ جسماني آماده فعاليت مي نمايند. اين مراحل به ورزشكاران كمك مي نمايد تا با آسيب ديدگي كمتري مواجه گردند.

الف) گرم كردن عمومي

بايد شامل فعاليت هاي جسماني سبكي باشد. اين مراحل هم از لحاظ مدت و هم شدت بايد با سطح آمادگي ورزشكاران هماهنگ باشند. هر چند كه گرم كردن عمومي براي افرادي با آمادگي متوسط حدودا 5 تا 10 دقيقه طول مي كشد و باعث اندكي عرق كردن فرد مي گردد. هدف اين مرحله افزايش ضربان قلب و سرعت تنفس است، كه خود موجب افزايش جريان خون مي شود و حمل و نقل اكسيژن و مواد مورد نياز عضلات را افزايش مي دهد. اين عوامل كمك مي كنند تا دماي بدن افزايش يابد و در نتيجه به بدن اجازه حركات كششي (يعني مرحله دوم) را مي دهد. اين مرحله را با پياده روي آغاز كنيد و دستها را تا جايي كه مي توانيد باز و بسته كنيد. تنفس خود را تنظيم و عضلات شكم را سفت نماييد. هميشه سعي كنيد وضع بدني درستي داشته باشيد.

ب) كشش ايستا

شكل ساده و بي خطري از كشش هاي پايه است و خاصيتدرماني محدود و فوايد فراواني براي افزايش انعطاف پذيري دارد. در اين مرحله ، كليه گروههاي عضلاني اصلي بايد درگير باشند كه حدودا 5 تا 10 دقيقه زمان نياز دارد. در كشش ايستا هر دو دسته از عضلات (عضلات آگونيست و آنتاگونيست) بايد به كار گرفته شوند و سپس يك مرحله استراحت داشته باشند. اين مرحله گرم كردن بسيار مهم است ، چرا كه به طويل شدن عضلات و رباط هاي بدن كمك مي نمايد و در نتيجه موجب افزايش دامنه حركتي اندام ها مي گردد. در واقع مي توان گفت باعث روان كاري مفاصل و آسان شدن حركات مي شود. اين دو مورد اول مرحله اصلي گرم كردن اند. در صحت اجراي حركات مراحل يك و دو تمرينات خود دقت نماييد تا آماده ورود به دو مرحله بعدي شويد.

ج) گرم كردن اختصاصي

اگر دو مرحله اول را كامل انجام داده باشيد، اين مرحله را بدون هيچ نگراني آغاز خواهيد كرد. در اين مرحله ورزشكار خود را براي انجام دادن رشته ورزشي مورد نظر خويش آماده مي كند. حركات اصلي و پايه در اين مرحله بايد اجرا گردد. در اين مرحله به عوامل فيزيولوژيكي ويژه ورزش مورد نظر خود، از قبيل افزايش خون در گروههاي عضلاني درگير و دستگاه انرژي مورد استفاده رسيدگي خواهيم كرد. همچنين مي توانيم با اجراي حركات ويژه هماهنگي و سازو كارهاي عصبي و عضلاني دخيل در فعاليت ، هدف مورد نظر را موجب شويم و نتيجتا اجراي ورزش را تسهيل نمائيم.

د) كشش پويا (ديناميك)

آخرين مرحله گرم كردن با يك سلسله حركات كششي پويا خاتمه مي يابد. اجراي صحيح حركات در اين مرحله را جدي بگيريد زيرا اگر اين مرحله نادرست انجام گيرد، آسيب زا و خطرناك خواهد بود. اين مرحله براي انعطاف پذيري بيشتر عضلات است و براي افراد حرفهاي و ورزشكاران قوي مناسب است. حركات بايد به نرمي و با مراقبت اجرا شوند و از اجراي حركات در اين مرحله بدون مراقبت از عضو بايد پرهيز نمود. اين مرحله آخرين مرحله گرم كردن است پس بايد نتيجه آن رسيدن ورزشكار به اوج آمادگي رواني و جسماني براي فعاليت هاي بعدي باشد.

اين چهار مرحله كاملترين روش گرم كردن است و بكارگيري آنها به سطح آمادگي مراجعه كنندگان شما بستگي دارد. افرادي كه تنها خواستار بهبود سلامت افزايش آمادگي عمومي خود هستند، 5 تا 10 دقيقه گرم كردن ، يعني اجراي دو مرحله اول، براي آنها كافي است. اما اگر با افرادي حرفا هاي سروكار داريد و يا ورزشكاران خود را براي رقابت و مسابقه آماده مي كنيد بايد مدت زمان مناسبي را صرف گرم كردن نماييد.

اول گرم كردن ، بعد كشش :

همگي مي دانيد كه گرم كردن و حركات كششي قبل از فعاليت مهم است. اما قبل از هر كاري جريان خون و دماي عضلات فعال را افزايش دهيد. كمي عرق كردن نشان دهنده آمادگي شما براي رسيدن به مرحله بعد مي باشد. هيچگاه بدون مقدمه حركات كششي را آغاز ننمايد، چرا كه آسيب در چند قدمي شما است.

*************************

برچسب‌ها: آمادگي جسماني و گرم كردن,

 

آمادگي جسماني چيست

آمادگي جسماني يعني داشتن قلب، عروق خوني، ريه و عضلات سالمي که فرد بتواند به بهترين نحو، کارها و وظايف محوله اش را انجام داده و با شور و نشاط در فعاليتهاي ورزشي و تفريحات سالم شرکت کند. بايد توجه داشت اين تعريف شامل عامه مردم مي شود. اما زماني که صحبت از بخش ورزشي و ورزشکار در ميان باشد،عواملي چون تغذيه مناسب و کافي، نوع کار، ميزان استراحت، نداشتن اضطراب و فشارهاي عصبي بسيار با اهميت بوده و نمي توان نقش آنها را در برنامه يک ورزشکار ناديده انگاشت.

حال به بيان فاکتورهاي آمادگي جسماني که شامل 4 فاکتور بوده، مي پردازيم و هر چه اين فاکتورها در ورزشکاران بالاتر باشد، در بازدهي مهارت هاي ورزشي آنها تاثير بسزايي دارد. مهم ترين اين فاکتورها، استقامت قلبي و ريوي و يا به عبارت ديگرهمان نام آشناي "توان هوازي" است. يعني جذب اکسيژن به مقدار کافي جهت فعاليت هاي طولاني، داشتن قلب قوي جهت رساندن خون کافي در هنگام فعاليت هاي سنگين و طولاني مدت مثل دوهاي بلند (ماراتن) قايقراني در مسافت هاي زياد.

اما دومين فاکتور، انعطاف پذيري است، اين فاکتور اجازه مي دهد تا عضلات در وسيع ترين دامنه حرکتيشان حول مفصل به حرکت درآيند، اين فاکتور تقريباً در تمامي ورزش ها مورد نياز بوده و قابليت تحرک پذيري را بالا مي برد. مانند حرکات ورزش ژيمناسيک و باله.

فاکتورهاي سوم و چهارم به ترتيب عبارتند از قدرت عضلاني که به معناي به کار بستن نيرو وانرژي حاصله از عضلات در حين اجراي فعاليت ها است(حدود45/0از وزن بدن هر فرد را عضلات تشکيل مي دهند). در ورزش هاي قدرتي مانند وزنه برداري و پاورليفت بيشتر مورد استفاده بوده و تقويت مي شود. استقامت عضلاني که به معني به کارگيري يک عضله يا گروهي از عضلات براي انجام يک سري انقباضات مداوم در مدتي نسبتاً طولاني با کمترين احساس خستگي است و عمل کششي بارفيکس بهترين مثال براي اين مورد است.

*************************

برچسب‌ها: آمادگي جسماني چيست؟,

 

کی ورزش کنیم، کی ورزش نکنیم؟

محققان هنوز به درستی نمی دانند که چرا بهترین نتایج در هنگام ورزش کردن بعد از ظهر به دست می آید ولی به نظر می رسد ساعت زیستی بدن در این میان نقش اصلی را بر عهده دارد.

همیشه یک دنیا بهانه دارید که اول صبح برای ورزش کردن از خواب بیدار نشوید. اول صبح از خواب ناز بیدار شدن و با خواب آلودگی جست و خیز کردن و بالا و پایین پریدن، انگیزه قوی می خواهد که خیلی ها آن را ندارند، به همین دلیل بسیاری از افراد ورزش کردن را به زمانی که از سر کار به منزل باز می گردند موکول می کنند، زمانی هنگام غروب خورشید که دیگر از خواب آلودگی صبحگاهان خبری نیست. ولی اگر واقعا به دنبال رسیدن به تناسب اندام نباشند خستگی کار روزانه بهانه خوبی برای شانه خالی کردن از نرمش های روزانه است. محققان به دنبال راه هایی هستند که به هر بهانه ای هم که شده، مردم را به ورزش کردن و رسیدن به تناسب اندام تشویق کنند.

نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد، ورزش کردن در ساعات پایانی روز هنگام غروب خورشید بهتر از ورزش کردن در اول صبح است. محققان تأکید می کنند که ورزش کردن در این ساعات روز می تواند بهترین اثر را بر تولید هورمون ها در بدن گذاشته و به فعالیت بهتر مغز کمک کند. از سوی دیگر، ورزش هنگام غروب آفتاب به کنترل مناسب دمای بدن کمک خواهد کرد.

* رکورد زدن

این مطالعه تأمل برانگیز در دانشگاه کارولینای جنوبی انجام شده است. سرپرستی این گروه تحقیقاتی را دکتر کریستوفرکلین که دارای مدرک دکترا در علوم ورزشی است بر عهده داشته است.

این مطالعه روی 25 شناگر حرفه ای انجام شده است. 13 نفر از این شناگران خانم و 12 نفر بقیه مرد بودند و در محدوده سنی 16 تا 25 سال قرار داشتند.

از این افراد درخواست شد که چهار روز آخر هفته را در یک آزمایشگاه بمانند و در طول این زمان، مطالعات دانشمندان روی این افراد انجام شد. در این مدت این ورزشکاران دو ساعت بیدار بوده و به دنبال آن یک ساعت استراحت می کردند، غذاهایی که در طول روز به آنها داده می شد، مشابه یکدیگر بود و در طول روز، نورهایی که شبیه سازی نور خورشید در ساعات متفاوت روز بود، در این فضای آزمایشگاهی تابیده می شد. دانشمندان تلاش کردند که ساعت زیستی بدن این افراد را فعال نگه داشته تا بتوانند به صورت خود کار فعالیت های بدن آنها را کنترل کنند. این شناگران هر 9 ساعت یک بار به استخر می رفتند و 200 متر را در استخر شنا می کردند.

در این 200 متر از هر یک از این شناگران خواسته شد با حداکثر سرعت خود شنا کنند و دانشمندان رکوردهای این شناگران را در ساعات مختلف روز ثبت کردند، جالب اینجا بود که این شناگران در حوالی ساعت 11 شب بیشترین رکوردها را به دست آوردند و برخلاف انتظار، در ساعت 5 صبح کمترین سرعت را در هنگام شنا کردن داشتند.

*اهمیت ساعت بدن

محققان هنوز به درستی نمی دانند که چرا بهترین نتایج در هنگام ورزش کردن بعد از ظهر به دست می آید ولی به نظر می رسد ساعت زیستی بدن در این میان نقش اصلی را بر عهده دارد. این تنظیم داخلی موجب می شود دمای بدن انسان در صبح کاهش و در ساعات بعدی روز و پس از غروب آفتاب، افزایش یابد. محققان می گویند افزایش دمای بدن به فرد کمک می کند بتواند ورزش های غیرهوازی و تمرینات کششی را بهتر انجام دهد.

به نظر می رسد افزایش دمای بدن در ساعات پایان شبانه روز که تحت کنترل ساعات زیستی بدن است، می تواند بر خلق و خوی ورزشکاران نیز اثر مثبت بگذارد. به این ترتیب، ورزشکاران می توانند با روحیه بهتر، نتایج چشمگیرتری را به دست آورند و موثرتر ورزش کنند.

به نظر می رسد نتایج این مطالعه می تواند برای ورزشکاران حرفه ای بسیار مفید باشد. هنگامی که این ورزشکاران برای مسابقات ورزشی به کشور دیگری می روند، مدتی طول خواهد کشید که به آب و هوای کشور جدید خو بگیرند و ساعت زیستی بدنشان با موقعیت جدید انطباق پیدا کند. بنا بر توصیه های جدید، بهتر است ورزشکاران دو هفته پیش از مسابقات در کشور موردنظر حاضر شوند تا در روزهای مسابقه، ساعت زیستی بدنشان کاملا با فضای جدید منطبق شود.

ورزش کردن و تمرین در ساعت پایانی روز به همین ترتیب می تواند به ورزشکاران کمک کند در شرایطی که بدنشان بیشترین آمادگی جسمانی را دارد، فعالیت کنند و بهترین نتایج را به دست آورند. این محققان اعتقاد دارند حتی می توان ورزشکاران را در شرایطی نگه داشت که گرچه مسابقات در ساعات روز برگزار می شود، تصور کنند (که هنوز بعدازظهر است و این تصور که از توجه به ساعت زیستی بدنشان در شرایط شبیه سازی شده به دست می آید) به آنها کمک کند که در رقابت ها موفق تر ظاهر شوند.

* صبح یا عصر خودتان انتخاب کنید

نتایج مطالعات دانشمندان مختلف نشان می دهد که هنوز اتفاق نظری میان آنها درباره بهترین زمان ورزش کردن وجود ندارد ولی به نظر می رسد با توجه به ساعت زیستی بدن و دما و ترشح هورمون ها در بدن بهترین زمان، بعداز ظهرها و حدود ساعت 6 بعد از ظهر است.

به هر حال ورزش کردن در صبح فواید و مضرات خاص خودش را دارد. بیایید با هم به نکات مثبت و منفی ورزش صبحگاهی نظری بیندازیم و قضاوت نهایی را بر عهده خود شما بگذاریم.

* نکات مثبت ورزش صبحگاهی

1)آلودگی هوا در صبح کمتر است و می توانید در هوای پاک صبح ورزش کنید.

2) اگر کمی زودتر از خواب بیدار شوید، زمان کافی برای ورزش کردن خواهید داشت.

3)هنگامی که در ساعات اولیه روز ورزش می کنید، سرعت ضربان قلبتان را افزایش می دهید و در ساعات اولیه روز کالری های اضافی را می سوزانید.

4)ورزش کردن در ساعات اولیه روز به شما کمک می کند که انرژی جسمی و روحی کافی برای فعالیت روزانه به دست آورید.

5)ورزش صبحگاهی توانایی و قدرت فعالیت های ذهنی شما را افزایش می دهد.

6) در تابستان، در ساعات صبح معمولا دمای هوا پایین تر است و شما می توانید بهتر ورزش کنید.

*نکات منفی ورزش صبحگاهی

1)دمای بدن انسان، یک تا سه ساعت پیش از برخاستن از خواب در پایین ترین مقدار خود است. بنابراین ساعات اولیه روز شاید زمان مناسبی برای فعالیت عضلانی نباشد، چون جریان خون و انرژی کلی بدن در سطح پایین تری قرار دارد، برای فعالیت عضلانی باید خون با سرعت کافی به عضلات برسد و سلول های عضلانی، انرژی لازم را برای فعالیت داشته باشند.

2)ماهیچه های گرم نشده و سفت در ساعات اولیه برخاستن از خواب می توانند زمینه آسیب های ورزشی را فراهم آورند.

3)اگر شما ورزش کردن در صبح را دوست نداشته باشید و از آن لذت نبرید، بسیار دشوار است که به این برنامه ورزشی پای بند بمانید و به آن عادت کنید، در حالی که نام نویسی در یک باشگاه ورزشی در بعد از ظهر ها که سر حال تر هستید، می تواند مشوقی برای شما برای عادت کردن به ورزش روزانه باشد.

4) به نظر می رسد ورزش کردن در بعد از ظهر و ساعات اولیه شب به شما کمک می کند که راحت تر به تناسب اندام مورد نظر خود دست یابید، چرا که دمای بدن و میزان ترشح هورمون ها در این ساعات بالاتر است. بنابراین با ورزش کردن در این زمان، کالری بیشتری می سوزانید و لاغرتر می شوید.

5) هنگامی که پس از یک روز فعالیت روزانه به خانه بر می گردید عضلات شما ساعات طولانی تحت استرس و فشار بوده اند و خستگی را کاملا در اسکلت و عضلاتتان احساس می کنید، ورزش کردن در ساعات اولیه شب به شما کمک می کند تا به عضلاتتان استراحت دهید و به ویژه با انجام حرکات و نرمش های ریلکسیشن، بدنتان را آرامش بخشید، اگر شما شغلی دارید که مجبورید ساعات طولانی روی پا بایستید یاساعات طولانی بدنتان را در یک وضعیت قرار دهید، اسکلت، استخوان ها و مفاصلتان در پایان روز نیاز به حرکت و نرمش خواهند داشت تا دچار درد مفاصل و استخوان ها نشوید.

6)اگر شما ساعات پایانی روز را برای ورزش انتخاب کنید، راحت تر می توانید یک همراه برای خودتان هنگام ورزش کردن بیابید، ورزش کردن همراه یک نفر دیگر، به شما انگیزه می دهد که به برنامه ورزشی خودتان پای بند باقی بمانید. شاید دشوار باشد که یک نفر دوست را پیدا کنید که حاضر باشد برای ورزش صبحگاهی همراه شما از خواب بیدار شود ولی در بعد از ظهر می توانید به راحتی دوست ورزشکار خود را پیدا کنید و ساعاتی با هم ورزش کنید.

خیلی از افراد عادت دارند که ساعت 6 صبح از خواب بیدار شده و به انجام تمرینات خود بپردازند و عقیده دارند که این زمان بهترین زمان برای ورزش کردن آنهاست چون به آنها برای ادامه روز انرژی می دهد. اما خیلی های دیگر اصلاً فکرش را هم نمی کنند که حتی یک روز قبل از ظهر تمریناتشان را انجام دهند و ترجیح می دهند که بعد از شام یک دوری بزنند و کمی پیاده روی کنند. اما آیا ساعت خاصی وجود دارد که تمرین کردن در آن ساعت بیشتر نتیجه دهد؟

واقعیت این است که هیچ سند و مدرکی وجود ندارد که ثابت کند ورزش کردن در يك ساعت خاص کالری بیشتری می سوزاند و فایده بیشتری دارد، اما ساعت تمرین کردن تاثیر بسیار زیادی بر احساس شما از تمرین دارد.

مهمتر از همه اینکه، متخصصین می گویند، بهتر است یک ساعت خاص را برای تمرین کردن خود اتتخاب کرده و آن را ادامه دهید تا ورزش کردن برایتان به شکل عادت درآید.

ساعت بدن

ریتم شبانه روزی بدن شما تعیین می کند که چه نوع آدمی باشید، مثل خروس سحرخیز باشید یا مثل جغد شب ها بیدار بمانید و کار چندانی هم از دستتان برای تغییر آن برنمی آید.

ریتم شبانه روزی با چرخش 24 ساعته زمین کنترل می شود. این ریتم ها بر عملکردهای بدن مثل فشارخون، دمای بدن، سطح هورمون ها، و ضربان قلب تاثیرگذار است که همه اینها برای آمادگی شما برای انجام تمرینات مهم هستند.

استفاده از ساعت بدنتان برای تعیین ساعت تمرینات می تواند ایده خوبی باشد. اما مسائل دیگری مثل خانواده و برنامه های کاری هم هستند که در این زمینه نقش دارند.

ورزش اول صبح

تحقیقات نشان می دهد که برای ایجاد یک عادت ورزشی ثابت و پایدار، بهتر است افراد اول صبح ورزش کنند. دلیل آن این است که در این ساعت می توانند قبل از اینکه فشارهای زمانی و سایر برنامه ها در ورزش کردن آنها اختلال ایجاد کند، تمریناتشان را انجام می دهند. توصیه مهم برای ورزش در اول صبح این است که چون دمای بدن در این ساعت از روز پایین است، باید زمان بیشتری را به گرم کردن بدن اختصاص دهید.

وقتی پای بی خوابی به میان می آید

متاسفانه وقتی شب گذشته بیخوابی کشیده باشید، بیدار شدن از خواب در اول صبح کار چندان ساده ای نخواهد بود. داشتن عادات خوب و منظم برای خواب، به شما برای مقابله با بیخوابی کمک می کند. بدن باید برای خوابیدن آماده شود. ضربان قلب و دمای بدن باید به حالت استراحت درآیند. این مسئله کمک می کند تا بدن به خواب عادت کند. ورزش کردن یا غذا خوردن دیرهنگام میل بدن شما را به خواب کاهش میدهد. چون هر دو این اعمال باعث بالا بردن ضربان قلب و دمای بدن می شوند که برای خوابیدن به هیچ عنوان مناسب نیست.

وقتی دیرتر بهتر است

برای خیلی از افراد که عادت به زود بیدار شدن ندارند، ورزش کردن اول صبح چندان هم مناسب نیست. بهترین زمان برای ورزش کردن این افراد عصرها بعد از اتمام کار است. در این زمان کمتر مجبور می شوند با بدنشان بجنگند.

برای خیلی از افراد هم ساعت ناهار بهترین زمان برای ورزش است، به ویژه اگر همکارانتان هم با شما همراهی کنند. اما توجه داشته باشید که تمریناتتان را قبل از غذا خوردن انجام دهید نه بعد از آن. ورزش کردن بلافاصله بعد از خوردن غذا صحیح نیست. چون خونی که باید به عضلات شما حین ورزش برسد، به دستگاه گوارش می رود. برای ورزش کردن باید حداقل 90 دقیقه بعد از خوردن غذای سنگین صبر کرد.

بهترین ساعت ورزش را برای خودتان پیدا کنید

لازم نیست حتماً تخصص چندانی درمورد ریتم شبانه روزی بدنتان داشته باشید تا بتوانید بهترین زمان را برای ورزش کردن خود انتخاب کنید. می توانید ساعات مختلف روز را امتحان کنید. چند هفته اول صبح ورزش کنید، بعد ظهر را امتحان کنید و بعد عصر را. ببینید که در کدامیک از این ساعات لذت بیشتری از ورزش می برید و کدام برایتان راحت تر است. نوع ورزش و کارهای روزانه تان را هم در نظر داشته باشید. ساعتی را انتخاب کنید که بتوانید آن را ادامه دهید تا ورزش کردن برایتان به شکل عادت درآید.

خلق عادت ورزش کردن

یک روز به یک جایی می رسید که ورزش روزانه برایتان مثل نفس کشیدن عادی میشود. در آن زمان است که نیاز به تغییر و تنوع پیدا می کنید.

برای حفظ فعالیت فیزیکی، برخی از افراد هر از چند گاهی نوع تمرینات خود و ساعت انجام آن را تغییر می دهند. تغییر و تنوع باعث می شود لذت بیشتری از ورزش ببرید و علاقه و انگیزه بیشتری برای ادامه آن پیدا کنید.

اما اگر هنوز به ورزش عادت نکرده اید و از آن غفلت میکنید، تنظیم یک ساعت خاص برای انجام تمرینات به شما کمک می کند که ورزش را نیز جزء عادات زندگی خود درآورید.

*************************

برچسب‌ها: بهترين زمان ورزش,

ده واقعيت درباره ورزش

 

دوست دارید سر کار تند و تیزتر شوید؟ وقتی به خانه می آیید کمتر احساس خستگی کنید؟ بتوانید ساعاتی را به آسودگی کنار همسرتان بگذرانید؟ یا حتی بتوانید بدون احساس گناه شیرینی بخورید؟

اگر پاسخ شما به این سؤالات مثبت است، ورزش چاره ی کارتان است!

فعال بودن از نظر جسمی فواید و مزایای بسیار زیادی برای شما دارد. اگر به دنبال انگیزه ای برای شروع یک برنامه ی ورزشی هستید یا می خواهید تمرینات خود را به صورت منظم از سر بگیرید، در این مقاله 10 نکته درمورد ورزش فیتنس و بدنسازی برایتان عنوان می کنیم که امیدواریم بتواند انگیزه ی لازم را در شما ایجاد کند.

1. ورزش قوای مغزی را تقویت می کند.

دیوید اَتکینسون، مربی حرفه ای بدنسازی اعتقاد دارد که ورزش نه تنها باعث تقویت بنیه و جسم شما می شود، بلکه به عملکرد مغزتان هم کمک می کند.

"ورزش سطح انرژی بدن را بالا برده و همچنین میزان سروتونین موجود در مغز را که باعث افزایش کارکرد آن می شود را نیز افزایش می دهد. آشکار است که کسانی که فعالیت بدنی بالایی دارند یا ورزش می کنند، کارایی بسیار بالاتری در محل کار دارند. شرکت ها و کمپانی هایی که ساعات اتلاف وقت و مرخصی های استعلاجی کارکنانشان کمتر باشد، نه تنها هزینه های بهداشتی و درمانی کمتری متقبل می شوند، بلکه درکل پیشرفت بیشتری نیز در کار خواهند داشت."

2. جنبش و تکاپو، استرس را از بین می برد.

به همان اندازه که فکر و خیال ورزش کردن ممکن است باعث ایجاد استرس در شما شود، وقتی کار تمریناتتان را شروع کردید، در کلیه ی جنبه های زندگی با استرس بسیار کمتری مواجه خواهید شد.

سدریک بریانت روانشناس ورزشی عقیده دارد، "ورزش واکنش تمدد اعصاب در بدن ایجاد خواهد کرد و به نوعی حواس افراد را از آشفتگی ها و فشارهای روحی روانی به طرز مثبتی پرت میکند." او همچنین می گوید ورزش خلق و خو را بهتر کرده و از بروز افسردگی جلوگیری می کند.

شما تنها کسی نیستید که می تواند از خوشبختی و فقدان استرس در زندگی لذت ببرد. هرچه استرستان کمتر باشد، تند مزاجی و زود رنجیتان نیز کمتر خواهد شد و این مسئله باعث تقویت رابطه تان با همسر، فرزندان و دوستانتان خواهد شد.

3. ورزش به شما انرژی می دهد.

ممکن است تعجب کنید که چطور 30 دقیقه در روز ورزش کردن می تواند کل روزتان را تغییر دهد. وقتی طی ورزش، اندورفین به جریان خونتان وارد می شود، بقیه ی روز احساس انرژی بیشتر خواهید داشت.

و وقتی قدرت و استقامت بدنیتان را تقویت کردید، انجام کارهای روزانه مثل حمل خریدهای خانه یا بالا رفتن از پله ها برایتان ساده تر خواهد شد. و این مسئله باعث می شود درطول روز بسیار پرانرژی تر باشید.

یکی از مهمترین بهانه های افراد که به مشاوران ورزشی مراجعه می کنند این است که برای ورزش کردن خسته هستند. متخصصین عقیده دارند با اينکه ورزش در ابتدای کار ممکن است خستگی شما را بیشتر کند، اما این وضع خیلی دوام نمی آورد. احساس خستگی جسمی که بعد از ورزش کردن دارید مثل خستگی های عادی روزمره نیست. بعلاوه وقتی بدنتان به ورزش عادت کرد، میزان انرژیتان روز به روز بیشتر خواهد شد.

4. پیدا کردن کمی وقت برای ورزش چندان هم دشوار نیست.

اَتکینسون اعتقاد دارد که کلید کار این است که از زمانتان بهتر و عاقلانه تر بهره گیرید. باید با یک تیر دو نشان بزنید.

فرزندانتان را به پارک ببرید یا با آنها به دوچرخه سواری بروید. با اینکار نه تنها کمی فعالیت بدنی انجام داده اید بلکه از بودن کنار خانواده هم لذت برده اید. با بچه ها به شنا بروید. حتی قایم باشک بازی با آنها هم نوعی فعالیت فیزیکی به شمار می رود و بهتر از هیچی است.

با همکارانتان قرار پیاده روی و بيليارد بگذارید. این فکر را از ذهنتان دور کنید که برای ورزش کردن حتماً باید به باشگاه بروید و روزی یک ساعت در آنجا مشغول به تمرین شوید. با اضافه کردن کمی فعالیت بدنی به کارهای روزانه تان به همان میزان به سلامت جسمتان کمک خواهید کرد.

اتکینسون می گوید، "همه باید حداقل 20 دقیقه در روز فعالیت جسمانی در حد ورزش داشته باشند. گاهی اوقات 10 دقیقه طناب زدن از 20 دقیقه پیاده روی یا دو بهتر است. جاروبرقی کشیدن خانه در صبح، بردن بچه ها به پارک در بعد از ظهر و کمی پیاده روی با همسرتان هنگام شب می تواند روزی بسیار فعال را برایتان بسازد.

دستورالعمل های جدید دولت عنوان میکند که برای کاهش وزن و حفظ آن، باید حداقل روزی 60 دقیقه ورزش کنید، اما برای حفظ سلامتی و استفاده از فواید ورزش در مقابله با بیماری ها، روزی نیم ساعت هم کفایت می کند.

5. ورزش به ایجاد رابطه ها کمک می کند.

مطمئناً ورزش کردن به همراه کسی دیگر، همسر، خواهر یا برادر، یا یک دوست، در تقویت رابطه تان با او بسیار مثمرثمر خواهد بود. علاوه بر این متخصصین عقیده دارند که ورزش اگر به صورت جمعی یا دونفره انجام شود، لذت بخش تر می شود.

به همین خاطر برنامه ای بریزید که هر شب بعد از شام با همسرتان به پیاده روی بروید. با خواهر یا برادرتان یا دوستتان هم برنامه ی تنیس بگذارید یا با هم به باشگاه ایروبیک بروید.

کسانی که برای ورزش کردن خود یک همراه دارند، نسبت به کسانی که تنهایی ورزش می کنند، در ادامه ی تمرینات خود پایدارتر هستند و بیشتر به اهدافشان دست پیدا می کنند.

6. ورزش از بروز بیماری ها جلوگیری می کند.

تحقیقات نشان داده است که ورزش می تواند بروز بیماری های قلبی، سکته، فشارخون بالا، کلسترول بالا، دیابت نوع دو، پوکی استخوان، ورم مفاصل، و از دست رفتن حجم عضلانی را کندتر کرده یا از آن جلوگیری کند.

ورزش همچنین پیر شدن را هم آسانتر می کند. سدریک بریانت عقیده دارد، "از آنجا که ورزش باعث تقویت عضلات و مفاصل می شود، از بسیاری از دردهای دوران میانسالی که به خاطر عدم فعالیت فیزیکی ایجاد می شود، می کاهد.

ورزش همچنین باعث تقويت سیستم دفاعی بدن نیز می شود و به همین دلیل کمتر به سرماخوردگی یا آنفولانزا مبتلا خواهید شد. بریانت می گوید، "هیچ نوع بیماری خاصی وجود ندارد که ورزش کردن روی آن تاثیر مثبت نداشته باشد."

7. فیتنس قلبتان را تقویت می کند.

بریانت عقیده دارد ورزش نه تنها به مقابله با بیماری ها مقابله می کند، بلکه قلبتان را هم تقویت می کند. و این مسئله باعث می شود ورزش کردن یا سایر فعالیت های فیزیکی روزانه تان، برایتان ساده تر شود.

او می گوید، "قلب شما و سیستم قلبی-عروقیتان، با ورزش بسیار کارآمدتر عمل خواهند کرد و قلبتان پلاک های کمتری خواهد ساخت. و وقتی قلب قدرت بیشتری پیدا کرد، برای ایجاد همان مقدار نیرو، لازم نیست آنقدر تند بتپد.

فقط پس از چند روز از شروع تمریناتتان، بدن خود را با این محرکات جدید هماهنگ می کند و ورزش برایتان ساده تر خواهد شد و خستگی کمتری احساس خواهید کرد. تنفستان نیز حین ورزش بهتر می شود.

8. ورزش اجازه می دهد بیشتر بخورید.

حجم عضلانی کالری بیشتری نسبت به چربی های بدن می سوزانند. از اینرو، هر چه عضلات بدنتان بیشتر باشد، میزان سوخت و ساز بدنتان حین استراحت بیشتر خواهد شد. و وقتی هم که ورزش می کنید کالری بیشتری می سوزانید.

اینها به این معناست که وقتی به طور منظم ورزش می کنید می توانید هر از گاهی از شیرینی جات یا شکلات هایی که دوست دارید، نه دزدکی، بخورید. وقتی مداوم ورزش کنید باعث نمی شود که با خوردن یک شیرینی 10 قدم به عقب برگردید.

9. ورزش کارائیتان را بالا می برد.

بعد از چند هفته ورزش منظم، ممکن است لباستان طور دیگری در تنتان بایستد و احساس کنید که شکل ماهیچه هایتان متفاوت شده اند.

ورزش مداوم عضلات و ماهیچه هایتان را تقویت می کند، انعطاف پذیریتان را بیشتر می کند، و کارایی کلیتان را هم ارتقاء می دهید.

بریانت در این زمینه می گوید، "عضلاتتان خیلی کارآمدتر کار میکنند و استقامتتان بالاتر خواهد رفت. همچنین زمان واکنش و توازن بدنتان هم تقویت خواهد شد."

10. کاهش وزن مهمترین هدف نیست.

یکی از مهمترین دلایل ورزش کردن برای خیلی از افراد کم کردن وزن است. اما مطمئناً این تنها فایده ی یک برنامه ی ورزشی نیست.

بریانت می گوید، کاهش وزن برای آندسته از افرادی که به تازگی تمرینات ورزشی خود را شروع کرده اند، هدفی دراز مدت است و این می تواند تا قسمتی ناامید کننده باشد. مردم معمولاً اگر نتوانند سریع نتیجه بگیرند، قادر به ادامه ی کار نیستند.

از اینرو بریانت عقیده دارد که، مردم علاوه بر کاهش وزن باید بر فوایدی که ورزش میتواند کاراییتان در کارهای روزانه داشته باشد نیز فکر کنند. این هم می تواند انگیزه ای برای ادامه ی راهشان باشد.

وقتی برنامه ی ورزشیتان را شروع می کنید، هر هدفی که از کاهش وزن در ذهنتان باشد، نباید بگذارید که تنها هدفتان باشد. سعی کنید برای انرژی بیشتری که به شما می دهد، برای اینکه استرستان را کم می کند و قوای جسمانیتان را تقویت میکند به سراغ ورزش بروید.

وقتی این اهداف باهم در ذهنتان باشد، خیلی زود ورزش قسمتی از زندگیتان خواهد شد.

*************************

برچسب‌ها: ده واقعيت درباره ورزش,

مهاجم نوک یا سانتر فوروارد

مهاجم نوک

مهاجم نوک تمام کننده ی اعمال تهاجمی است. او باید گلزنی خوب باشد و استعداد هدف گیری دروازه و شم گلزنی داشته باشد.

یک مهاجم نوک خوب ضرورتا نباید زیاد بدود ، وظیفه ی اصلی او گمراه کردن مدافع جلو حریف و شوت زدن به دروازه است.

اما چند سالی است که این وظیفه ی اصلی تغییر کرده است. امروزه مهاجم نوک تکیه گاهی خوب برای بازیکنان دیگر است . او باید حرکت یک-دو با یار انجام دهد و پاس های کوتاه در محوطه ی جریمه رد و بدل کنند. مهاجم نوک همیشه باید در مرکز دفاع حریف جا بگیرد. او باید در بازی هوائی مهارت داشته باشد تا بتواند توپ را برای یار خود منحرف کند یا با انجام پرش شوت بزند.

مهاجم نوک نمی تواند راحت فعالیت کند، زیرا حریف آزادی او را بسیار محدود می کند. او غالبا گرفتار مدافع جلو یا مدافع آزاد حریف می شود. برای این که مهاجم نوک بتواند مفید باشد، باید حرکت و تقاضای توپ کرده و حریف را فریب دهد تا بتواند مشکل گشای تیم شود.

مهاجم نوک هرگز غفلت نمی کند. اگر هنگام مسابقه کم فروغ است، باید بیشتر برای تیم فعالیت کند و نمایش فردی را کنار بگذارد. زمانی که مهاجم نوک به سمت دروازه ی حریف پیش می رود، بعد از انجام شوتی ناموفق ، هرگز نباید مایوس شود زیرا با لجاجت و پشتکار می تواند آن را جبران کند. مهاجم نوک (مانند دروازه بان ) در کسب نتیجه تاثیر زیادی دارد.

از او نباید انتظار بازی گردانی تیم را داشت. اگر او در مسابقه ای گل بزند، وظیفه خود را انجام داده است.

مهاجم کنار

مهاجمان کنار چپ و راست باید سرعت و تکنیک را با هم داشته باشند. بازیکنی که سریع می دود ، الزاما یک مهاجم کنار خوب نیست. موقعیت مهاجم کنار این اجازه را به تیم می دهد که محدوده ی بازی را وسعت دهد، اما او نباید خود را به منطقه خویش محدود کند. او باید با مهاجم نوک ارتباط برقرار کند تا دفاع حریف را دچار زحمت کنند و باید زیاد تقاضای توپ کند.

چنان چه مهاجم کنار وظیفه دفاع به عهده نداشته باشد، زمانی که صاحب توپ است می تواند مدافعین را دچار زحمت کند. فعالیت او کمک به جا به جائی تیم کرده ، و نیز می تواند موجب قطع توپ گردد.

وسعت دید مهاجم کنار بسیار کمتر از مهاجم نوک است. اگرچه مهاجم کنار به اندازه بازیکنان دیگر نمی رود، اما باید بسیار سریع و به طور متناوب بدود. فعالیت او در دور زدن حریف (دریبل ، فریبکاری ) با انجام یک سانتر نتیجه می دهد و او باید توپ را برای مهاجم نوک یا یاری که پیشروی کرده است بفرستد.

بسیار دیده می شود که مهاجم کنار با خالی کردن جای خود راه برای پیشروی مدافع کنار یا هافبک باز می کند.

این حرکات تهاجمی زمانی مفید هستند که مهاجم کنار و بازیکنان دیگر به خوبی یکدیگر را درک کنند. عکس العمل مهاجم کنار باید بسیار سریع باشد، و همواره برای شروع حرکتی سریع آماده باشد.

هافبک تهاجمی

در شیوه 2- 4 – 4 که تنها دو مهاجم و چهار هافبک شرکت دارند ، هافبک تهاجمی نامش مهاجم کنار کاذب است . او موقعیتی آزاد میان مهاجمان و هافبک ها دارد . هافبک تهاجمی نه تنها باید شرایط بدنی خوبی داشته باشد ، بلکه باید بازیکنی تکنیکی نیز باشد .

تقاضای توپ و بازی بدون توپ او را وادار می کند که شرایط بدنی عالی داشته باشد تا بتواند با تمام نیروی خود در حرکات تهاجمی شرکت کند.

هافبک دفاعی غالبا جای هافبک تهاجمی را می گیرد. همین بازیکن متناسب با سبک بازی تیم خود، بیشتر ماموریت دفاعی یا تهاجمی به عهده می گیرد. به طور کلی، یک هافبک تهاجمی دستیار کاپیتان تیم است.هنگام حمله، هافبک تهاجمی در توپ رسانی به او ملحق شده و حرکت یک – دو انجام می دهند، یا از مهاجمین به منظور ایجاد خطر حمایت می کنند.

هافبک تهاجمی با دریبل های خود می تواند دفاع حریف را به هم ریخته و مهاجمین را در کارشان یاری کند. او بدون شک چند گانه ترین هافبک زمین است. او باید با حریف مقابله کند و حرکت تهاجمی او را مانع شود، نیز می تواند با کمک کاپیتان تیم ضد حمله را تدارک ببیند.

هافبک میانی (بازی گردان)

هافبک میانی

بهترین آرزوی جوانان دستیابی به این مقام است، زیرا بازیکنان محبوب آن ها غالبا پیراهن «فوتبال» هائی با شماره 10 دارند. نقش هافبک میانی متناسب با تاکتیک مورد نظر تیم فرق می کند. او باید مدیری برجسته باشد که سبک بازی را انتخاب و تحرک به تیم می دهد. او باید دیدی وسیع بر تمام نقاط زمین داشته باشد. بازی کوتاه او نشان دهنده صرف وقت و بازی بلند او به منظور سرعت دادن به بازی می باشد.

افسوس که فوتبال نوین به بازیگردان کمتر نیاز دارد. این نوع بازیکن هدف مدافعین حریف قرار می گیرد، زیرا مهره ای موثر برای حمله بوده و پیوند دهنده قسمت های مختلف تیم است. ام چه در زمین و چه در رختکن باید نفوذ زیادی در بازیکن داشته باشد.

بازی گردان تیم غالبا سخنگوی مربی در ترتیب و تدارک بازی است. وظیفه دفاعی او متنایب با اختیارات تیم فرق می کند ( البته این وظیفه نسبت به وظایف دیگر او اهمیت زیادی ندارد).

هافبک میانی وظیفه ی سنگینی بر دوش دارد. او باید روشن بینی و هوشیاری قابل ملاحظه ای در تحلیل بازی داشته باشد. او از راه دور، با توجه به شکاف دفاع حریف، بهتر از دیگران قادر به ارزیابی نقاط ضعف و فوت حریف است. تیم متناسب با قدرت دریبل زنی او کمابیش پیشروی خواهد کرد. بازی گردان تیم نباید سر به پایین بازی کند. اگر او زیاد وقت تلف کند، استعداد تهاجمی تیم خوب شکوفا نمی شود. هافبک میانی باید در کلیه مراحل بازی سازی شرکت کند.

حریف غالبا انتظار دارد که او را صاحب توپ ببیند، در این صورت تیم می تواند از هافبک تهاجمی به عنوان بازی گردان استفاده کند. جدا از موضوع بازیسازی ، این بازیکن شماره 10 غالبا زننده ی ضربات آزادی است که خود آن را به وجود آورده یا برای او ایجاد می کنند. او به جز دفاع منطقه ای، نقش دفاعی دیگری ندارد. یارگیری فردی خیلی زود در مورد او به اجرا در می آید و تا حد زیادی تحرک بدنیش را از او می گیرد تا نتواند تیم خود را هدایت کند.

هافبک دفاعی

با وجود این که موقعیت هافبک دفاعی جلوتر از مدافعین است، او یکی از ستون های اصلی دفاع می باشد. شرایط بدنی او باید عالی باشد، زیرا هافبک دفاعی یکی از بازیکنانی است که از همه بیشتر باید بدود.

وظیفه ی او در میانه ی زمین، جلوگیری از حمله ی حریف است و در این امر نباید سعی کند که تکنیک خود را نمایش دهد. نقش هافبک دفاعی متناسب با منطقه ای که بازی می کند لحظه به لحظه فرق می کند. هنگامی که او در دفاع است، مکمل مدافعین بوده یا مسئولیت دفاعی خویش را که از میانه ی زمین آغاز کرده است، ادامه می دهد. هنگامی که در وسط زمین است، یا کمک بازی گردان تیم با هافبک تهاجمی بازی دفاعی خود را رها می کند. هافبک دفاعی که مبارزی فوق العاده است، هرگز نباید غفلت کند. تیمی که دفاعی خوب دارد، ضرورتا باید هافبک دفاعی خوب هم داشته باشد.

مدافع کنار

نقش مدافعان کنار طی سال های اخیر تغییر کرده است . سابقا بازی آنها بیشتر منفی و حتی مخرب بوده است .

غیبت زیاد مهاجمان کنار جهت انجام حمله ، معمولا فضای گوش ها را خالی می گذارد . در این فضا ، هافبک ها و حتی مدافعان کنار باید توانائی های خود را برای مقابله با حریف شدیدا کنار بیندازند . مدافع کنار باید بازی با توپ و شرکت بیشتر در فوتبال جمعی تیم خود را یاد بگیرد . اما اصل را نباید فراموش کرد : اگر شما مدافع کنار هستید ، وظیفه اصلی شما دفاع است . مسئولیت دفاع در برابر تهاجم حریف در منطقه خودتان ( کنار ) بعهده شما است .

جا گیری و ویژگی های دفاعی شما به هنگام مقابله با حریفی که خوب دریبل می زند یا بسیار سریع است ، اهمیت زیادی دارد . هنگام مقابله با بازیکن دریبل زن ، حتی الامکان خود را به او نزدیک کنید تا مانع فعالیت آزادانه او بشوید . در مقابله با مهاجم سریع فاصله خود را از او بیشتر کنید .

ویژگی های تکنیکی این مهاجم سریع شاید به اندازه ای نباشد که شما را نگران کند . بنابراین ، وظیفه اصلی شما کنترل سرعت و مقابله با او است .

هدف یک مدافع کنار در زمین ایجاد مانع برای عبور مهاجمین است .

مدافع کنار هنگام جا گیری و قطع توپ باید سعی کند که مهاجمین را به سمت بیرون زمین بکشاند . هرگز در نزدیکی دروازه دریبل نزنید . وظیفه مدافع کنار در زمین می تواند پر کردن جای مدافع آزاد ( لیبرو ) در هنگام پیشروی ، یا حمایت از هافبک کنار باشد . در این دو حالت ، او جای خود را ترک کرده و جای مدافع آزاد یا هافبک را می گیرد .

نقش مدافع کنار ناخوشایند است ، زیرا مورد انتقاد تماشاچیان قرار می گیرد . مدافع کنار از دریبل زدن و پیشروی کردن نیز نباید غفلت کند ، اما وظیفه او بیشتر مربوط به امر دفاع از تیم در برابر حمله حریف است . مدافع کنار زمانی باید در حمله شرکت کند که فورا به وسیله مدافع آزاد یا هافبک پوشش داده شود . جاگیری شما همیشه باید متناسب با شرایط بازی باشد . اگر بازی در قسمت دیگر زمین جریان دارد ، دست به کمر نایستید ، بلکه باید در بازی شرکت کرده و تقاضای توپ کنید ، از فضای کنار زمین نیز به منظور افزایش تعداد بازیکنان در حمله استفاده کنید .

مدافع میانی _ جلو

مدافع جلو

این مدافع در جلو مدافع آزاد بازی می کند . وظیفه او مشخص است : مراقبت از مهاجم نوک حریف . مدافع جلو باید مانع حرکت تهاجمی حریف شود . بازی با سر و تکنیک قطع توپ او برای پیشدستی کردن در رویاروئی ها ضروری است .

یک مدافع جلو خوب تا لحظه آخر مهاجم حریف را به ستوه می آورد .او همیشه باید در مسیر توپ قرار بگیرد ، و با آن مقابله کند . هنگامی که مدافع جلو کارش خاتمه می یابد ، تقریبا دیگر مداخله نمی کند ، مگر این که بازیکن تکنیکی خوبی باشد . او به محض این که در برابر مهاجم حریف صاحب توپ شد ، نباید با او به یک رویاروئی مستقیم دست بزند . اگر او می خواهد در توپ رسانی مفید باشد ، باید قانع باشد و توپ را فورا به یکی از یارانش واگذار کند . سپس او باید به جای خود برگردد و به وظیفه دفاعی خود بپردازد .

مدافع آزاد _ لیبرو و یا پوششی

مدافع آزاد ( لیبرو )

او محور دفاع ، کار گردان امور دفاعی و مسدود کننده شکافهای دفاع است . مدافع آزاد که باید با تجربه باشد، در جلو دروازه بان و پشت دفاع قرار می گیرد و وظیفه اش ایجاد تحرک در تیم و سبک بازی است .

مدافع آزاد در کار دفاع خود حریف مستقیم ندارد . او مسئولیت مهاجمی را بعده می گیرد که از مدافع کنار و مدافع جلو عبور کند . جاگیری مدافع آزاد مهم است ، او باید مانند دروازه بان و نیز متناسب با موقعیت بازی عمل کند .

دید مدافع آزاد باید عالی باشد ، زیرا حرکت دفاعی را به حرکت تهاجمی تبدیل می کند . هنگام پیشروی مدافع کنار ، او نباید جلو برود . اگر یکی از آن دو به مقابله با حریف می رود ، دیگری باید در جای خود بماند و از منطقه ای که با پیشروی مدافع خالی مانده است ، مراقبت کند . مدافع آزاد در سانترها و نیز ضربات ایستگاهی ، به دروازه بان در استقرار دفاع کمک می کند .

موقعیت مدافع آزاد حساس است . عمل پیشدستی او بر حریف مهم است ، زیرا می تواند راه مهاجم حریف را که می خواهد فرار کند سد کند ، یا مدافع خود را از خطری قریب الوقوع آگاه کند .

کلمه لیبرو در فوتبال نسبتا جدید است . سابقا، او مدافعی مانند دیگران بوده که بندرت در بازیسازی شرکت می کرد . او آخرین مدافعی بود که مانند دیواری بتنی در جای خود قرار می گرفت . اکنون وظیفه اش عوض شده است . در حال حاضر ، بسیار دیده می شود که از بازیکنی قدیمی به عنوان بازی گردان تیم استفاده می شود ، زیرا نقش لیبرو در مجموع نیاز به تکنیکی خوب دارد . موقعیت عقب تر او نسبت به بازیکنان دیگر کار دفاع و ویژگی های او را در توپرسانی تقویت می کند . لیبروئی مانند فرانتز بکن بائر آلمانی به کلیه بازیکنانی که شماره 5 دارند اعتبار داده است . برای او قطع یا تکل توپ مقدمه ای برای شروع تهاجم بود.

*************************

برچسب‌ها: پستهاي بازيكنان و وظايف هر پست,