قالب وبلاگ

مصطفی تاجالدین بازیکن سابق منصوری وتیم ملی به تیم جدیدی میپیوندد

تكنيك

منظور از تكنيك، انجام حركات مخصوص بازي فوتبال است كه موجب بازي صحيح و با هدف مي‌شود. سطح بازي يك تيم بستگي به توانايي‌هاي تكنيكي بازيكنان آن دارد. تكنيك با دو عنصر مؤثر در بازي فوتسال، يعني تاكتيك و قدرت بدني ارتباط مستقيم دارد. به عبارت ديگر فراگيري و تمرين توانايي‌هاي تكنيكي به اين منظور انجام مي‌شوند كه بازيكن قادر باشد بر موقعيت‌هاي جديد به وجود آمده مسلط شود. در هنگام تمرينات تكنيكي توجه به دو نكته مهم مي‌باشد:

1ـ با تمرينات زياد مي‌توان انجام حركات انفرادي را در قالب كار تيمي تكميل كرد.

2ـ مي‌توان در شرايط مختلف و با آموزش تكنيك‌هاي مهم و سپردن وظائف گوناگون به بازيكن، يك الگوي حركتي مخصوص براي او به وجود آورد تا او بتواند در موقعيت‌هاي مختلف بازي، بالاترين توان خود را به كار گيرد.

شكل‌هاي مختلف تكنيك در فوتبال را مي‌توان به صورت حركات با توپ (دريبل، پاس، كنترل توپ، شوت به دروازه، ضربه با سر) و بدون توپ (تنه زدن، سد كردن توپ، پريدن، حركات بدون توپ) تقسيم كرد.

سيستم 2-1-1 (جايگيري مناسب ، استفاده از فضا ، پاس كاري خوب )

حالت اول

در اين سيستم A به C وC به B پاس مي‌دهد. در زمان ارسال پاس،

D به كنار زمين آمده توپ را از B دريافت مي‌كند. B با حركت بدون توپ به او نزديك مي‌شود و توپ برگشتي را با يك پاس دقيق به C كه بدون توپ حركت كرده مي‌دهد. در اين لحظه A به مركز خط دفاع مي‌آيد.

حالت دوم

بازيكن A به C و او به B پاس ‌داده و طبق شكل حركت مي‌كند. بازيكن D به جاي C مي‌آيد و B با يك پاس بلند C را صاحب توپ مي‌نمايد، در زمان ارسال پاس توسط بازيكن A او هم مي‌تواند در طول زمين حركت كرده، آماده دريافت توپ باشد.

حالت سوم

سيستم در فـوتسال

سيستم از اركاني اصولي و آشنائي با تكنيك است و زير بناي اوليه تكامل تاكتيك‌هاي تيمي مي‌باشد. بر اثر پيشرفت‌هاي علمي و عملي در فوتبال امروز جهان كم كم سيستم‌هاي قديم جاي خود را به روش‌هاي جديدتري از تاكتيك‌هاي تيمي داده است. اصولا سيستم‌ها ركني از تاكتيك‌هاي تيمي به حساب مي‌آيند و بازيكنان، اجراي تاكتيك‌هاي فردي و شروع مجدد خود را بر اساس شناخت سيستم‌هاي دفاعي و حمله اي تيم و طبق نظر مربيان اجرا مي‌نمايند.

بر حسب مقررات و قوانين بازي فوتسال و به منظور ايجاد نظم بازكنان تيم‌ها قرار‌ها و يا تعهد مسئوليت‌هايي در محوطه محدودي از زمين‌ با هم مي‌گذارند.

در فوتسال سيستم‌ و شكل آرايشي تيم نقش مهمي دارد. بر اساس و شرايط بازي با تيم حريف سيستم برنامه ريزي مي‌شود. اما بايد گفت در اجرا و حركت‌هاي بوجود آمده توسط بازيكنان تغييرات زيادي حاصل مي‌شود و بازيكناني كه توانايي و شعور بالائي دارند مي‌توانند سريعاً در تغيير شكل و نحوه آرايش تيم تصميم بگيرند.

سيستم 1ـ2ـ1

در اين سيستم يك نفر به عنوان دفاع آخر و پوششي قرار گرفته و دو بازيكن ديگر در كناره هاي زمين به صورت كشويي از يكديگر حمايت مي كنند و نفر آخر هم از اين دو نفر حمايت مي كنند در جلوي دو بازيكن كناري يك راس حمله قرار دارد كه هر لحظه بر اساس شرايط بازي و توپ انجام وظيفه مي كند.

سيستم 2-2

دو بازيكن به صورت مدافع انجام وظيفه مي كنند و حركت اين دو مدافع حمايت از يكديگر مي باشد بدين صورت كه اگر مدافع اول درگير شود مدافع دوم به صورت كشويي از او حمايت مي كنژد و بر عكس و دو نفر به صورت مهاجم وظيفه ي خود را انجام مي دهند.

سيستم 2-1-1

دو نفر به صورت مدافع در مقابل دروازه بازي مي كنند ويك نفر در جلوي دو مدافع بازي مي كند و يك راس حمله در جلوي بار خودي كار خود را انجام مي دهد .

نكته مهم در فوتسال داشتن سه فاكتور قدرت تصميم گيري (توانايي)، آمادگي جسماني وسرعت است كه اين فاكتورها مي توانند يك تيم را تا مرز قهرماني هدايت نمايد. نوع تمرينات واتخاذ سيستم نيز مي تواند به تيم كمك كند.

آموزش سيستم (1-3)

همانطور كه در شكل مقابل نمايش داده شده سه نفر در زمين خودي و يك نفر كه ويژگي حفظ توپ و ارسال پاس دقيق را دارد ،در زمين سبيه به 8 اينگليسي موقعيتي از قبل تمرين شده بوجود آورن تا با صاحب توپ نمودن نفر راس (در زمين حريف ) ، حركت و حمله ي خود را آغاز نمايد.

آموزش سيستم (1-4-0)

در اين سيستم استقرار بازيكن ها در شكل مشخص شده و بايد سه نكته مهم رعايت گردد :

1- آمادگي جسماني خوب : بازي و دويدن

2- پاس دادن زياد : استفاده از هوش و تكنيك بازيكن

3 - اجراي تكنيك شوت : شوت در تمام حالت هاي مختلف (روي پا ، داخل پا ،نوك پا وسر ضرب )

در اين سيستم استقرار بازيكن در پشت توپ مي باشد.

*************************

تغذیه مناسب برای فوتبالیست ها

فوتبال، ورزشي است مبتني بر قدرت، سرعت و مهارت که هر سه ي آنها مي توانند تحت تأثير نوع ، زمان، نحوه ي مصرف مواد غذايي و نوشيدني ها، توسط ورزشکار قرار گيرند. نياز به انرژي و ديگر مواد مغذي د ر ورزش کاران رشته ي فوتبال با توجه به وزن بدن، وضعيت بلوغ، فصل انجام مسابقات و حتي جايگاه بازي کن در زمين (مدافع، مهاجم و يا دروازه بان) متفاوت است. به طور مثال فعاليت هاي يک مهاجم، بر توان و قدرت، متمرکز است. در حالي که يک مدافع مي بايد از سرعت و چابکي لازم برخوردار باشد. بنابراين جهت دست يابي به اهداف ورزشي و براي تأمين نيازهاي تغذيه اي فردي، برنامه هاي غذايي به صورت انفرادي تنظيم مي گردد و ورزش کاران اين رشته مي بايد سعي کنند تا ذخاير انرژي مناسبي جهت تمرينات و مسابقات داشته باشند.

در عين حال برخي ورزشکاران به وضع تغذيه ي خود بي توجه اند و اين امر موجب آسيب و نقص عملکرد ورزشي آنها خواهد شد.

برخي اشتباهات رايج تغذيه اي در بين فوتباليست ها به قرار زير است :

•  عدم دريافت مايعات به مقدارکافي

•  عدم مصرف مواد غذايي در فواصل منظم

•  دريافت پروتئين بيش از حد و کربوهيدرات به مقدار کم

تنظيم برنامه ي غذايي

فوتبال، ورزشي است مبتني بر قدرت، سرعت و مهارت که هر سه ي آنها مي توانند تحت تأثير نوع ، زمان، نحوه ي مصرف مواد غذايي و نوشيدني ها، توسط ورزشکار قرار گيرند. نياز به انرژي و ديگر مواد مغذي د ر ورزش کاران رشته ي فوتبال با توجه به وزن بدن، وضعيت بلوغ، فصل انجام مسابقات و حتي جايگاه بازي کن در زمين (مدافع، مهاجم و يا دروازه بان) متفاوت است. به طور مثال فعاليت هاي يک مهاجم، بر توان و قدرت، متمرکز است. در حالي که يک مدافع مي بايد از سرعت و چابکي لازم برخوردار باشد. بنابراين جهت دست يابي به اهداف ورزشي و براي تأمين نيازهاي تغذيه اي فردي، برنامه هاي غذايي به صورت انفرادي تنظيم مي گردد و ورزش کاران اين رشته مي بايد سعي کنند تا ذخاير انرژي مناسبي جهت تمرينات و مسابقات داشته باشند.

در عين حال برخي ورزش کاران به وضع تغذيه ي خود بي توجه اند و اين امر موجب آسيب و نقص عملکرد ورزشي آنها خواهد شد.

برخي اشتباهات رايج تغذيه اي در بين فوتباليست ها به قرار زير است :

1- عدم دريافت مايعات به مقدارکافي

2- عدم مصرف مواد غذايي در فواصل منظم

3- دريافت پروتئين بيش از حد و کربوهيدرات به مقدار کم

تنظيم برنامه ي غذايي

مهمترين اصلي که در تنظيم برنامه ي غذايي ورزش کاران رشته ي فوتبال مي بايد درنظرگرفته شود ، تأمين انرژي مورد نياز آنها مي باشد، به گونه اي که وزن بدن فوتباليست ثابت باقي بماند.

با اجراي يک دوره آموزش کوتاه مدت مي توان بازيکنان فوتبال را قادر ساخت تا با به کارگيري توصيه هاي تغذيه اي، احساسي بهتر و عمل کردي برتر، در داخل و يا خارج از ميدان مسابقه داشته باشند. با توجه به تيمي بودن اين ورزش( فوتبال)، از نظر روان شناختي بهتر است که اعضاي تيم ورزشي، اهداف تغذيه ايي خود را در يک جلسه ي مشترک تعيين نمايند. به طور مثال برخي اهداف مشترک، به قرار زير مي باشند:

1- مايعات کافي بنوشند.

2- در بين دو نيمه ي بازي، با مصرف مواد غذايي، ذخاير مواد مغذي خويش را جايگزين کنند.

اگرچه پروتئين، ترکيبي ضروري بوده و براي سلامت فرد مورد نياز است، ليکن سوخت اصلي براي اين نوع ورزش نبوده و بهتر است در مصرف آن حد اعتدال رعايت شود.

در برنامه ي غذايي روزانه، زمان دريافت مواد غذايي از اهميت خاصي برخوردار است. الگوي غذايي مطلوب ، جهت اين ورزش کاران آن است که وعده هاي غذايي، در حجم هاي کمتر، در طي روز تنظيم گردد. بدان معني که به جاي 3 وعده غذايي حجيم، از 6 وعده ي غذايي کم حجم استفاده شود تا حداکثر انرژي مورد نياز، جهت فعاليت بدني و بازتواني تأمين شود.

بازيکنان فوتبال براي انجام کار شديد عضلاني خود، نياز به مصرف کربوهيدرات دارند. مصرف مقدار کافي کربوهيدرات (9-8 گرم به ازاي کيلوگرم وزن بدن) از منابع غذايي آن يعني ميوه ها، غلات، نان، برنج، ماکاروني و سبزي ها در طي روز، موجب حداقل احساس خستگي در فرد شده و توان تمريني وي را به حداکثر مي رساند. بر اين اساس، مواد غذايي نظير: گروه نان و غلات، ميوه ها و سبزي ها مي بايد حجم وسيعي از غذاي روزانه ي اين ورزش کاران را به خود اختصاص دهند؛ به طوري که دوقسمت از سه قسمت بشقاب يک فوتباليست، مي با يد از اين مواد تشکيل گردد.

نياز پروتئيني در اين ورزش کاران 7/1-6/1 گرم، به ازاي کيلوگرم وزن بدن مي باشد که مي توانند اين پروتئين را از منابعي مانند گوشت کم چرب، گوشت مرغ، ماهي، لبنيات، تخم مرغ، حبوبات و مغزها تأمين کنند.

اگرچه پروتئين، ترکيبي ضروري بوده و براي سلامت فرد مورد نياز است، ليکن سوخت اصلي براي اين نوع ورزش نبوده و بهتر است در مصرف آن حد اعتدال رعايت شود.

موارد فوق توصيه هايي کلي جهت ورزش کاران رشته ي فوتبال مي باشد؛ ليکن براي دوران مسابقات و تمرينات سنگين ورزشي، مي بايد از برنامه هاي غذايي ويژه اي پيروي نمود.

وعده غذايي قبل از ورزش يا مسابقه

* اين وعده ي غذايي 4-3 ساعت قبل از مسابقه صرف شده و شامل غذاهاي با هضم آسان مي باشد که ترجيحاً مورد علاقه ي ورزش کار نيز باشند. حدود 70-60 درصد انرژي، در اين وعده ي غذايي مي بايد از کربوهيدرات ها ( ترکيبات نشاسته اي ) تأمين گردد.

* از مصرف غذاهاي پرچرب و سرخ کرده پرهيز کنيد؛ زيرا هضم اين غذاها سخت بوده و موجب بروز ناراحتي هاي گوارشي در حين ورزش مي شوند.

* غذاهاي پرفيبر را از اين وعده ي غذايي حذف کنيد؛ زيرا اين ترکيبات موجب ناراحتي هاي گوارشي و نفخ مي گردند.

* مصرف غذاهاي حجيم، به دليل سختي هضم آنها، قبل و در حين ورزش ممنوع است.

* در صورتي که عصبي هستيد و يا دچار ناراحتي هاي گوارش مي باشيد؛ وعده ي غذايي قبل از مسابقه ي خود را به صورت مايع تهيه نموده و ميل کنيد.

* ترکيب مورد نظر در اين وعده ي غذايي را از کارشناس تغذيه و يا مشاور تيم جويا شويد.

* جهت تأمين ذخاير آب بدن خود، دو ساعت قبل از مسابقه، 4-2 ليوان آب نوشيده و 20-15 دقيقه قبل از شروع مسابقه يا تمرين، 2-1 ليوان آب بنوشيد.

حين ورزش يا مسابقه

* در حين ورزش منتظر احساس تشنگي نمانيد و از مصرف مايعات غافل نشويد.

* نوشيدن آب به تنهايي کافي نبوده و بهتراست اين نوشيدني، حاوي کربوهيدرات و مواد معدني باشد. خنک بودن ، اين نوشيدني را مطبوع تر مي کند.

* در بين دو نيمه ي با زي ، مصرف مايعات را فراموش نکنيد.

وعده غذاي پس از ورزش يا مسابقه

1- يک فوتباليست پس از اتمام مسابقه و تمرين، مي بايد تلاش کند ، ذخاير کربوهيدراتي ( گليکوژن)، آب و الکتروليت ها را هر چه سريع تر جايگزين نمايد.

2- در طي 3-2 ساعت اوليه، به ازاي هر کيلوگرم وزن از دست رفته ي خود، حداقل 6 ليوان آب بنوشيد.

3- بلافاصله بعد از مسابقه، به ازاي هر کيلوگرم وزن خود، 2 گرم ترکيبات کربوهيدراتي ميل نماييد. به عنوان مثال يک فوتباليست 60 کيلوگرمي ، نياز به مصرف 120 گرم کربوهيدرات دارد که مي تواند آن را با مصرف مواد زيرتأمين کند:

2 برش نان ( تأمين کننده ي 30 گرم کربوهيدرات)+ 2 ليوان شربت که هر يک حاوي دو قاشق غذاخوري شکر، گلوکز و يا ما لتودکسترين( تأمين کننده ي 60 گرم کربوهيدرات)+ 2 عدد سيب متوسط (تأمين کننده ي 30 گرم کربوهيدرات).

تجديد ذخاير انرژي روزانه

ورزش کاران رشته ي فوتبال به طور معمول بيش از يک بار در روز تمرين مي کنند ، بنابراين باز تواني سريع عضلات در آنها، اهميت خاصي دارد. از اين رو براي تأمين انرژي مورد نياز، اين افراد مي بايد غذاهايي که انرژي بالايي داشته و در عين حال، حاوي ديگر مواد مغذي باشند را در برنامه ي غذايي روزانه ي خود بگنجانند.

برخلاف ورزش کاران حرفه اي که هر روزه به تمرين مي پردازند، جوان ترها تا پس از پايان فصل تحصيلات خود، تمرينات سخت نداشته و بر اين اساس، کمتر در معرض تخليه ي ذخاير خود قرار مي گيرند. در عين حال، اين ورزش کاران لازم است که هر 4-3 ساعت يک بار سوخت کافي را براي ذهن و بدن خود تأمين کنند. از اين رو مي بايد ورزش کار را ترغيب نمود که موارد زير را رعايت کند:

1- در طي ساعت نخست بيداري از خواب، به مصرف مواد غذايي مبادرت نمايد.

2- مواد غذايي توصيه شده ( اقلام کربوهيدراته ) را در وعده هاي غذايي خود به ويژه ناهار ميل کند.

3- يک ميان وعده حدود 2-1 ساعت قبل از تمرين خود ميل نمايد که از نوشيدني و يا غلات تشکيل شده باشد.

4- بعد از ورزش و قبل از خروج از رخت کن، يک ميان وعده ميل نمايد.

بهترين مواد غذايي براي اين ميان وعده مواد کربوهيدراته، نوشيدني و يا ميوه ها هستند.

مايعات بنوشيد

تمامي ورزشکاران نيازمند سطح مطلوبي از آب و الکتروليت ها در بدن هستند تا عمل کرد ورزشي بهتري داشته باشند. اين موضوع يک اصل محدود به روز مسابقه نبوده و براي تمامي ايام ضروري است. براي جلوگيري از دهيدراسيون (کمبود آب بدن که عمل کرد ورزشي فرد را به شدت کاهش مي دهد) به ويژه در شرايط جوي خشک و مرطوب، ورزش کار مي بايد مايعات را به حد کافي مصرف نمايد.

*************************

خطر بروز آسيب در پانزده دقيقه اول و آخر مسابقات فوتبال بيشتر است

نتايج يافته ها نشان مي دهد كه بيشترين خطر وقوع آسيب در15 دقيقه آغاز بازي به دليل تراكم وقوع حركات و در 15 دقيقه پاياني بازي به علت اثر احتمالي خستگي بازيكنان فوتبال رخ مي دهد.

به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران( ايسنا)، نتايج تحقيقات نادر رهنما پژوهشگر ايراني از دانشگاه ليورپول كه به " بررسي خطر وقوع آسيب فوتبال" پرداخته است، مي افزايد: تماس هاي بدني بيشماري در جريان جدال و رقابت بر سر مالكيت توپ با حريفان در ورزش فوتبال صورت مي پذيرد كه اين برخوردهاي بدني مي تواند به بروز آسيب هاي متعددي منجر شود.

بر اساس نتايج اين پژوهش، در فوتبال بيشتر آسيب ها، از اعمال خطا بر روي بازيكن صاحب توپ توسط حريف كه غالبا نيز عمدي هستند ناشي مي شوند. خطا ممكن است موجب ايجاد يك حادثه يا پيشامد شود و برخي از اين پيشامدها نيز به بروز آسيب منتهي شوند.

نتايج اين بررسي كه به منظور ارزيابي خطر وقوع آسيب در فوتبال با توجه به بازي خانگي يا دور ازخانه، نوع حركات بازي، دوره زماني بازي و مناطق زمين بازي انجام شد، تعداد ده بازي از بازيهاي ليگ برتر باشگاه هاي انگلستان جهت آناليز انتخاب شدند.

همچنين جهت نحوه بررسي آسيب ها دو تكنيك جديد كامپيوتري و آناليز دستي طراحي شد و در مجموع نماي حركات بازي فوتبال در قالب شانزده حركت و در سه گروه، حركات توام با آسيب واقعي، حركات توام با خطر وقوع آسيب و حركات بي خطر تقسيم شدند.

نتايج اين يافته ها نشان داد كه در مجموع ميانگيني از 1788 حركت، 767 حركت خطرناك و دو آسيب در هر بازي اتفاق افتاد. همچنين در خصوص حركات خطرناك، اختلاف معني داري بين بازي خانگي و دور از خانه مشاهده نشد، از سوي ديگر، اختلاف معني داري ما بين انواع حركات مشاهده شد.

دراين پژوهش ضربات سنگين پا به توپ، سر زدن، حركات ايستگاهي، پرش جهت زدن سر به توپ، اعمال تكل و پاس به عنوان حركات خطرناك با شدت ملائم معرفي شدند. اعمال تكل عنوان حركات خطرناك با شدت متوسط، در حالي كه دريافت تكل به عنوان حركت خطرناك شديد شناسايي شد.

اين نتايج در ادامه مي افزايد: اختلاف معني داري بين بروز آسيب هاي واقعي و دوره هاي زماني بازي مشاهده نشد، در ارتباط با مناطق بازي، اختلاف معني داري بين مناطق و وقوع حركات خطرناك مشاهده نشد. به طوري كه بيشتر حركات خطرناك با شدت ملائم درمناطق پنالتي اتفاق افتاد. همچنين حركات خطرناك با شدت متوسط و شديد نيز در منطقه پشت منطقه پنالتي رخ داد. در مجموع 38 درصد از حركات خطرناك در منطقه مياني، 31 درصد در منطقه حمله و 31 درصد در منطقه دفاع اتفاق افتاد.

همچنين در خصوص آسيب هاي واقعي 40 درصد از آنها در منطقه مياني، 20 درصد در منطقه دفاع و 30 درصد در يك سوم جلوي خط حمله روي داد.

اين يافته ها حاكي از آن است كه بازي خانگي يا دور از خانه ، تاثيري بر خطر وقوع آسيب در ورزشكار ندارد. از سوي ديگر، تراكم خطر وقوع آسيب در مناطقي از زمين بازي كه جدال شديدي بر سر مالكيت توپ وجود داشت، بيشتر بود.

*************************

شايعترين آسيبهاي ورزشي در رشته فوتبال

هر رشته ورزشي نماي ويژه اي از آسيبها را نشان مي دهد . اكثريت آسيبهاي فوتباليستها شامل آسيبهاي نسج نرم ( تاندون و عضله ) و مفصلي هستند. كوفتگيها، پيچ خوردگيها (بويژه درمچ پا) و كشيدگي هاي عضلاني 75% كل آسيبها را شامل مي شوند . اين آسيبها غالبا در اندام تحتاني رخ مي دهند، كه تقريبا 60% يا بيشتر از كل آسيبهاي فوتبال را شامل ميشوند. مفاصلي كه اغلب اوقات درگير مي شوند زانو و مچ پا هستند. البته ورزش فوتبال مصون از آسيبهاي تنه،  سر و اندام فوقاني نيست. آسيب كمر ممكن است در مقايسه با آسيب عضلاني اندام تحتاني بيشتر به دور ماندن ورزشكار از صحنه رقابتها منتهي شود. آسيب صورت مي تواند در اثر برخورد آرنج يا سر بازيكن حريف در نبردهاي هوايي عارض شود. ضربه مغزي در مورد آخر يك خطر محسوب مي شود. برخي آسيبها باعث بروز تغييراتي در قوانين بازي اجراي آنها توسط داور شده اند. از آن جمله استفاده از آرنجها در ليگ فوتبال انگليسي ( فصل 1994) و تكل از پشت در جام جهاني 1994) ممنوع اعلام گرديدند.

آسيبهاي فوتبال از نظر علت پديد آورنده به چند دسته تقسيم مي شوند:

آسيبهاي مستقيم : از آنجا كه فوتبال يك ورزش پر برخورد است، غالب اوقات ضربه مستقيم به فوتباليستها اصابت مي كند. مثلا در طي تكل بازيكن حريف يا در اثر تصادم با يك بازيكن ديگر. اين ضربات به آسيبهاي كوفتگي (پارگي عروق خوني داخل نسوج نرم كه به تشكيل هماتوم مي انجامد) يا شكستگيهاي استخوان منتهي مي شوند.

آسيبهاي غيرمستقيم : اين آسيبها از نيروهايي كه در يك ساختار عضلاني اسكلتي در طي فعاليت ايجاد مي شوند، ناشي مي گردند. آسيب ممكن است در عضلات تاندونها، رباطها ، مفاصل و استخوانها مشاهده شود. اين نوع از آسيب غالبا در ابتدا يا انتهاي بازي و به خاطر گرم نكردن به ميزان كافي ، انعطاف پذيري ضعيف يا خستگي عارض مي گردد.

آسيبهاي ناشي از استعمال مفرط : در اثر حركات مستمر يا مكرر يا در نتيجه قرار گرفتن عضو در معرض فشارهايي زياد پديد مي آيند. اين آسيبها در اثر خطاهاي تمريني شامل گرم كردن ناكافي ، برنامه هاي تمريني بسيار شديد، افزايش ناگهاني در مدت تناوب يا شدت تمرين و بازپروري ناكافي آسيب قبلي هستند. ناهنجاري هاي بيومكانيكي شامل يكسان نبودن طول پاها، عدم انعطاف پذيري نسج نرم ، قرار گيري اندام در وضعيت بيومكانيكي نامناسب و سفتي مفصل ميباشند.

مشكلات كفش عبارت از عدم قابليت مناسب در استهلاك نيروي وارده ، محافظت ناكافي يا سايز نامناسب آن هستند.

زمين مسابقه ممكن است مسئول بروز آسيبها باشد. به عنوان مثال درصورتي كه زمين ناصاف و يا چمن و كف پوش آن از كيفيت مناسب برخوردار نباشد، شكستگيهاي تنشي،  شكستگيهاي ظريف در استخوان قشري، از فشارهاي شديد ناشي مي شود و ممكن است در رده آسيبهاي استعمال مفرط قرار بگيرد. اين شكستگيها در استخوانهاي كف پا ، نازك ني و درشت ني شايعند.

آسيبهاي نسج نرم در فوتبال عبارتند از :

كشش بيش از حد يك رباط به پيچ خوردگي يا رگ به رگ شدن (Sprain) و كشش مفرط يك عضله به كشيدگي عضلاني (Strain) منجر مي گردند.

سه رده پيچ خوردگي رباطي و چهار رده كشيدگي عضلاني وجود دارد . در پيچ خوردگي درجه يك تنها تعدادي از رشته هاي رباط آسيب ديده اند. در پيچ خوردگي درجه يك تنها تعدادي از رشته هاي رباط آسيب ديده اند. در پيچ خوردگي درجه 2 بيشتر رشته ها صدمه ديده اند و رباط دچار پارگي نسبي شده است. در پيچ خوردگي درجه 3 رباط به طور كامل پاره شده و يكپارچگي مفصل از بين رفته و عمل جراحي موردنياز ميباشد.

كشيدگي هاي درجه 1: آسيبهاي خفيفي هستند كه در آنها تنها تعداد كمي از رشته ها آسيب ديده اند و غلاف عضله سالم است. در كشيدگي درجه 2 غلاف عضله كماكان سالم است ولي آسيب قابل ملاحظه اي به عروق خوني وارد شده است . در كشيدگي درجه 3 غلاف عضله به طور ناكامل پاره شده است، خونريزي وسيع است و قسمت بزرگي از عضله درگير مي باشد. كشيدگي درجه 4 پارگي كامل بطن عضله است و يك فاصله قابل لمس بين دو قسمت پاره شده وجود دارد و ترميم جراحي ضرورت دارد. پيچ خوردگيها و كشيدگيها ميتوانند مزمن يا حاد باشند .

مرده درد يا درد مبهم در فوتبال به دليل :

اگر چه آسيب عضلاني ممكن است شامل پارگي رشته هاي عضلاني باشد كه به جلوگيري از شركت فرد به مدت چندين روز يا هفته در تمرينات مي انجامد، ولي آسيب ميكروسكوپي و ظريف به عضله احتمالا باعث درد فوري اي نمي گردد. مرده درد يا درد مبهم (Soreness) ممكن است تا 72-48 ساعت پس از پايان تمرين به تعويق بيافتد.

كرامپ يا گرفتگي عضلاني چيست :

در كرامپ (گرفتگي) عضلاني، عضله دچار اسپاسم مي گردد ولي شل نمي شود. اين مورد اكثرا در حوالي انتهاي بازي يا در وقت اضافه بازي مشاهده مي گردد. عضلاتي كه معمولا درگير ميشوند شامل عضلات پشت ساق پا و چهار سر هستند. اين مشكل با كشش عضله مبتلا تسكين مي يابد . اين عارضه به خاطر كاهش ذخاير انرژي و وضعيت هيدراسيون نامناسب در عضله رخ مي دهد.

Shin Splint به معناي :

Shin Splint يك آسيب ناشي از استعمال مفرط است و اغلب در بازيكناني ديده مي شود كه روي زمين هاي سخت يا با كفش هاي نامناسب تمرين مي كنند. هر چند اين واژه به صورت عمومي براي توصيف درد در قسمت قدامي ساق پا بكار مي رود، ولي اساسا مترادف قدامي استخوان درشت ني ميباشد.

تفاوت بروز آسيبها در فوتبال با دو و ميداني :

اكثر آسيبهاي فوتبال به هنگام مسابقه رخ مي دهند. بر عكس 4/3 آسيبهاي دوندگان به زمان تمرين آنها بر ميگردد. به هنگام تمرين فوتبال به بازيكنان توصيه ميشود كه از تصادم و برخورد شديد اجتناب كنند. به علاوه بازيكنان اگر از ثابت بودن خود در تركيب تيم اطمينان داشته باشند. ممكن است از شدت تلاش خود در تمرين بكاهند. دوندگان چنين كاري را نمي كنند، چرا كه احساس مي كنند كارآيي آنها در مسابقه در اثر اختلال برنامه تمرين كاهش مي يابد .

براساس تحقيقات ، آسيبها درمسابقات حدودا سه برابر شايعتر از مشكلات زمان تمرين ميباشند كه اين مساله چه در مردان و چه در زنان صدق مي كند.

قلم بند يا ساق بند و كاربرد آن در بازيكنان فوتبال :

لگدهاي مستقيم به قسمت قدامي ساق پا در فوتبال كاملا شايعند و ميتوانند به شكستگيهاي استخوان درشت ني منتهي شوند. خوشبختانه استفاده از قلم بند (Shinguard) مي تواند بروز اين آسيبها را به نحو قابل ملاحظه اي كاهش دهد و به همين جهت استفاده از قلم بند امروزه در اغلب مسابقات الزامي است. براساس مطالعات انجام شده قلم بند با پخش كردن نيروي وارده درسطح وسيعتر از شدت نيرو ميكاهد . اگر چه اين اثر قلم بند براي پيشگيري از برخي شكستگيهاي درشت ني كافي است،  ولي بيشتر در كاهش ميزان آسيبهاي نسج نرم به هنگام ضربه بيشترين تاثير را دارد.

عليرغم حفاظتي كه توسط ساق بند حاصل مي شود. نيروي حاصله از يك لگد مستقيم به درشت ني هنوز ميتواند براي ايجاد شكستگي كافي باشد و در مواقعي كه بازيكن مصدوم به خاطر درد ساق پا قادر به تحمل وزن خود نيست ، بايد قويا به شكستگي مشكوك شد.

قلم بند مناسب بايد كل طول درشت ني و همچنين قوزك هاي پا را بپوشاند.

درد مزمن كشاله ران در فوتباليستها و علت آن :

اين درد مزمن كه درميان بازيكنان فوتبال شايع است ، بيشتر در اثر شوت زدنهاي قوي و مكرر ايجاد مي گردد كه عضلات شكم و مفصل ران را تحت استرس مكرر قرار مي دهند اين درد معمولا مربوط به نقص يا ضعف عضلات جدار شكم در نزديكي رباط مغبني است .

ظهور علائم معمولا بي سرو صداست و به صورت درد پيشرونده در حال دويدن تظاهر مي يابد، ولي معمولا حتي بعد از دوره هاي طولاني مدت استراحت بسرعت با شروع فعاليت عود مي نمايد. درد معمولا محدود به ناحيه كشاله ران است، ولي اغلب به قسمت پايين شكم انتشار مي يابد و ممكن است تعيين دقيق محل درد براي بازيكن دشوار باشد، خم كردن و چرخاندن فعال تنه ( مثلا انجام حركت دراز و نشست ) معمولا درد تيزي بوجود مي آورد. بررسيهاي تشخيصي نظير راديوگرافي ، اسكن استخواني ، CT اسكن و MRI اغلب منفي هستند.

براساس مطالعات انعطاف پذيري ضعيف كمر ، ران و زانو و ضعف عضلات شكم يا نزديك كننده ران ( ادوكتورها ) به آسيبهاي كشاله ران منتهي مي شوند.

براي پيشگيري از اين عارضه بر گرم كردن مطلوب و حركت كششي مناسب عضلات ران و نيز بازي در زمين استاندارد و با كفش مناسب تاكيد مي گردد. براي درمان درد مزمن كشاله ران بازيكن بايد مدتي را بنا به صلاحديد پزشك از رقابت دور باشد و از داروهاي ضدالتهابي استفاده نمايد . با اين وجود در پاره اي موارد نياز به جراحي وجود نخواهد داشت .

سياه شدن زيرناخن پا در فوتباليستها و دليل ايجاد آن و اقداماتي كه بايد انجام داد :

اغلب بازيكنان فوتبال ازخونريزي و تشكيل لخته در زير ناخن هاي پا رنج ميبرند اين عارضه معمولا در انگشت شست و در اثر له شدگي مستقيم پا توسط پاي بازيكن حريف و يا در پي توقفها و استارتهاي ناگهاني كه باعث فشرده شدن شست در داخل كفش مي شوند، رخ مي دهد. در بسياري از بازيكنان به خاطر آسيب مكرر به بستر ناخن شكل ناخن ها تغيير ميكند. اگر چه اين مشكل به ندرت يك مساله جدي است، ولي مي تواند به قدري دردسر آفرين باشد كه بعضي ازبازيكنان حرفه اي مجبور مي شوند صرفا به خاطر اجتناب از عود آن ناخن انگشت شست خود را براي هميشه بردارند.

اين عارضه مي تواند كاملا دردناك باشد و درمان ابتدايي آن، رفع فشار خون تجمع يافته در زيرناخن است. در اين موارد پزشك تيم مي تواند با يك مته خاص كه صرفا براي اين منظور ساخته شده خون زيرناخن را تخليه كند. روش هاي قديمي تر شامل داخل كردن انتهاي يك سنجاق ته گرد و ايجاد يك منفذ در ناخن است.

عموما حتي در صورتي كه ناخن از بسترش جدا شده بايد آن را دست نخورده باقي گذاشت . در اين مواقع بايد درصورت لزوم ناخن را درمحل ثابت نمود تا به هنگام رشد ناخن جديد از بستر ناخن محافظت كند.

ضربات مكرر سر در دراز مدت و احتمال بروز عوارض :

هرچند اين مساله مورد اختلاف نظر شديد است، ولي بعضي مطالعات آتروفي مغزي و ناهنجاريهاي امواج مغزي و نيز تسريع تغييرات استحاله اي ( دژنراتيو) در ستون فقرات گردني و كمري را قيد نموده اند. در مطالعه اي كه بر روي بازيكنان قديمي تيم ملي فوتبال نروژ انجام شد، 21% بازيكنان داراي درد يا سفتي مزمن گردن بودند و در 558% دامنة حركات گردن كاهش يافته بود. 8% از بازيكنان آثاري از شكستگيهاي فشاري ترميم شده در جمجمه را داشتند. همچنين در CT اسكن تعدادي از آنها آتروفي مغزي گزارش گرديد.

مهمترين اقدام حفاظتي را اجتناب از آسيبهاي حاد و مزمن سر و گردن ناشي از توپ آموزش تكنيكهاي صحيح سر زدن است. بدين صورت كه سر به جاي آنكه بطور غيرمستقيم ضربه را با كنار يا فرق سر جذب كند، با پيشاني و به طور مستقيم درمقابل انرژي توپ به آن ضربه بزند.

استفاده از توپهاي كوچكتر براي بازيكنان كم سن و سال نيز مي تواند به طور محسوسي خطرات ناشي ازهد زدن را كاهش دهد.

*************************

راز مصدوميت‌هاي پي در پي فوتباليست‌ها

محققان به اين نتيجه رسيده‌اند كه فوتباليست‌هاي درجه يك، مصدوميت‌هاي مشابهي را در چند فصل پياپي حفظ مي‌كنند.

محققان سوئدي، متوجه شدند كه يك بار پارگي رباط پشت زانو، آسيب‌ديدگي كشاله ران يا رباط صليبي زانو، شانس يك بازيكن را براي تكرار آسيب‌ديدگي در فصل بعد، سه برابر مي‌كند.

نتيجه مطالعات دانشگاه «لينكوپينگ» در مجله انگليسي پزشكي، ورزشي منتشر شده است. البته اين نشان داد كه معمولا مصدوميت‌هاي قوزك پا (از نوع آسيب‌ديدگي اوون) به صورت منظم تكرار نمي‌شود.

تحقيقات روي 197 بازيكن از دوازده باشگاه معتبر سوئدي، نشان داده است كه مصدوميت‌هاي پياپي را از فصل 2000ـ2001 تاكنون مدنظر قرار دارد.

هرچند بازيكنان مسن‌تر، آسيب‌هاي رباط پشت زانو را معمولا بيش از يك بار دارند، اما هنوز هيچ رابطه مستقيمي بين سن و احتمال تكرار مصدوميت‌ها كشف نشده است.

محققان بر اين باورند كه تكرار مصدوميت‌ها، معمولا نتيجه فاكتورهاي رفتاري و رواني است. اگر بازيكني يك بار اشتباه كند، احتمالا اين اشتباه را دوباره تكرار خواهد كرد.

علاوه بر اين، مصدوميت‌هاي خاص نيز مي‌تواند يك عضله يا رباط را ضعيف كرده و آن را براي آسيب‌ديدگي مستعد كند.

«جان برور»، مدير آكادمي علوم ورزشي «لوكوزيد»، مي‌گويد: يكي از بزرگ‌ترين مشكلات بازيكنان درجه يك، فرصت كم استراحت، بهبود و دوره نقاهت آسيب‌ديدگي است. معمولا بازيكنان مي‌دانند كه مصدوميت آنان بر عملكرد تيم نيز تأثير مي‌گذارد كه به معني ضبط دستمزدها و پاداش‌هاي آنهاست كه در اين صورت عضو ضعيف‌شده در مسابقات بعدي نيز احتمال آسيب‌ديدگي دوباره را دارد.

*************************

بي تمريني باعث افت انعطاف پذيري عضلات پشت ران مي شود

بي تمريني باعث افت انعطاف پذيري عضلات پشت ران مي شود

نتايج يك پژوهش نشان داد: افزايش زمان بي تمريني باعث افت و ماندگاري انعطاف پذيري عضلات پشت ران يا همسترينگ (HMF) مي شود.

نرمين غني زاده حصار ، عضو هيات علمي دانشگاه اروميه در پژوهشي كه به بررسي ماندگاري انعطاف پذيري عضلات پشت راني اندام غالب وغيرغالب بعد از يك دوره تمرين كششي( متوالي- متناوب) پرداخته است. مي افزايد: ضرورت دستيابي به شيوه اي كه در كمترين زمان بيشترين انعطاف پذيري را در بافت ايجاد كند، به طوري كه بيشترين ماندگاري را داشته باشد ، از مهمترين مسايل توانبخشي و ورزشي است.

در اين پژوهش آمده است: امروزه تمرينات كششي به منظور بهبود انعطاف پذيري بخش مهمي ازهر فعاليت آمادگي جسماني است. بنابراين آگاهي از نحوه اجراي تمرينات كششي به طوريكه بيشترين ميزان بازدهي را دراجراي ورزشي ورزشكار داشته باشد ، در بررسي عملكردهاي ورزشي نقش اساسي دارد.

در اين بررسي، 45 نفر از دختران دانشجوي غير ورزشكار كه به طور تصادفي به سه گروه مساوي كنترل ( 15 نفر) تجربي يك ( 5 نفر) و تجربي دو ( 15 نفر) تقسيم شدند و سپس جهت اندازه گيري انعطاف پذيري عضلات پشت ران از چهار آزمون SLR- AKE- HJA- SRT استفاده و از طريق آزمون ها دامنه باز شدن مفصل زانو( AKE) و دامنه خم شدن مفصل ران ( SLR-SRT-HJA) به شيوه هاي مختلف تحت سنجش قرار گرفت و اندام غالب افراد از طريق نظر سنجي از آنها ثبت شد.

يافته هاي اين بررسي نشان داد كه ميزان كاهش امتيازات آزمون AKE-SLR-SRT و افزايش امتيازات آزمون HJA درگروههاي متوالي و متناوب درمقايسه با گروه كنترل ، بيان كننده تاثير سه هفته بي تمريني بر ميزان HMF است.

همچنين بر اساس نتايج اين پژوهش ، ميزان HMF در گروههاي متوالي و متناوب بعد از سه هفته بي تمريني تفاوت معني داري با ميزان HMF گروه كنترل در آزمونهاي ALR- AKE- HJA دارد.

اين يافته ها در خصوص تحقيقاتي است كه افزايش انعطاف پذيري عضلات همسترينگ را فقط منوط به انجام تمرينات كششي مي دانند.

بررسي اين نتايج مي افزايد: علاوه بر ميزان ماندگاري HMF اندام غالب در مقايسه با اندام غير غالب در هريك از گروههاي متوالي و متناوب تفاوت معني داري نداشته است، از طرفي همبستگي زيادي نيز بين ماندگاري HMF اندام غالب در هر سه گروه تحقيق وجود دارد.

گفتني است، تمرينات كششي، عضلات همسترينگ كوتاه را بلند يا سفتي آن را كم نمي كنند ، بلكه فقط تحمل كشش را تحت تاثير قرار مي دهند . به عبارت ديگر، افزايش HMF از افزايش در استقامت ( تحمل) كششي ناشي مي شود و با افزوده شدن زمان بي تمريني ميزان اين تحمل كمتر مي شود.

در ادامه نتايج اين تحقيق آمده است: با توجه به دقت آزمونهاي SLR- AKE- HJA در مقايسه با SRT در اندازه گيري ميزان HMF توصيه مي شود كه اين آزمون در مقايسه با SRT در اولويت قرار گيرند.

پژوهشگر در خاتمه پيشنهاد كرده است: نتايج اين تحقيق براي كلينيك هايي كه تمرينات كششي ايستا را به عنوان قسمتي از برنامه توانبخشي ضميمه مي كند، همچنين براي افرادي كه مي خواهند انعطاف پذيريشان را به منظور كاهش صدمات وبالا بردن كيفيت اجراي ورزشي بهبود بخشنده مفيد است.

*************************

• تکل از مقابل با استفاده از درون پا

• تکل از مقابل با استفاده از کف پا

• تکل لغزشی از مقابل

• تکل از پهلو

تکل حرکتی است که یک بازیکن در فوتبال و یا حتی در بعضی مواقع دروازه بان ها برای ممانعت از پیشروی حریف اقدام به انجام این کار میکنند . اگر بازیکنی در تکل زدن مهارت نداشته باشد علاوه بر این که به طرف مقابل ضربه زده و آسیب وارد می کند بلکه با دریافت کارت (زرد یا قرمز) ادامه بازی را برای خود و تیمش سخت تر می کند . جریمه بعضی از تکل ها کارت زرد و بعضی دیگر کارت قرمز است البته در صورتی که تکل زن به جای توپ بازیکن حریف را مورد اصابت قرار دهد . اگر بازیکن توپ را بزند تکل او کاملا درست است و حتی مانع از پیشروی حریف می شود که بسیار مفید است .

توجه داشته باشید که انجام تکل یکی از خطرناک ترین حرکات تکنیکی است.

اگر به این حرکت کاملا تسلط ندارید ، از انجام آن خودداری کنید ، زیرا احتمالا حریف را شدیدا مصدوم خواهید کرد. در یک فوتبالیست با استفاده از شیوه های مجاز همواره می تواند اقدام به تکل کند . بازیکن خواه در منطقه دفاع ، خواه در منطقه حمله به طور یکسان می تواند از تکل استفاده کند ( این حرکت نسبت به منطقه بازی تغییر نمی کند ) ، و برای انجام آن اهداف کاملا متفاوت می تواند وجود داشته باشد . یک تکل در منطقه دفاع می تواند فعالیت زیاد حریف را خنثی کرده و شروعی برای ضد حمله شود . استفاده از انواع تکل و جا افتادن آن در بازی ، حریف را تحت تاثیر قرار می دهد.

شیوه تکل مناسب با موقعیت حریف فرق می کند ( از پهلو یا از مقابل) .

تکل از مقابل با استفاده از درون پا

بازیکن پای خود را به طرف توپ جلو می برد ، و برجستگی استخوان مچ پا را به وسط توپ هدایت می کند . دست ها و زانو را نباید زیاد جلو ببرید . تکل از مقابل با استفاده از درون پا تنها حرکت توپ را متوقف می کند ، نه حرکت حریف را.

تکل از مقابل با استفاده از کف پا

بازیکن کف پای خود را متناسب با زمین به طور مورب جلو برده ، نوک پا را به سمت بالا قرار می دهد و پای خود را به وسط توپ هدایت می کند . این نوع تکل مانع حرکت توپ شده و حرکت حریف را نیز متوقف می کند . زانوی خود را زیاد جلو نبرید ، ضمنا نگذارید کف پا یا نوک پا از بالای توپ عبور کند . کلیه این توصیه ها شما را از صدمه رساندن به حریف باز می دارد.

تکل لغزشی از مقابل

مدافع با جلو انداختن خود به صورت افقی و در سطح زمین ، پای خود را به طرف توپ ( تنها توپ ) پرتاب می کند ، این در حالی است که او خود را از عقب به زمین می اندازد و دست ها را نیز با خود پائین می آورد .

این حرکت تنها زمانی انجام می گیرد که توپ با پای حریف تماس نداشته باشد. نزدیک دروازه خود از این تکل استفاده نکنید ، زیرا اگر به وسیله یار خود پوشش داده نشوید ، بازیکن تکل شونده با دریبل یا فریب دادن ، شما را تسلیم کرده و این تکل بی حاصل برای تیم شما خطر آفرین می شود.

تکل از پهلو

تکل از پهلو با استفاده از درون پا

خود را به بازیکن صاحب توپ برسانید . با حرکتی سریع و به وسیله پا ( پایی که به حریف نزدیک تر است ) و در حالی که دست ها را از بدن دور می کنید روی پای خود بچرخید . قسمت درونی مچ پا را مقابل توپ قرار دهید و مانع حرکت توپ و حریف شوید .

این تکل از دو طرف انجام می گیرد :

تکل از پهلو با استفاده از نوک

این حرکت شبیه نوع قبل است ، با این تفاوت که با نوک پا انجام می گیرد .

تکل از پهلو با استفاده از بیرون پا

از پایی استفاده کنید که به حریف نزدیک تر است . برجستگی بیرون مچ پا را جلو ببرید تا مانع حرکت حریف شده و او را متوقف کنید . همانند دیگر تکل ها ، تنها مانع حرکت توپ شوید ، نه حریف .

تکل توپ از پشت حریف ممنوع است ، زیرا بازیکنی که از جلو یا از پهلو تکل می شود فرصت مقابله با آن را خواهد داشت ، اما چنان چه تکل از عقب انجام بگیرد، حریف تکل شما را احساس نمی کند و بنابراین خطر آسیب دیدگی به وجود می آید . تکل با دو پا از جلو نیز اشتباهی بزرگ و ممنوع است .

*************************

بكار گرفتن هر دو پا با مهارت مشابه يكي از شرايط موفقيت در فوتبال است

نتايج يك پژوهش نشان داد: بكار گرفتن هر دو پا با مهارت مشابه يكي از شرايط مهم براي موفقيت در بازي فوتبال سطح بالا محسوب مي‌شود.

محققان آكادمي دولتي تربيت بدني روسيه در پژوهشي كه بر اساس آن «تاثير فاصله استراحت بر كسب مهارت در پاي غير برتر در بازي فوتبال» را مورد بررسي قرار داده‌اند، حاكي از آن است كه تكرار يك مهارت در فواصل كوتاه باعث پيشرفت اجراي مهارت توسط عضو غير برتر مي‌شود.

محققان در اين پژوهش، تاثير ايجاد وقفه‌هاي استراحتي بين تمرينات آموزشي يك تكليف ويژه را در 8 فوتباليست 15 تا 16 ساله با سابقه 6 تا 7 بازي مورد بررسي قرار دادند.

در اين مطالعه، افراد به دو گروه شاهد و تجربي تقسيم شدند. گروه تجربي بين هر جلسه تمرين كه در آن 100 شوت را تمرين مي‌كردند 2 تا 3 روز استراحت داشتند، در حالي كه گروه شاهد با اجراي 100 مرتبه تمرين فقط به مدت 20 هفته استراحت كردند.

نتايج تحقيق نشان داد: تفاوت معني‌داري بين عملكرد پاي غير برتر قبل و بعد از طي دوره تحقيق در گروه كنترل مشاهده نشده، در حالي كه در گروه تجربي عملكرد پاي غير برتر به ميزان معني‌داري بهبود حاصل نمود.

اين نتايج مي‌افزايد: بيشتر تمرينات نامنظم براي تقويت پاي غير برتر منجر به چپ پايي و يا راست پايي و يا به عبارتي يك پايي فوتباليست‌ها مي‌شود.

*************************

اركان چهارگانه فوتبال

هر مربی برای سازماندهی یک تیم فوتبال و تمرین باید 4 رکن اساسی را در نظر بگیرد به شکلی که هر یک از تمرینات و گردهمایی در تیم در راستای تقویت یکی از ارکان چهارگانه باشد.

این چهار رکن عبارتند از :

1. تکنیک

2. تاکتیک

3. آمادگی جسمانی

4. آمادگی روانی

هر یک از ارکان فوق دارای تعریف مشخصی می باشند که به قرار ذیل هستند

تکنیک : عبارت است انجام حرکاات انفرادی صحیح با توپ و بدون توپ.

توسعه تکنیک تابع مراحل زیر است:

1. مرحله فراگیری

2. مرحله پیشرفت

3. مرحله تسلط یا مهارت (انجام تکنیک در شرایط مسابقه)

4. مرحله استادی

تاکتیک: تاکتیک عبارت است از انجام برنامه های دستجمعی در سه زمان

• حمله یا زمان مالکیت توپ

• دفاع یا هنگام مالکیت حریف بر توپ

• تغییر وضعیت یا انتقال

افزودن تغییر وضعیت به زمانهای بازی در فوتبال بر مینای تئوری لوئیس ونگال مربی بزرگ هلندی در فوتبال صورت گرفته است. بر مبنای این تئوری انتقال یا تغییر وضعیت در فوتبال خود به دو قسمت تقسیم می شود:

• تغییر وضعیت از دفاع به حمله

• تغییر وضعیت از حمله به دفاع

بر مبنای این نظریه زمان انتقال در فوتبال مدرن مهمترین بخش و تعیین کننده ترین زمان بازی است و کیفیت دو زمان دیگر یعنی دفاع و حمله تابع کیفیت و نحوه زمان انتقال است.

هنگامی که راجع به تاکتیک صحبت می شود در مورد برنامه های گروهی یا تیمی در یکی از سه زمان مذکور در بازی فوتبال صحبت می شود.

لازم به ذکر است که تعداد بازیکنان حاضر در برنامه نیز حائز اهمیت است. برای مثال چنانچه ایده در مورد 2 تا 7 بازیکن باشد این برنامه ها گروهی است. چنانچه ایده برای تعداد بیشتری باشد ایده یک برنامه تیمی است. این تاکتیک ها می تواند برای خطوط مشخص (تاکتیکهای خطوط) مناطق مشخص (منطقه ای یا Zonal) و یا نفرات مشخص باشد.

در مبحث تاکتیک کلمات دیگری نیز مطرح میشوند. کلماتی از قبیل استراتژی ، نقشه بازی (Game Plan) و آرایش های تیمی (Team Formations). در اینجا به مفاهیم اولیه این لغات نیز می پردازیم :

• استراتژی: به معنای اید ه های کلی بازی در یک تیم است. برای مثال اینکه یک تیم فوتبال هجومی بازی می کند یا فوتبال تدافعی استراتژی بازی آن تیم است. اینکه آیا یک تیم توان پذس در زمین حریف را دارد یا خیر بسته به استراتژی بازی دارد. استراتژی بازی یک تیم بر مبنای واقعیتهای ، امکانات و توانائی های یک تیم تدوین میشود. مربیان مجرب معمولا نحوه انتخاب بازیکنان را بر مینای استراتژی بازی قرار می دهند. تیمهایی فیزیکی با تمایل به پرس از نفرات قوی در درگیری های یک در مقابل یک بهره میگیرند.

• نقشه بازی (Game Plan): درمصاف با دو تیم مختلف ، هر تیم نیازمند طراحی برنامه ای برای رویارویی با حریف خود می باشد. هدف از این طرح حداکثر استفاده از توان تیمی خودی در مقابل نقاط ضعف تیم حریف به هنگام حمله و حداکثر پوشش نقاط ضعف تیم خودی در برابر نقاط قوت حریف به هنگام دفاع می باشد که باید در راستای استراتژی کلی تیم باشد.

• آرایش های تیمی (Team Formations): نحوه قرار گرفتن بازیکنان یک تیم در زمین را ارایش تیمی مینامند. برای نشان دادن این ارایش ها از اعداد استفاده میشود که در آن اولین عدد مربوط به خط دفاع می باشد و آخرین ان مربوط به خط حمله است. مجموع این اعداد برابر عدد 10 است. در این روش از آنجا که دروازبان معمولا ثابت است و قابل تغییر نیست در محاسبه نفرات مد نظر قرار نمی گیرد و آرایش برای بازیکنان درون زمین ذکر میگردد. در مقالات آینده سعی میکنم تا تعدادی از آرایش های استاندارد را بررسی کنم.

آمادگی جسمانی: یکی از ارکان اساسی در فوتبال آمادگی جسمانی است. اهمیت این رکن در فوتبال بگونه ای است که عدم حضور آن می تواند تمامی ارکان دیگر در این ورزش را تحت تاثیر قرار دهد. در واقع این رکن مبنای اولیه تمامی ارکان دیگر بازی است و اهمیت آن با توجه به پیشرفت مداوم این علم روز به روز بیشتر می شود. بسیاری از مربیان اینک با تکه بر آمادگی های جسمانی نقاط ضعف تیم خود را در دیگر زمینه ها می پوشانند یا به حداقل می رسانند.

*************************